[Βλ. τυχαία screenshots από την πλημμυριδα του Twitter]. Μα …επιτέλους, τί ζόρι τραβάνε αυτά τα μαλάκια; Τι σόι σαπιοπολτός κυκλοφορεί μέσα στην κρανιακή τους κοιλότητα; Γιατί για να υπάρχει φαιά ουσία εκεί, αποκλείεται.
Αυτό που αποδεικνύεται άλλωστε, λες και ήθελε απόδειξη, είναι ότι : η «αγάπη τους» για τους τηλε-αστέρες αφορούσε όχι κάποιου είδους αξία [άλλωστε, ποιαν;] αλλά την «αναγνωρισιμότητά τους». Και την επιμελώς καλλιεργημένη αίσθηση ότι θα μπορούσαν να είναι οι ίδιοι, οι θεατές, «αναγνωρίσιμοι» στη θέση τους …
Δεν χρειάζεται καμιά ψυχολογία του βάθους για να αντιληφθείς ότι, σε σχέσεις με τέτοιο υπόβαθρο, το μίσος δεν χρειάζεται παρά μια απλή αφορμή για να εκδηλωθεί.

Εννοείται ότι το πράγμα, μέσω διάφορων ενσταντανέ του Πρωθυπουργού με “πρωταγωνιστές σκανδάλων” έχει ήδη αποκτήσει πολιτικές αποχρώσεις…