Εχτές το βράδυ μόλις ελεεινολογούσα τον Βελόπουλο, βλέποντάς τον στην τηλεόραση, για την σκηνική παρουσία * με την οποία υποστηρίζει τα προϊόντα του [για τα οποία δεν έχω άποψη]. Ο άνθρωπος “στο κάνει δύσκολο” να συνταχθείς μαζί του, κι ας είναι ο μόνος που με τις απόψεις του στο μεταναστευτικό, τα ελληνοτουρκικά, την “κλιματική αλλαγή” ή την “πανδημία”, ουσιαστικά ταυτίζεσαι.
Σήμερα διαβάζω τα παραπάνω…
Το λάθος που κάνουμε με το Twitter και γενικά τα social media είναι ότι τα αποδεχόμαστε κατ’ αρχήν σαν κάτι που έχει υπόσταση, που αξίζει ρόλο στη ζωή μας, που προάγει την επικοινωνία λες και πριν από αυτό είχαμε κάποιο επικοινωνιακό πρόβλημα.
Στην εποχή της αθωότητας, πριν δείξει το πραγματικό του πρόσωπο, “το Twitter” μετέτρεπε “απλώς” την ανθρώπινη ζωή σε κουκλοθέατρο και τον πολίτη σε κουβάρι εξαρτημένων αντανακλαστικών, άθυρμα “τάσεων” που εμφανίζονται από μυστηριώδη άδυτα υποδυόμενες τη λαϊκή έκφραση, για να ενεργοποιήσουν αδιεξοδικές αντιπαραθέσεις στο όριο των 140 / 280 χαρακτήρων… Με την δυνατότητα όλων, υπό συνθήκες ανωνυμίας, να βγάλουν το άχτι τους, δεν είναι παράξενο που όλος αυτός ο κόσμος “αγάπησε“ το Twitter, ούτε το ότι πολιτικοί τύπου Trump μέσω αυτού εκτοξεύτηκαν στην εξουσία.

Σήμερα εξακολουθούμε να μην αντιλαμβανόμαστε το αυτονόητο : η “ανθρώπινη επικοινωνία” τείνει να ταυτιστεί με ένα μέσο που λειτουργεί σαν ιδιωτική εταιρία ενώ βρίσκεται στο απυρόβλητο ενός κρατικού μονοπωλίου. Και που χρησιμοποιεί τον όρο κοινότητα, αναφερόμενο σε ανθρώπους που δεν έχουν …τίποτα κοινό πέρα από το ότι είναι “χρήστες του”. Κανείς δεν πήρε μέρος στην καθιέρωση των όρων που διέπουν την “κοινότητα”, πέρα απ΄το διοικητικό συμβούλιο του κυρίου Dorsey και τις μυστικές υπηρεσίες που κρύβονται πίσω τους : η “δημοκρατική διαδικασία” ως προς τον χρήστη αφορά στη σιωπηρή [take it or leave it] συναίνεση του.
Οι πραγματικές προθέσεις των Twitter, Facebook, Google etc : το σπρώξιμο της “liberal” ατζέντας σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, η εξαφάνιση του αληθινού διαλόγου από μια virtual παγίδα – “πραγματικότητα” που τείνει να υποκαταστήσει την αληθινή, δεν μπορεί να μην έχουν γίνει αντιληπτές.
Ως εκ τούτου, το “πάσο” που δίνουν σ’ αυτή την τακτική τα mainstream media και μέρος της κοινωνίας δείχνει το μέγεθος του προβλήματος. Το screen shot από την παρουσίαση της είδησης από το Πρώτο Θέμα είναι αντιπροσωπευτικό. Ιδού και το full article :
https://www.protothema.gr/greece/article/1152249/to-twitter-anesteile-ti-leitourgia-tou-logariasmou-tou-kuriakou-velopoulou-pos-adedrase-to-komma/
Πιο ουδέτερος πεθαίνεις.
Το πρόβλημα για μένα, ως εκ τούτου, είναι ότι κάποιοι διαμαρτύρονται για τον αποκλεισμό τους απ’ το Twitter, ή ότι …ανυπομονούν να γίνουν ξανά δεκτοί στους κόλπους του.
Θα έπρεπε απλώς να το αγνοήσουμε.

* Ένα είδος Alex Jones του φτωχού, συμπεριλαμβανομένου του pattern με τα supplements, με την προσθήκη της παραμέτρου “πολιτική καριέρα”.