Το μόνο που δεν επισημαίνεται / πρόκειται να επισημανθεί είναι η πιθανότητα το θεατρικό στιλάκι του κυρίου Λύτρα (βλ. βίντεο), να μην αποτελεί μεμονωμένη περίπτωση, αλλά κοινό τόπο για λειτουργούς, ακτιβιστές, αγωνιστές κτλ. των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Εν ολίγοις, η πιθανότητα κάθε άλλο παρά ξένοι να είναι οι ίδιοι από αυτό που “αποστολή έχουν να διώκουν”.
Ακόμα και έτσι να είναι θα πει κάποιος, η ενδοοικογενειακή βία πρέπει να διώκεται. Πράγματι. Αλλά ο βαθμός εντιμότητας που προκύπτει ως προς τον κύριο Λύτρα, δίνει σε κάποιον το δικαίωμα να σκεφτεί κι άλλο σενάριο : ότι οι διαστάσεις που έχει πάρει το όλο θέμα, χάρη σ’ αυτόν και τους ομοίους του, εξυπηρετούν συμφέροντα άλλου είδους.

ΥΓ. Η “βαρεία σκοπούμενη σωματική βλάβη” για την οποία διώκεται ο εν λόγω, άσχετα απ’ το αντιαισθητικό της παρουσίας του, αποτελεί υπερβολή στα όρια της γελοιότητας (βλ. screen shot) με τη “δικαιοσύνη” για πολλοστή φορά έρμαιο οχλοκρατικών εκδηλώσεων.