Έχει ενδιαφέρον το ότι η τακτική του “σοκ και δέους” αποφέρει παρεμφερή οφέλη σε όλους τους εμπλεκόμενους.
Στους “ειδικούς”, μια άνευ προηγουμένου προβολή & επιρροή [το λες και εξουσία] πράγμα που δεν φαίνεται να τους αφήνει αδιάφορους. Ας μην αναφερθούμε στην “ανθρώπινη ποιότητα” των περισσοτέρων, αδυνατούσα να κρυφτεί πίσω από επιστημονικούς τίτλους και ακαταδίωκτα. Η στην ιδιότητά τους ως minions των φαρμακευτικών, ανέγγιχτων στην κορυφή της πυραμίδας…
Στα μίντια αποφέρει τηλεθέαση / επισκεψιμότητα, μεταφραζόμενη σε διαφημιστικά πακέτα, αλλά και “άλλα”, που ενθυλακώνουν ως αναγνώριση των υπηρεσιών τους. Τα μίντια είναι ο εμπειρότερος των εταίρων, εξ ου ο πρωταγωνιστικός τους ρόλος *: το “γεγονός” είναι το “προϊόν” του μέσου. Έχει επομένως υποχρέωση εκ φύσεως να το παρουσιάζει όσο πιο τρομακτικό, συγκινητικά ανθρώπινο κλπ. γίνεται, ώστε να δελεάσει τον πελάτη. Το ότι “δελεασμός” σημαίνει “παραπλάνηση” είναι κάτι με το οποίο τα μίντια, εθιμικώ δικαίω, πορεύονται από καταβολής τους.
Στην κυβέρνηση αποφέρει ελευθερία κινήσεων, βλ. ελευθερία καταπάτησης “δημοκρατικών κατακτήσεων” αιώνων, εν ονόματι μιας κατάστασης εκτάκτου ανάγκης την οποία η ίδια μπορεί να πυροδοτεί και να αποσύρει κατά το δοκούν : τα πάντα εδώ είναι θέμα πληροφορίας, η οποία διακινείται αποκλειστικά με βάση αριθμούς, οι οποίοι δεν “λένε την αλήθεια”, αλλά ό,τι τους λες εσύ να πουν.
Στο ερώτημα λοιπόν “ποιος ωφελείται”, η απάντηση είναι “όλοι”. Κι ας μη μιλήσουμε για social media platforms, ή τους υπόλοιπους tech giants και το συνοθύλευμα των λάπτοπ, τάμπλετ, κινητών, video games κτλ. τα οποία μοσχοπουλάνε.
Όλοι, εκτός απ’ αυτόν για τον οποίο τάχα κόπτονται : τον ραγδαία εξαθλιούμενο “πολίτη”. Ο οποίος καλό θα ήταν να πάρει απόφαση ότι δεν έχει πουθενά αλλού να στηριχθεί, παρά στον εαυτό του.

* Κάτι μου λέει ότι και οι έχοντες διαχωρίσει τη θέση τους, θα το ξανασκέφτονταν, έτσι και τύχαινε να συμπεριληφθούν στη λίστα Πέτσα.