Αναδημοσιεύω εδώ ένα άρθρο του διακεκριμένου βετεράνου δημοσιογράφου ( – συγγραφέα, μουσικού και ζωγράφου) Πέτρου Μακρή με τίτλο : “Το Αντιρωσικό Μέτωπο Διαλύει Την Ευρωπαϊκή Συνοχή”, που διάβασα στο in.gr
Το κείμενο, εύλογα ενδιαφέρον απ’ την υπογραφή του, γίνεται ακόμα περισσότερο εκ του ότι εμφιλοχωρεί σε ένα παραδοσιακά αντιδραστικό site – προμαχώνα της mainstream αφήγησης. Πράγμα που θα μπορούσε να σημαίνει ότι η απλή αλήθεια που στοιχειωδώς νοήμονες άνθρωποι κατανοούν, έχει ελπίδες να γίνει αντιληπτή από όσους σέρνουν το άρμα της EU, των Climate Warriors και του World Economic Forum. Το δυσάρεστο σενάριο είναι φυσικά ότι …ουδείς εξ αυτών χρειάζεται το wake up call : γνωρίζουν τις συνέπειες όσων πράττουν, και πράττουν ακριβώς για να τις προκαλέσουν.
Νομοτελειακά πλέον η ΕΕ αυτοδιασπάται, με αφορμή τη λιτότητα, σε αυτοσχέδιους ομίλους «αιρετικών» κρατών, στα κελεύσματα της Ευρωπαϊκής Commission.
Ο ρωσοουκρανικός πόλεμος το ορθότερο θα ήταν να μετονομαστεί σε αμερικανο-ρωσική σύγκρουση, με υπέρ των ΗΠΑ εθελοντές «συμμάχους» τα περισσότερα από τα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ. Έτσι τερματίζεται η αυταπάτη της αποκλειστικώς ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης.
Το πιο περίεργο σε όλην αυτή τη σύγκρουση είναι, ότι τα κράτη-μέλη της ΕΕ που πρωτοστάτησαν-με πρώτη και ευπειθέστατη στο Αμερικανο-Νάτο την Ελλάδα-έσπευσαν, χωρίς να ρωτήσουν τους λαούς τους μ’ ένα δημοψήφισμα, ούτε και την πλειοψηφία των κοινοβουλίων τους σε ειδική, ad hoc ολομέλεια, για τη σκοπιμότητα αυτής της συστράτευσής τους, στο άρμα του αμερικανο-νατοϊκού μετώπου.
Έτσι, η περιφρόνηση των περισσότερων κυβερνήσεων της ΕΕ προς τους θεμελιώδεις θεσμούς της λαϊκής κυριαρχίας (Δημοψήφισμα, ολομέλειες κοινοβουλίων), μετέτρεψε το αμερικανικό Πεντάγωνο και το στενά συνδεδεμένο με αυτό ΝΑΤΟ, σε πολιτικο-στρατιωτικό κυρίαρχο μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης με αδρανείς και γεμάτους από αργόμισθους υπαλλήλους τους δικούς της μηχανισμούς άμυνας και ασφάλειας. Ή με λίγα λόγια, το αμερικανικό far west, στις ημέρες μας δρα ανενόχλητο εναντίον της Ρωσίας και μάλιστα με όπλα και πολεμικούς συμβούλους του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στις κυβερνήσεις των χωρών-μελών της ΕΕ!
Η μετατροπή της ΕΕ σε στρατολογημένο από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ πολεμικό αντίπαλο της Ρωσίας, χωρίς αμφιβολία, ανέδειξε τον Βλαντιμίρ Πούτιν σε κυρίαρχο μιας αντιευρωπαϊκής επίθεσης με ακαταμάχητα όπλα του τις στρόφιγγες του φυσικού αερίου και των υδρογονανθράκων, αλλά και την με το σταγονόμετρο προμήθεια της ΕΕ με τα δημητριακά από τους ρωσικούς σιτοβολώνες.
