Για όσους δεν έχουν γεννηθεί προχθές (πολιτικά μιλώντας) η απόλυτα συντονισμένη “ανθρωπιστική” κατακραυγή των media για την υπόθεση της Παλαιστίνης, θα έπρεπε να κινεί κάποιες υποψίες. Μιλάω για τη σταθερή επανάληψη σειράς σχολίων περιστρεφόμενων γύρω από ένα κεντρικό σενάριο περί “πρακτικών που μπροστά τους ωχριούν οι ναζιστικές θηριωδίες” (!) διανθισμένο με διηγήσεις που αποσκοπούν στο “συγκλονισμό” του θεατή – πολίτη.
Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς τη σχέση με τα τεκταινόμενα στη Γάζα της πολιτικής Trump. Ο εν λόγω μετά από κάποιες προσπάθειες απεμπλοκής από τον εναγκαλισμό του Ισραηλινού πρωθυπουργού – ελέγχοντος το ισραηλινό λόμπι και το μεγαλύτερο μέρος του αμερικανικού Κονγκρέσσου – δείχνει από μια στιγμή και μετά ταυτισμένος μαζί του.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνά κανείς ότι η πολιτική Trump δεν ξεκινάει ούτε τελειώνει με το μεσανατολικό. Διεξάγεται σε διάφορα μέτωπα, από τη μάχη εναντίον της woke ατζέντας, μέχρι την απομυθοποίηση των περί κλιματικής κρίσης γελοιοτήτων και της απάτης της ανανεώσιμης ενέργειας. Πάνω απ’ όλα, ο DT αποτελεί παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης του δυτικού πολιτισμού (έστω με τη σημερινή εκφυλισμένη μορφή του) στην επέλαση του Ισλάμ, λύκου – εισβολέα με προβιά πρόσφυγα – μετανάστη.
Ας θυμηθούμε τέλος το ρόλο που έχει παίξει, δεκαετίες ολόκληρες, η στάμπα του “νεοναζί” και του “literally Hitler” στον επικοινωνιακό πόλεμο της παγκοσμιοποιητικής ελίτ εναντίον των αντιπάλων της. Αίφνης, μια …ποικιλοτρόπως εκδηλούμενη “άρνηση της επιστήμης” (αφορώσα στη μη-επιστήμη του ανθρωπογενούς Climate Change, στην επιβολή των πειραματικών σκευασμάτων της Pfizer υπό συνθήκες “έκτακτης ανάγκης”, αλλά και στη …νομοτέλεια της εξαφάνισης μας από το Ισλάμ μια και …έτσι είναι η ιστορία της Ανθρωπότητας, εκτυλισσόμενη μέσα από μεταναστεύσεις *) έχει ταυτισθεί “de facto” με την ακροδεξιά, με όλο το ιστορικό βάρος που κουβαλάει αυτή η λέξη, άσχετα αν στις περισσότερες περιπτώσεις χαρακτηρισμοί όπως “νεοναζί” “literally Hitler” επιλέγονται αποκλειστικά για την δολοφονία χαρακτήρα του αντιπάλου.

Συνδυάζοντας τα παραπάνω πιθανολογεί κανείς ότι, αυτό που συντελείται με αφορμή την υπαρκτή τραγωδία της Παλαιστίνης, οι πραγματικές διαστάσεις της οποίας είναι αδύνατον να καθοριστούν με ακρίβεια (έχουμε ξαναπεί ότι κύρια πηγή πληροφόρησης για όλους τους πληροφορούντες, είναι οι ανακοινώσεις του ελεγχόμενου απ’ τη Χαμάς Υπουργείου Υγείας της Γάζας) δεν αφορά αποκλειστικά σε πεινασμένα παιδιά και εκατόμβες νεκρών αμάχων …αν αφορά καν σ’ αυτά : Μιλώντας για συγκεκριμένα mainstream media, δεν μπορώ να υπολογίσω το επίπεδο αφέλειας που απαιτείται για να τσιμπήσει κανείς στην “ανθρωπιστική τους ευαισθησία”.
Αυτό που όντως συντελείται, αφορά σε μια αναδιάταξη δυνάμεων της “προοδευτικής” αντίδρασης, η οποία αναβαθμίζει το επικοινωνιακό της οπλοστάσιο με μια σειρά αναφορών στις ισραηλινές θηριωδίες (εντός / εκτός εισαγωγικών) βαφτίζοντας τες “ναζιστικές” ή και “χειρότερες απ’ αυτές”, προβαίνοντας σε συστηματική δολοφονία χαρακτήρα όσων δεν τις καταδικάζουν και …ακυρώνοντας συλλήβδην ταυτίζοντας μ’ αυτές, ο,τιδήποτε αφορά σε “εμπνευσμένη από τον Τραμπ” πολιτική. Όλα αυτά, με την εφιαλτική κουστωδία των woke, των climate alarmists και των open border advocates να ανυπομονούν για την ολική επαναφορά τους, μετά τη λήξη της παρένθεσης – δεύτερης θητείας του DT.

* Όπως έχουμε σημειώσει ξανά (βλ. στο προ πενταετίας post Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ) :
Οι μετακινήσεις των πληθυσμών εκλαμβόνονται ως …φυσικό γεγονός, σύνηθες στην ανθρώπινη ιστορία, το οποίο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με την δέουσα ουδετερότητα. Ωστόσο, από το πλαίσιο του φυσικού γεγονότος αφαιρείται εδώ εντέχνως η ενόχληση του αυτόχθονα.
Με άλλα λόγια, από το κλασικό δίπολο “δράση-αντίδραση” επιλέγουμε αποκλειστικά τη “δράση”, και τη βαφτίζουμε “φυσικό γεγονός”, βαφτίζοντας την αντίδραση …κάτι άλλο. “Ρατσισμό” ας πούμε… υιοθετώντας ανενδοίαστα την οπτική γωνία του κατακτητή και το “ουαί τοις ηττημένοις”.