Οι [διαλυμένοι από το 2011] REM εξετάζουν τι μπορούν να κάνουν για να …εμποδίσουν τον Τραμπ να παίζει τραγούδια τους στις συγκεντρώσεις του. Η ειδοποίηση ανέβηκε στο λογαριασμό του [μπασίστα] Mike Mills. “Εξερευνούμε όλες τις νόμιμες οδούς για να το αποτρέψουμε, αλλά αν αυτό δεν είναι εφικτό, παρακαλούμε να γνωρίζετε ότι δεν ανεχόμαστε τη χρήση της μουσικής μας από αυτόν τον απατεώνα…” Οι REM είχαν πετύχει να αποσυρθεί  tweet του προέδρου στο οποίο ακουγόταν το “Everybody Hurts”, ενώ παρήλαυναν οι δυσαρεστημένες φάτσες επιφανών Democrats…
Ο Michael Stipe κάλεσε τον Τραμπ να μην ξαναπαίξει σε συγκέντρωση του το “It’s The End Of The World As We Know It”, ενώ αντίστοιχες κινήσεις έχουν κάνει στο παρελθόν οι Rolling Stones [“You Can’t Always Get What You Want”], οι Aerosmith [“Dream On”] και άλλοι…
Μια παρατήρηση: απ’ τη στιγμή που κυκλοφορείς ένα τραγούδι, παύει να είναι κτήμα σου. Μπορείς να απαγορεύσεις την διασκευή / εκτέλεσή του από κάποιον, αλλά έως εκεί. Δεν μπορείς να ορίσεις δια νόμου σε ποιους επιτρέπεται να …αρέσει και σε ποιους όχι, ποιος δικαιούται να το παίζει στην προεκλογική συγκέντρωση, το πάρτι ή το μαγαζί του…
Μπορεί άνθρωποι όπως οι REM, οι Stones και οι Aerosmith να μην είναι  αξιωματούχοι του κράτους. Ζούμε όμως, υποτίθεται, σε δημοκρατίες, όπου o οποιοσδήποτε μπορεί να προταθεί κάποια στιγμή για ένα δημόσιο αξίωμα.
Δικαιούται επομένως κάποιος να σκεφτεί, τι θα έκαναν άνθρωποι όπως οι καλοί μας καλλιτέχνες, έτσι και βρίσκονταν ποτέ σε θέση αληθινής, όχι από σκηνής, ισχύος.
Γιατί η …πρακτική εφαρμογή αυτών που εκφράζουν παραπάνω, θα είχε όλα τα γνωρίσματα της πατροπαράδοτης, φασιστο-σοβιετικής λογοκρισίας…