Στα ίχνη της τουρκικής λιτότητας: Η ίδια αυτή μετάλλαξη της ΕΕ, σε αυτόβουλο υποχείριο της ενεργειακής και επισιτιστικής ανεπάρκειας, οδηγεί καθημερινά τους περισσότερους λαούς των κρατών-μελών της ΕΕ, σε περιστολή των δαπανών για τη θέρμανση και τη διατροφή τους, δηλαδή σε κατάσταση που προοιωνίζεται την αγωνία και τις στερήσεις των κατοίκων της Τουρκίας, λόγω της αυτοκαταστροφικής οικονομικής πολιτικής του κοινοβουλευτικού της δικτάτορα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Θα ήταν πραγματικά αστείο, εάν πιστεύαμε ότι οι στενάζουσες από ενεργειακή και επισιτιστική ανεπάρκεια χώρες της ΕΕ, θα έμεναν με σταυρωμένα χέρια. Ήδη, η μία χώρα μετά την άλλη γλιστράει από τα μέτρα αυτοπειθαρχίας που εξαγγέλλει ο γερμανός καγκελάριος Σολτς και άλλοι ηγέτες με προμήθειες φυσικού αερίου και υδρογονανθράκων από τις διάφορες εν κρυπτώ λειτουργούσες κερκόπορτες της Ρωσικής Ομοσπονδίας και μάλιστα με ελληνικά εμπορικά πλοία…
Αυτές οι κεντρόφυγες τάσεις από την επικυριαρχία του αμερικανο-νατοϊκού παράγοντα στα εσωτερικά πράγματα της ΕΕ, αποτελούν μια ακόμη απόδειξη της έλλειψης εμπιστοσύνης προς τα παραγγέλματα της αξιότιμης κυρίας Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν, Προέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για εθελοντική συμμόρφωση των λαών της ΕΕ στα πρωτοφανή μέτρα λιτότητας της ΕΕ. Νομοτελειακά πλέον η ΕΕ αυτοδιασπάται, με αφορμή τη λιτότητα, σε αυτοσχέδιους ομίλους «αιρετικών» κρατών, στα κελεύσματα της Ευρωπαϊκής Commission.
Το πού θα οδηγήσει αυτή η πορεία των αντιρρησιών της ΕΕ είναι προδιαγεγραμμένο: Σε ανεξέλεγκτες διαλυτικές κινήσεις ή ορθότερα σε μέλλον ζοφερό…
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Το χειρότερο σενάριο είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ανόητους που καταλαβαίνουν ότι πηγαίνουν για φούντο μόνον αφού έχουν ήδη πηδήξει στο γκρεμό.
Δεν νομίζω ότι πηδάνε οι ίδιοι. Απ’ τον γκρεμό “πηδάνε” εμάς. Είμαι περίπου σίγουρος ότι οι περισσότεροι απ’αυτούς ασθάνονται δικαίως προστατευμένοι.
Δεν αναφέρομαι ειδικά στους πολιτικούς. Τα όρια εξάλλου μεταξύ “πολιτών” και “πολιτικών” δεν είναι πάντοτε ξεκάθαρα. Επειδή κάποιος κουφιοκέφαλος εκλέχτηκε βουλευτής ή του έκατσε κάποια κυβερνητική θεσούλα, δε σημαίνει αυτομάτως ότι έγινε λιγότερο ανόητος ή ότι πέρασε από το στάδιο του προβάτου στα ενδότερα της “στοάς”. Ούτε ότι δεν μπορεί ο “λαός” ανά πάσα στιγμή να του πάρει πίσω αυτό που του έδωσε. Αν το πρόβλημα ήταν απλώς οι “πολιτικοί” ενάντια στο “λαό”, τότε θα μπορούσε να λυθεί εν ριπή οφθαλμού. Το πρόβλημα είναι ότι όλα γίνονται όχι απλά με την έγκριση του “λαού”, αλλά και με την προτροπή του. Όλοι αυτοί που αίφνης κατάλαβαν ότι τα “μέτρα κατά του κορωνοϊού” και οι “κυρώσεις κατά του Πούτιν” στρέφονται ουσιαστικά εναντίον τους, είναι αυτοί που μέχρι προχτές μας λοιδορούσαν γιατί προσπαθούσαμε να τους προστατέψουμε από τον εαυτό τους. Προφανώς και τα επάνω κλιμάκια αισθάνονται προστατευμένα και απυρόβλητα. Το “είσαι η ελπίδα μας, πήδα μας, πήδα μας” είναι αυτό που τους παρέχει αυτή την πολυτέλεια.
Εντάξει θα μου πεις ότι δεν φταίνε αυτοί, γιατί παρασύρονται από την προπαγάνδα και τα ΜΜΕ, τουτέστιν “άφες γαρ αυτοίς, ουκ οίδασι τι ποιούσι”. Από την άλλη βέβαια υπάρχει και η βουδιστική θεώρηση των πραγμάτων, κατά την οποία το πρωταρχικό και μεγαλύτερο αμάρτημα είναι η άγνοια.
Ίσως όμως η άγνοιά τους εξυπηρετεί ένα μεγαλύτερο σχέδιο που δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω και κατά συνέπεια ο πραγματικός ανήξερος είμαι τελικά εγώ. Αυτοί τουλάχιστον εκόντες άκοντες εξυπηρετούν κάποιον ανώτερο σκοπό – καλό κακό δεν έχει σημασία – τον οποίο εγώ ούτε να υπηρετήσω μπορώ ούτε να εμποδίσω. Και δεν ξέρω αν θάπρεπε κιόλας να εμποδίσω, ακόμη και στην περίπτωση που μπορούσα. Καλό είναι να μην μπλέκει κανείς με δυνάμεις που δεν καταλαβαίνει.
