Ο λόγος που στην Αμερική, ας πούμε, υπάρχουν ακόμα θύλακες προστασίας κάποιας δημοσιογραφικής ακεραιότητας είναι ότι, σε μια χώρα τεράστια, μπορείς να βρεις κοινό για όλα. Ο λόγος που μια “εναλλακτική μουσική σκηνή” πχ. εκεί άντεξε δεκαετίες ήταν ότι το “εναλλακτικό κοινό” αντιπροσώπευε εκατοντάδες χιλιάδες, ή και εκατομμύρια, ανθρώπων που μπορούσαν να συντηρούν μια αξιοπρεπή καριέρα “εναλλακτικού καλλιτέχνη”. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, ο αριθμός των ανθρώπων στους οποίους μπορούσες να βασίζεσαι, δε ήταν ποτέ πάνω από τριψήφιος, με ελάχιστες εξαιρέσεις …μονοψήφιου αριθμού χιλιάδων στον κανόνα.

Το άρθρο του Spectator, με αφορμή την τελετή των Oscar του οποίου αποσπάσματα μεταφέρω πιο κάτω, δίχως να αποτελεί υπόδειγμα εμβρίθειας, έχει ενδιαφέρον: αφορά μια ακόμα θλιβερή τελετή απονομής Όσκαρ – εννοείται ότι δεν την είδα: το πράμα μου φαινόταν πληκτικό απ’ τις εποχές της “δόξας” του…
Ο τίτλος είναι: the age of celebrity is dead

Ο λόγος που οι περισσότεροι άνθρωποι δίνουν προσοχή σε αυτές τις εκνευριστικές τελετές είναι ακριβώς για να βιώσουν τον εκνευρισμό τους…
‘Ωστε λοιπόν υπήρχε ένας vegan στα φετινά Όσκαρ. Ώστε η παράσταση δεν είχε παρουσιαστή. Ώστε ο Μπραντ Πιτ είναι οργισμένος με το impeachment. Ώστε κάποιος κάλεσε «τους εργάτες όλου του κόσμου να ενωθούν». Ώστε ο Χοακίν Φοίνιξ είναι έξαλλος με αυτά που κάνει η ανθρωπότητα στο ζωικό βασίλειο. ‘Ωστε η Natalie Πόρτμαν, με αυτό που αποκάλεσε “λεπτό τρόπο” είχε τα ονόματα των γυναικών σκηνοθετών που δεν ήταν υποψήφιες για τα βραβεία …ραμμένα στο φόρεμά της.
Και λοιπόν; Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι γελοίοι. Τίποτα απ ‘ όσα λένε δεν έχει καμία σημασία.
Σε ασυνείδητο επίπεδο, αισθάνονται ότι δεν ξέρουν τίποτα για την πολιτική ή τον αληθινό κόσμο. Δεν μπορούν να το παραδεχτούν φυσικά, η ανθρώπινη φύση είναι αυτό που είναι… Πείθουν έτσι τους εαυτούς τους ότι κάθε αντίδραση εναντίον τους είναι μια ένδειξη ότι τόλμησαν να μιλήσουν αλήθεια. Πόσο γενναίοι είναι! Και έτσι ο κύκλος της οργής συνεχίζεται. Οι ηθοποιοί απλώς τρολάρουν το κοινό, και το κοινό τους τρολάρει μέσα από τα social media.
Το Ίντερνετ έχει σκοτώσει τον χολιγουντιανό σταρ. Ο Άντι Γουόρχολ έκανε λάθος όταν είπε ότι στο μέλλον όλοι θα είναι διάσημοι για 15 λεπτά. Στην πραγματικότητα, χάρη στα social media, όλοι είναι διάσημοι σε τουλάχιστον 15 άτομα. Instagram, Twitter, Facebook, σημαίνουν ότι δεν χρειαζόμαστε τους σταρ, είμαστε απασχολημένοι να κοιτάμε τους εαυτούς μας. Καινούργιοι τύποι διασημότητας αναπτύσοονται on line: οι influencers, οι YouTubers κλπ. Όμως η εποχή των celebrities και των μαζικών entertainers, πεθαίνει. Δεν θα λείψει από κανέναν.

Ωραία και καλά τα λέει ο άνθρωπος, ενθαρρυμένος προφανώς απ’ το all time low που χτύπησε η θεαματικότητα των Όσκαρ. Μόνο κάτι, εκεί στο τέλος, του έχει διαφύγει: το …χωροχρονικό βεληνεκές δεν ήταν ποτέ το ζήτημα [πόσους ανθρώπους αφορά η διασημότητά σου, και για πόσο χρόνο]. ‘Αλλος ήταν και είναι ο σκοπός υπάρξεως της μηχανής παραγωγής celebrities. Και εξυπηρετείται, ανεξαρτήτως ταχύτητας εναλλαγής των πρωταγωνιστών του σόου.
Γιατί πρωταγωνίστρια σ’ αυτό ήταν πάντα η ίδια . Στις διάφορες μεταμορφώσεις της, με πιο πρόσφατη από αυτές τα social media.