Αρχίζεις να διαβάζεις [in.gr] με εύθυμη διάθεση τα περί …Νικολάου και Τατιάνας Μπλάτνικ – κάτι μου λέει ότι ο λόγος που οι αναφορές σ’ αυτούς θα συνεχίζονται, είναι πιο ύποπτος απ’ τον υποτιθέμενο [“αποτελούν μέρος της ιστορίας μας”]. Η έμφαση στην αγάπη του λαού, συνηγορεί σ’ αυτό.
Ώσπου εντοπίζεις ξαφνικά, στην ίδια σελίδα, πάνω ακριβώς απ’ το ”πριγκιπικό” ζεύγος το εξής :
Σin-περίληψη, με εικονογράφηση τύπου ουράνιο τόξο. Παρατηρεί κανείς τον τρόπο γραφής του “συν” : “Σin”, as in “sin”, as in = όλα μέσα – ανάμεσά τους κι η αμαρτία ως έννοια παρωχημένη, στον Σinπεριληπτικό, virtual κόσμο μας.
Aυτά υπό την αιγίδα της Αθηναϊκής Ζυθοποίας, δίδουσας με επιτυχία εξετάσεις στον τομέα των ESG poitics [Environmental, social, and corporate governance] *
Κάνοντας κλικ στο “αφιέρωμα” έρχεσαι αντιμέτωπος με τίτλους όπως :
Η Sophie γεννήθηκε αγόρι. Οι γιατροί άλλαξαν χειρουργικά το φύλο της – 22 χρόνια μετά, ανακάλυψε την αλήθεια
ΛΟΑΤΚΙ+: Έφηβος αυτοκτόνησε μετά από ομοφοβική ανάρτηση
Η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα ως αποδιοπομπαίος τράγος της διάλυσης του Λιβάνου
Πραγματικότητα οι μεταμοσχεύσεις μήτρας – Θα μπορέσουν να γίνουν σε τρανς γυναίκες;
Ομοφοβική επίθεση σε υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο επειδή έχει γκέι γιο – Η αποστομωτική απάντηση
Ανδρέας Κονάνος: Με ένα βίντεο ο πρώην ιερέας αποκάλυψε ότι είναι ομοφυλόφιλος
Γιάννης Κατινάκης: Το χρονικό της ομοφοβικής επίθεσης στο κέντρο της Αθήνας – «Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι»
Η τρανς Σάρα Άστον Σιρίλο είναι η νέα εκπρόσωπος των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας
Ερυθρός Σταυρός: Τέλος στους περιορισμούς αιμοδοσίας για τους γκέι και bi άνδρες
Πρόκειται φυσικά για οργανωμένη, πραξικοπηματική επιχείρηση μεταφοράς του αμερικανικού “δημόσιου διαλόγου” στο ελληνικό τοπίο. Για κάποιους από μας από καιρό αναμενόμενη – καμιά “προφητική” ικανότητα δεν χρειάσθηκε, απλώς στοιχειώδης μνήμη. Ο τοξικά αποπροσανατολιστικός ρόλος ενός τέτοιου διαλόγου δεν μπορεί να τονιστεί αρκετά.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η χρονική σύμπτωση με την εμφάνιση του gay εφοπλιστή – διεκδικητή της προεδρίας του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως και το ότι, ενώ “δεν έρχεται με gay ατζέντα αλλά με ανθρώπινη” ουδείς έχει ζητήσει την άποψή του περί gender dysphoria και πρακτικής αλλαγής φύλου από ανήλικους χωρίς γονεϊκή συγκατάθεση, που εφαρμόζεται επίσημα επί αμερικανικου εδάφους.
Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ομοιότητα της Σinπεριληπτικής προσέγγισης των εκπροσώπων της τουρλού-τουρλού ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και εκείνης του “πριγκιπικού” ζεύγους : και στις δυο περιπτώσεις μιλάμε για υποτιθέμενους παρίες …από θέση ισχύος.
Και στις δυο επίσης περιπτώσεις, διαβατήριο, διαπασών που δίνει τον τόνο, είναι το δακρύβρεχτο συναίσθημα.
* Αλλιώς ο …επιχειρηματικός βραχίονας της woke culture : Σύνολο ζητημάτων τα οποία [“κάποιοι” έχουν αποφασίσει ότι] ο επενδυτής πρέπει να λαμβάνει υπόψη, προκειμένου να εμπιστευτεί τις μετοχές μιας εταιρίας :
1. Περιβαλλοντικά, βλ. κλιματική αλλαγή,
2. Κοινωνικά, βλ. ρατσισμός, Σinπερίληψη etc, και
3. Εταιρικής διακυβέρνησης, τα business ethics που λέμε.
Τα brands οφείλουν να δίνουν μόνιμα εξετάσεις σε θέματα όπως τα παραπάνω, μέσω ανακοινώσεων και, κυρίως, διαφημίσεων. Τυχόν μη συμμόρφωση αποτελεί υποθήκευση του επιχειρηματικού τους μέλλοντος.
