Κανείς δεν έχει την αφέλεια να προσδοκά αυτή τη στιγμή …βοήθεια απ’ το Ισραήλ σε περίπτωση νέας (διόλου απίθανης) εμπλοκής μας με τους Τούρκους. Και η περίσταση, με τα σύννεφα ενός πολέμου – τελικής λύσης για το Ιράν να βαραίνουν, δε φαίνεται η καταλληλότερη για τη σύσφιξη σχέσεων που η ισραηλινή κυβέρνηση επίμονα ζητάει… *
Από την άλλη, τυχόν αντι-ιρανικός πόλεμος δε θα είναι υπό την αιγίδα των Ισραηλινών, αλλά των you-know-who. Στους οποίους πίστη και υπακοή οφείλουμε, ως όρο υπάρξεως. ** Στο φινάλε, η Ελλάδα – ταις ευλογίαις και του “αριστερού” ΣΥΡΙΖΑ – έχει καταστεί μια απέραντη αμερικανική βάση. Επομένως, με δεδομένη τη στοχοπροσήλωση του επίσημου αυθέντη μας στην εξυπηρέτηση των ισραηλινών συμφερόντων, γίνεται δύσκολο να αντιληφθεί κανείς (…γεωπολιτικά μιλώντας πάντα!🙂) προς τι ο δισταγμός για εναρμόνιση με αυτά των συμφερόντων της δικής μας χώρας, τη στιγμή που ανοίγει παράθυρο ευκαιρίας για κλείσμο (μέρους τουλάχιστον) των λογαριασμών με τους εξ ανατολών βαρβάρους.
* …Με δεδομένη την ευθεία σχεδόν αντιπαράθεση Ισραήλ – Τουρκίας επί συριακού εδάφους, oι Ισραηλινοί θεωρούν πλέον επίσημα τον κύριο Ερντογάν διάδοχη Νο 1 απειλή εκείνης των αγιατολάδων.
** …Με άλλα λόγια και κατά πάσαν πιθανότητα, σε τέτοια περίπτωση, “στοχοποιούμεθα” ούτως ή άλλως.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Κατά τη γνώμη μου είναι τρομερά επικίνδυνο στην παρούσα ρευστή συγκυρία να λαμβάνει κάποιος αποφάσεις ζωής και θανάτου με την ιδέα ότι βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Δε διαφωνώ. Αίσθησή μου άλλωστε είναι ότι, σε επίπεδο κοινής γνώμης τουλάχιστον, η “σωστή πλευρά της ιστορίας” είναι εναντίον του “σφαγέα” Νετανιάχου.
Δεν είμαι σίγουρος. Έχω την αίσθηση ότι τα περί (επιθετικής ουσιαστικά) συμμαχίας με το Ισραήλ έχουν γίνει πλέον κοινός τόπος ακόμα και μεταξύ αριστερών. Εξ ου και η επίσκεψη Μητσοτάκη στο Ισραήλ.
Η επίσκεψη Μητσοτάκη έγινε διότι αφενός οι Τουρκαλάδες το ‘χουν παραχέσει, αφετέρου οι Εβραίοι γίνονται επίσης πιεστικοί, με την αντίθετη έννοια.
Ως προς τον “κοινό τόπο” μακάρι να είναι έτσι, αλλά στα σόσιαλ μίντια τουλάχιστον δεν το βλέπω. Σίγουρα όχι μεταξύ αριστερών …αλλά και παραδοσιακών ακροδεξιών (δεν εννοώ τους τύπου Άδωνι)
Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι για τα μάτια του κόσμου το έκανε. Μετά την ανακίνηση του θέματος των Τεμπών έχει βαλθεί να ικανοποιήσει με κάθε τρόπο το “κοινό αίσθημα” που, καθώς τελειώνουν τα λεφτά, στρέφεται αδιακρίτως κατά δικαίων και αδίκων.
Το θέμα των Τεμπών πάντως, έχει πάρει τροπή …κυβερνητικής αντεπίθεσης vs Καρυστιανού, συνεπικουρούμενης μάλιστα (της αντεπίθεσης) από τον έτερο επιφανή των συγγενών, Νίκο Πλακιά. Ο οποίος απ’ όσο έχει υποπέσει στην αντίληψή μου, σε οποιονδήποτε του αντιτάξει το ο,τιδήποτε, επιτίθεται λάβρος με attitude του τύπου “σε μένα θα μιλήσεις έτσι, που έχω χάσει δυο παδιά;”
Κάτι έχει πάρει το μάτι μου από τίτλους, δεδομένου ότι το συγκεκριμένο ζήτημα δεν το παρακολουθώ καθόλου. Γενικότερα το θεατρικό στοιχείο τείνει να γίνει ο καθοριστικότερος παράγοντας όχι μόνο στην εγχώρια πολιτική σκηνή αλλά και στην παγκόσμια.
Αυτό να λέγεται. Δεκαετίες ολόκληρες ήδη, χάρη στα mass media, πλήθος δραστηριοτήτων ασκείτο με όρους showmanship. Από εμφανίσεως internet και ιδίως …social media, οι πάντες πλέον είναι showmen, 24/7. Και του χειρίστου είδους.