Να μην ξεχνάμε και την τακτική τρομο – ενημέρωση.
Η οποία όταν δεν εξυπηρετείται απ΄τα τρέχοντα στοιχεία, προστρέχει στα συνοπτικά.
Απο τα ανωτέρω πάντως, προκύπτει ένα συμπέρασμα: τα μέτρα έπιασαν πριν να εφρμοστούν.
3 (Visited 107 times, 1 visits today)
Μια είναι η λύση: ολικό επαόριστον λοκντάουν σε κανάλια κι εφημερίδες και την άλλη μέρα ο κορωνοϊός θα έχει εξαφανιστεί ως διά μαγείας.
Ακριβέστατα. Το πρόβλημα είναι ότι ο μόνος τρόπος για να διαδοθεί η τάση την σήμερον ημέρα είναι …τα social media. Τα οποία και ελεγχόμενα είναι και κάθε άλλο παρά “αντίπαλοι” των παλαιών μέσων. Αυτό που απομένει είναι να το λέμε συνεχώς και άμα πιάσει έπιασε.
Τη μέρα του σεισμού, ενώ τα κανάλια οργίαζαν με “εικόνες σοκ” και “συγκλονιστικές αφηγήσεις” εγώ πέρασα το απόγευμά μου με το αριστουργηματικό b-movie “The Flesh Eaters” [sci-fi horror]. Όποτε το γύρναγα στην τηλεόραση, απ’ το κοντράστ με έπιανε ταραχή μιλάμε.
Υπάρχει πάντως και η παραδοσιακή μέθοδος του word of mouth, when all else fails. Στην χώρα μας μάλιστα έχω την εντύπωση ότι ευθύνεται τουλάχιστον για το 50% των συνολικών κρουσμάτων.. αφύπνισης.
Τι να πω, απ’το στόμα σου και στου Θεού τ’ αυτί το word of mouth. Απλώς η ανάλυση λέει ότι μέρος του συνολικού κόλπου είναι η πλήρης υποκατάσταση του word of mouth με την αθλιότητα των social media. Η υπόσχεση ελευθερίας των οποίων λειτουργεί ακριβώς όπως η youth culture: ενθυλακώνεσαι πρώτα εκεί μέσω διάφορων Beatles και Miles Davis, και στη συνέχεια αλλοτριώνεσαι με την ησυχία σου. Τo lockdown πρέπει να επεκταθεί απαραιτήτως στα “νέα μέσα”, αλλιώς την έχουμε π@@τσίσει.
Δεν ξέρω εντωμεταξύ αν το πρόσεξες κι εσύ, αλλά τελευταία έχουν υποπέσει στην αντίληψή μου απόψεις, των οποίων η ομοιότητα με τις δικές σου παραείναι μεγάλη για να είναι τυχαία. Είναι ακόμα νωρίς για να κρίνει κανείς την έκβαση, αλλά στο μέτρο του δυνατού θα μπορούσες να πεις ότι ο αγώνας τώρα δικαιώνεται 🙂
[Τώρα μόλις είδα το μην.]
Πέφτω ελαφρώς απ’ τα σύννεφα… απόψεις επί κάποιου συγκεκριμένου θέματος ή γενικότερα; γενικά δεν μπαίνω πουθενά από blogs και sites πέρα από τα “ειδησεογραφικά” στα οποία καιρούς αναφέρομαι συν μερικά ξένα, δεν ξέρω ως εκ τούτου τι ιδέες κυκλοφορούν ολόγυρα.
Τελευταία πέτυχα άρθρο σε σάιτ κάποιου γνωστού δημοσιογράφου (δεν θυμάμαι τώρα ποιου) του οποίου ο συντάκτης πρέπει να σε διάβαζε φανατικά. Μιλούσε για τη σχέση κορωνοϊού, πολιτικής ορθότητας και διαδικτυακής λογοκρισίας. Κρίμα που δεν σκέφτηκα να το κρατήσω, γιατί μιλάμε για κλώνο Παπαχατζή!
Μακάρι – όχι από “ματαιοδοξία”, σιγά τα ωά, απλώς ανυπομονώ να δω να εμφανίζεται ένα κύμα αμφισβήτησης και αντίδρασης σ΄αυτό το πράγμα. Σκέφτομαι ότι αν κάποιος τολμούσε να επιβάλλει κάτι τέτοιο, στη γενιά του ’80 ας πούμε, έως και οι πέτρες θα σηκώνονταν να τον βαρέσουν. Το ότι το καταφέρνουν σήμερα είναι εκτός όλων των άλων δείκτης απίστευτης παρακμής.