Για μέγα ποσοστό πολιτικών πάντως η ανάληψη πόστου δεν γίνεται τυχαία, η “θέση” είναι εκ των προτέρων έτοιμη κληρονομικώ δικαίω. Πιστεύω ότι υπάρχει ένα τερατώδες δίκτυο τέτοιων, αλληλοϋποστηριζόμενων, σε όλο τον κόσμο. Κάποιοι απ’ αυτούς είναι εκ προοιμίου λακέδες [πχ. Κούλης and co], αλλά κι αυτοί τυγχάνουν κάποιας προστασίας.
Για τη φανταστική οντότητα “ο μέσος άνθρωπος”, πρόσωπο τρόπον τινά του “λαού”, η επιτακτικότερη ανάγκη είναι, υποθέτω, να πιστέψει σε κάτι, για να μπορεί να πορεύεται. Τι είναι αυτό δεν έχει σημασία. Κι απ’ τη στιγμή που τα μόνα διαθέσιμα είναι τα mainstream media, σ’ αυτά θα πιστέψει, κι αν του ζητήσεις και το λόγο θα απαντήσει “μωρ’ δε γαμιέσαι κι εσύ και οι ανησυχίες σου”.
Είμαι σαφέστατα με το “ου γαρ οίδασι”. Πιστεύω ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη κουβέντα που έχει πει ο Ι.Χ. – απείρως μεγαλύτερη απ’ το “Αγαπάτε Αλλήλους”. Ιδίως αν τη συνδυάσεις με το “μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι” : Ο Κυριούλης μακαρίζει / συγχωρεί τους σταυρωτές του, τους οποίους στο φινάλε ήρθε για να σώσει. Πίστευε και μη ερεύνα. Το “ερευνάτε τας γραφάς” δεν αποτελεί αντίποδα αυτής της φράσης όπως ανόητα πιστεύεται.
Παρίες της υποθέσεως είναι τελικά άνθρωποι σαν κι εμάς, του είδους Paralysis By Analysis.
Το μεγάλο πρόβλημα με το “ουκ οίδασι τι ποιούσι” – για μένα τουλάχιστον – είναι ότι σταματάς να βλέπεις τους ανθρώπους ως ανθρώπινες υπάρξεις. Τι διαφορά έχουν τότε από μια μηχανή, από ένα κύκλωμα που προγραμματίζεται και συμπεριφέρεται κατά τη βούληση των αφεντικών του? Από την άποψη αυτή τα ζώα είναι πολύ πιο ανθρώπινα. Σε περιόδους μάλιστα όπως η τωρινή που το φαινόμενο έχει αποκτήσει ολοκληρωτικό χαρακτήρα, το αίσθημα της μοναξιάς που δημιουργείται από την αναγκαστική συνύπαρξη με ανδροειδή αγγίζει τα όρια του τερατώδους. Δυστυχώς το “ουκ οίδασι” ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα περισσότερο ακόμα και από το “μακάριοι..” αλλά, όπως γίνεται με όλες τις απόλυτες αλήθειες, πρέπει κανείς να το ξεχνάει συστηματικά για να μπορεί να συνεχίσει.
Αν ο κοινός παρονομαστής “αίτιο – αποτέλεσμα” [προγραμματισμός σύμφωνα με τη βούληση κάποιων αφεντικών] εξομοιώνει ανθρώπους ζώα και μηχανές, τότε κατ’ επέκταση, εξομοιώνει συλλήβδην όλα τα φαινόμενα. I don’t go for this idea.
Η διαφορά μας από μια μηχανή είναι ότι η μηχανή είναι κατασκευασμένη από εμάς, ξέρουμε τις λεπτομέρειες της κατασκευής της – θα έπρεπε να τις ξέρουμε τουλάχιστον.
Εμείς οι ίδιοι είμαστε of unknown origin και ως εκ τουτου μη προβλέψιμοι. Εκτός αν κάποιος “ψυχολόγος” / “ψυχίατρος” / βιολόγος “cyber scientist” έχει διαφορετική άποψη.
Και για να επανέλθω στην αρχική μου παρατήρηση, κάποια πράγματα πρέπει να γίνονται στην ώρα τους. Η μαζική και άμεση αντίδραση στα “μέτρα κατά της πανδημίας” και στις “κυρώσεις εναντίον του Πούτιν” ανήκει σε αυτά τα πράγματα. Τώρα το κακό έγινε. Κι επειδή once malakas always malakas, ό,τι και να κάνουν για να διορθώσουν τη μαλακία τους αυτοί που την έκαναν και αυτοί που την υποστήριξαν, μαλακία θα είναι και πάλι.