(Visited 128 times, 1 visits today)
Μάθαμε και το ζώδιο του αμερικάνου: https://www.youtube.com/watch?v=WNUVqizHf2I
Αναμενόμενα όλα : υπάρχει ένας εντυπωσιακός αριθμός gay ανδρών Κριών όπως ο Κασσελάκης. Η Αχτσιόγλου τυπικά αντιπαθητική Αιγόκερως – γυναίκα τζάμπα μάγκας, ο Παπάς τυπικά αντιπαθητικός Καρκίνος – μουλωχτός και τα ρέστα, ο Τσακαλώτος τυπικά συμπαθής Δίδυμος – χαριτωμένα …αλλοπρόσαλλος.
Ο Λεφάκης [Δίδυμος επίσης] είναι ξύπνιος. Μου είναι συμπαθής αλλά όχι ακριβώς εμπιστεύσιμος. Αυτή που ήταν κάπως καλή περίπτωση αστρολόγου εν Ελλάδι και ίσως γι’ αυτό επέλεξε [;] να εγκαταλείψει το προσκήνιο, ήταν η Θεοδώρα Ντάκου [Τοξότης νομίζω].
Πλάκα έχει ο τρόπος με τον οποίο κάποιες στιγμές ψιλοειρωνεύονται τα λαϊκοτυπάκια τον Λεφάκη, ο οποίος κάνει το κορόιδο.
Και μένα καλός μου φαίνεται ο Λεφάκης για τα ελληνικά δεδομένα. Την ειρωνεία προφανώς την έχει συνηθίσει, όπως κι εγώ σε παρόμοιες περιπτώσεις. Μη σου πω κιόλας ότι σχεδόν τη βρίσκω πρόσφορη για.. προσηλυτισμό.
Αυτό που λες για τους Κριούς δεν το είχα προσέξει. Πιο πολύ ζυγούς είχα συνδέσει με τέτοιες καταστάσεις, κάτι που αποκλειόταν βέβαια για τον συγκεκριμένο που μου έφερνε περισσότερο σε λέοντα. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος πάντως ότι ο τύπος είναι “όντως” γκέι. Δεν μου φαίνεται για “τέτοιος”. Αμφιβάλλω αν θα το “καταλάβαινε” ξαφνικά στα 30 σε περίπτωση που ζούσε στην Ελλάδα, επειδή του την έπεσε λέει στο γυμναστήριο κάποιος που σε άλλη περίπτωση θα ήταν φίλος του. Αμερικανιές κατά τη γνώμη μου και τίποτα περισσότερο, που όμως πάνε να γίνουν μέρος και της δικής μας παράδοσης. Anyway το σίγουρο είναι ότι δεν τραβάει πλέον ο Σύριζα σαν κόμμα της “αριστεράς”. Μέχρι και στο θέμα της νομιμοποίησης του γάμου και της υιοθεσίας των ομοφυλόφιλων ζευγαριών θα τον προλάβει όπως φαίνεται ο Μητσοτάκης. Άσε δε τα της “κλιματικής αλλαγής”, όπου βρισκόμαστε ήδη στην πρωτοπορία της μαλακίας. Και μόνο από τον τρόπο που το συζητάνε στο Σύριζα, φαίνεται ότι το αισθάνονται κι αυτοί ότι δεν υπάρχει μέλλον για την “αριστερά” στην Ευρώπη.
Κάποια τουλάχιστον απ’ τα χαρακτηριστικά κάθε ζωδίου είναι κοινά με κάποια του αντιδιαμετρικού του. Το περί Ζυγών κι εγώ το είχα προσέξει. Αλλά ισχύει και για τους κυρίους Κριούς.
Άλλο παράδειγμα, απ’ το χώρο της μουσικής : οι “πεζοί” και “πρακτικοί” Παρθένοι συναγωνίζονται σε ταλέντο και έμπνευση τους “συναισθηματικούς” και “ονειροπόλους” Ιχθείς – ο Σεπτέμβριος είναι ένας οργιαστικός μήνας από συνθέτες, εφάμιλλος του Μάρτη ας πούμε. Ο ίδιος ο πατέρας μου απ’ τον οποίο κληρονόμησα το όποιο μουσικό ταλέντο ήταν Παρθένος.
Εννοείται ότι τα λεγόμενά μου περί συμπαθητικών και αντιπαθητικών ζωδίων είναι βιωματικής φύσεως και υπόκεινται σε [ακραίες] εξαιρέσεις. Στο κάτω – κάτω, οι πιο αντιπαθείς μου άνθρωποι, ανήκουν στο ζώδιο των Ιχθύων και σ’ αυτούς έχω φροντίσει να μη συμπεριλάβω τον εαυτό μου. Ταυτόχρονα, ένας από αυτούς [ο Χέντελ] είναι το ίνδαλμά μου – “σαν μουσικός και σαν άνθρωπος”. Κάποιοι Καρκίνοι είναι αξιαγάπητοι, άνδρες και γυναίκες, και Αιγόκερως ήταν μια απ’ τις καλύτερες φίλες που είχα ποτέ – διόλου τζάμπα μάγκας και με πολύ χιούμορ.
