Στον πόλεμο εναντίον του Αρκά, παρεισφρέουν εσχάτως “αισθητικές αποφάνσεις” [Κωστής Παπαϊωάννου https://thefaq.gr/den-einai-oti-de-s-afinoyme-na-miliseis-kyrie-taki-arka-moy-toy-kosti-papaioannoy/
Θωμάς Τσαλαπάτης https://www.efsyn.gr/nisides/anohyroti-poli/208325_o-arkas-kai-i-politiki-orthotita],
οι οποίες, με την ευδοκιμούσα εν Ελλάδι μέθοδο των λογικών αλμάτων επιχειρούν να αναρριχηθούν στο status πολιτικής άποψης. Εννοείται ότι από αυτήν ακριβώς, την πολιτική άποψη ως αφετηρία, είναι που ξεκινά το χυδαία μεροληπτικό των “αισθητικών αποφάνσεων”. Πέραν της αισθητικής [οι γελοιογραφίες του Αρκά απαξιώνονται ως ανάξιες λόγου γελοιογραφίες, το χιούμορ του ως μη δυνάμενο να προκαλέσει γέλιο κλπ.] η κεντρική ιδέα στα κείμενα των παραπάνω δεν διαφέρει από εκείνη που αναπτύσεται σ’ αυτό του Yiannis Baboulias [βλ. post Ο ARKAS ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ SOCIAL JUSTICE WARRIORS], ως εκ τούτου δεν συντρέχει λόγος αναπαραγωγής τους. Αν ξεπροβάλλει κάτι τελικά, είναι η κεφαλαιώδης άγνοια ανθρώπων όπως αυτοί για τον κόσμο που τους περιβάλλει, και ιδίως την αμερικανική/ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Όχι ακριβώς πρωτότυπο, για κάποιους που ψωμίζονται πουλώντας αριστεροσύνη και “αντιρατσιστικό” virtue-signaling.
Αυτό λοιπόν για το οποίο φαίνεται να υπάρχει λόγος, είναι μια σειρά από posts που θα παρουσιάζουν την πραγματικότητα των identity [με έμφαση στα gender] politics, όσο πιο ανάγλυφα γίνεται. Στο κάτω-κάτω, οι εικόνες από το δικό τους σήμερα, είναι εικόνες από το δικό μας μέλλον.

Ένα μικρό δείγμα για αρχή. Το βίντεο που βλέπετε ΔΕΝ είναι αστείο.