Εδώ χρειάζεται ίσως μια μικρή διευκρίνηση, αν και τελευταία αισθάνομαι όλο και λιγότερο την ανάγκη να επιχειρηματολογήσω. Η κατάσταση που βλέπουμε αυτή τη στιγμή δεν οφείλεται άμεσα στη Ρωσία. Η Gasprom δεν έχει σταματήσει την παροχή φυσικού αερίου παρά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις και σε πολύ περιορισμένο βαθμό κατόπιν απαιτήσεως του πελάτη. Ούτε υπάρχει ακόμα σημαντική έλλειψη πετρελαίου και σιτηρών. Η “ενεργειακή κρίση” και ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός αποτελούν ως επί το πλείστον σωρευτικό αποτέλεσμα των περιοριστικών “μέτρων κατά της πανδημίας” και των πληθωριστικών επιδομάτων που συνεχίζουν να μοιράζονται κατά τρισεκατομμύρια στις δυτικές χώρες ως αντιστάθμισμα σε προβλήματα που δημιουργήθηκαν εκ του μηδενός. Επομένως η παρούσα κατάσταση αποτελεί στην πραγματικότητα “χτεσινό” πρόβλημα. Συγχρόνως αποτελεί και “αυριανό” πρόβλημα, με την έννοια ότι αυξήσεις τιμών προκαλούνται αναγκαστικά στις “αγορές” από τις δυσοίωνες προοπτικές που διαγράφονται στον ορίζοντα. Δεν χρειάζεται πολλή φαντασία – on second thought ίσως και να χρειάζεται – για να καταλάβει κανείς τι θα δουν τα μάτια μας όταν αρχίσουν επιτέλους να φαίνονται οι συνέπειες των εγκληματικών ηλιθιοτήτων που κάνουμε ΤΩΡΑ.
Συμφωνώ 1000%.
Και για όποιον έχει στοιχειώδη πληροφόρηση περί το τι συντελείται επί αμερικανικού εδάφους, τη στιγμή που μιλάμε, με μέτρα τα οποία κωμικοτραγικώ τω τρόπω ονομάζονται “μέτρα καταπολέμησης του πληθωρισμού” [Inflation Reduction Act = τύπωμα ΜΕΡΙΚΩΝ ΑΚΟΜΑ τρισεκατομμυρίων] καταλαβαίνει ότι αυτό εδώ απλώς δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα βλακείας. Ακόμα και ένας economical idiot όπως εγώ αντιλαμβάνεται το οφθαλμοφανές. Ακόμα και ο με προϊούσα άνοια “Πρόεδρος Μπάιντεν” δεν μπορεί να μη το αντιλαμβάνεται. Η μόνη εξηγηση που χωράει είναι ότι γίνεται επίτηδες.
Προφανώς και το κάνουν επίτηδες. Για μένα όμως αυτό το “επίτηδες” μεταφράζεται σε καταστροφή κι επομένως πρακτικά δεν διαφέρει σε τίποτε από την απλή βλακεία ή την τύχη. “Αυτοί” πάλι δεν έχουν κάτι ξεκάθαρο να κερδίσουν, ούτε όμως και τίποτα ιδιαίτερο να χάσουν, οπότε και δεν τους νοιάζει να κάνουν εν γνώσει τους ό,τι μαλακία μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου είτε γιατί το επιτάσσουν σκοτεινές δυνάμεις είτε η πολιτική ορθότητα είτε γιατί έτσι κάνουν όλοι. Κατά τη γνώμη μου υπάρχει πράγματι κάποιο βαθύτερο σχέδιο – αν και όχι απαραιτήτως ανθρώπινο – αλλά ούτε αυτοί γνωρίζουν κάτι περισσότερο από εμάς τους ταπεινούς και καταφρονεμένους. Serve the servants που έλεγε στα τελευταία του και ο μακαρίτης..
Πρόκειται ίσως για ένα είδος λαιμαργίας / ανυπομονησίας που κάνει τα (ανερμάτιστα) όντα να ενεργοποιούν φαστ τρακ διαδικασίες. Δεκαετίες τώρα σχεδιάζουν, οργανώνουν, μεθοδεύουν, …προφητεύουν, και τώρα που για πρώτη φορά διαφαίνεται η δυνατότητα να τα πετύχουν όλα αυτά, έχουν φρενιάσει. Και πιθανότατα δεν κάνουν λάθος. Η δρομολογούμενη
…ηλεκτροποίηση των πάντων, από το χρήμα μέχρι τα ιδιωτικά αυτοκίνητα, αποτελεί τον τελειωτικό χαλκά στη μύτη όλων μας.