Γενικά όσοι έχουν ασχοληθεί σοβαρά με την αστρολογία ισχυρίζονται και τους πιστεύω, ότι πρόκειται για χάος, απ’ το οποίο για να βγάλει κανείς άκρη χρειάζεται δεκαετιών μελέτη. Εγώ κάνω απλώς “αυθαίρετες” παρατηρήσεις λόγω καλής μνήμης – ευχέρειας συνδυασμού στοιχείων. Κάποιοι ειδήμονες τις έχουν εκτιμήσει ως οξυδερκείς και πρωτότυπες, αλλά έως εκεί.
Το σίγουρο είναι ότι, αν μου έρθει [μπορεί και να μη μου έρθει] το ζώδιο κάποιου, πέφτω κατά 90% μέσα. Όπως και το ότι μια στις τόσες που μου έρχεται να ψάξω το ζώδιο μιας ηθοποιού που μου έκανε εντύπωση, είμαι πάντα σίγουρος, και πάντα προκύπτει …Κριάρι – προς επιβεβαίωση αυτού άλλωστε το ψάχνω. Τελευταία περίπτωση που μου έτυχε τις προάλλες, η αξιοσημείωτη εκπρόσωπος του “είδους”, Joi Lansing!
Ως προς τον Κασσελάκη, τώρα, Κριός και Λέων ως ζώδια της Φωτιάς έχουν συχνά εμφανισιακές ομοιότητες. Και, εμένα μου φαίνεται, με μια δεύτερη ματιά τουλάχιστον, μια χαρά για gay. Έχει αυτή τη νευρωτική [“δεν το βάζω κάτω”] εγρήγορση – ενατένιση με αισιοδοξία του μέλλοντος, την οποία βλέπεις στο βλέμμα πολλών του χώρου. Ως προς το ότι η gay ιδιότητα για πολλούς, ίσως και για τον Κ. ακόμα, είναι επίκτητη, ούτε λόγος. Αυτό ακριβώς είναι άλλωστε το πρόβλημα με την κατάσταση που καλλιεργείται: οι τάξεις της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας [ο Θεός να την κάνει] πυκνώνουν με προπαγανδιστικές μεθόδους – το πακέτο είναι ιδιαίτερα ελκυστικό : δαφνοστεφανωμένοι “επαναστάστες” σήμερα, καθεστηκυία τάξη στο προσεχές μέλλον. Τι άλλο να ζητήσει απ’ τη ζωή ένας Κασσελάκης;
Έχεις δίκιο σχετικά με το βλέμμα των ανθρώπων του “χώρου”, κάτι εξάλλου που μου έχει επισημάνει και η γυναίκα μου από παλιά (“μα δεν βλέπεις τα μάτια του!?”) και που εγώ δυσκολεύομαι συχνά να διακρίνω. Για τις πάντα πολύτιμες παρατηρήσεις σου περί ζωδίων δεν το συζητάω. Κρίνοντας εντωμεταξύ από τηλεοπτικά προγράμματα του Netflix ή του HBO θα συμπέραινε κανείς ότι κάθε φιλική σχέση μεταξύ αντρών ή μεταξύ γυναικών είναι αναπόδραστα ομοφυλοφιλική. Κάτι σαν το κρυολόγημα που γίνεται πανδημία ή το καλοκαίρι που καταλήγει σε μόνιμο καύσωνα. Μια καθαρά φιλική σχέση μεταξύ αντρών και γυναικών από την άλλη φαίνεται να είναι το πιο συνηθισμένο πράγμα του κόσμου, συνήθως γιατί ο ένας εκ των δύο είναι ομοφυλόφιλος. O tempora o mores.
Αυτός που προβάλλει σε όλη του τη νοσηρότητα μέσα απ’ όλα αυτά είναι ο ρόλος, ξανά, των “επιστημόνων”.
Με τρόπο αντίστοιχο εκείνων απ’ το χώρο της φυσικής, της κυβερνητικής κλπ. οι ψυχολογοψυχίατροι παρέχουν “επιστημονικό άλλοθι” στους πολιτικούς σχεδιασμούς διάφορων γνωστών και μη εξαιρετέων.
Το πανδαιμόνιο πχ. με την gender dysphoria και τα καθέκαστα, ξεκινάει από το έργο του πολλαπλώς απίστευτου ψυχολόγου σεξολόγου John Money απ’ τα ’60s – η ρίζα όλων ανεξαιρέτως των δεινών που έχουν καθίσει στο σβέρκο μας τα τελευταία χρόνια, με επικεφαλής το καλό μας διαδίκτυο, εντοπίζεται στη “χρυσή” δεκαετία.
Definitely.