Έχω ξοδέψει αρκετό χρόνο και χρήμα για την υπόθεση ‘Κατάκτηση της Δύσης’ * ώστε να ξέρω ότι ο άνθρωπος έχει δίκιο. Δυστυχώς. Και ας λένε ότι θέλουν περί ακροδεξιάς οι (σε εισαγωγικά ή χωρίς) ανθρωπιστές και οι απληροφόρητοι. Σημειωτέον ότι συνεργάτης των radical Ιslamists υπήρξε, στα ’30s και τα ’40s το original ναζιστικό κόμμα.
Το ότι αυτό στο οποίο αναφέρεται ο GW δεν είναι ο κανόνας, το ότι οι περιπτώσεις (επιφανειακά) ενσωματωμένων μουσουλμάνων είναι πολυπληθέστερες, δεν έχει σημασία : το ποσοστό των radical Islamists έχει πιθανώς περάσει το επίπεδο της κρίσιμης μάζας, και η αναρώτηση αφορά στο αν το πράγμα είναι πλέον αντιστρέψιμο – φοβάμαι πως όχι, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
* …αναφέρομαι σε σημαντικό μέρος της υπάρχουσας βιβλιογραφίας, όχι φυσικά μόνο ελληνικής – αρχής γενομένης από το βιβλίο του Besson μ’ αυτό τον τίτλο, και φυσικά εκείνα της Φαλάτσι.
Μεταξύ μας τώρα κάτι χώρες τύπου Ολλανδίας, Νορβηγίας κλπ, όπου η σοσιαλδημοκρατική αγάπη για τα λόατκι και τους μετανάστες είχε φτάσει από χρόνια σε γελοία επίπεδα, τις βλέπω να ψηφίζουν στο τέλος.. Χίτλερ δαγκωτό.
Έεεετσιέτσιέτσιέτσιέτσι.
Σε κάποιες περιπτώσεις ο ανθρωπισμός ισοδυναμεί με το να σε γρονθοκοπά ο άλλος χωρίς λόγο και αιτία κι εσύ να σκέφτεσαι “ποιος ξέρει τι έχει περάσει ο άνθρωπος για να μου κάνει τέτοια πράγματα…”