…Επειδή, εν τη απουσία ερεθιστικότερων θεμάτων τρεντάρει ξανά ο κυρ-Τζήμερος για το προ ημερών επεισόδιο με την Ζαχαράκη [βλ. πάνω – Πρώτο Θέμα] :
Τα περί μεροκαματιάρηδων της λάσπης με βαριά νοητική υστέρηση που γράφει για τους δημοσιογράφους ισχύουν 100%. Κι όχι μόνο γι’ αυτούς, αλλά για το σύνολο των “επικριτών” του.
Αυτό δεν αναιρεί τη δική του ευθύνη για το [όχι “σεξιστικό”, απλώς …ηλίθιο] σχόλιο περί άγαμης και άτεκνης που δεν δικαιούται να αναλάβει υπουργείο για την οικογένεια.
Τώρα, τα σχετικά με την ατζέντα που προφανώς θα υποστηρίξει η εν λόγω, διαπρύσια φαν του ΛΟΑΤΚΙ plus κινήματος, τα έχουμε πει και δεν χρειάζεται να τα ξαναλέμε.
(Visited 185 times, 1 visits today)
Η μοναδική φορά που εκτίμησα το Τζήμερο, ήταν όταν μετά τις προηγούμενες εκλογές δήλωσε ότι αποσύρεται από την πολιτική και δεν στηρίζει τη Νέα Δημοκρατία ούτε ως μη χείρονα επιλογή. Ακόμα καλύτερα θα ήταν αν απείχε από κάθε δημόσια παρέμβαση.
Δυστυχώς η “παρέμβαση” είναι το σύνθημα των καιρών, και υπάρχουν και πολύ πιο ανόητοι απ’ τον Τζήμερο που αισθάνονται ότι τους αφορά.
Η δική μου “επιλεκτκή” εκτίμηση αφορούσε, πέρα από διάφορα περί ΛΟΑΤΚΙ, στο ότι είναι ο μόνος που έλεγε τα αυταπόδεικτα περί τιμημένου ΚουΚουΕ. Το οποίο από πλευράς σεβασμού της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας [το κατά πόσο είναι αξιοσέβαστη είναι άλλο θέμα] είναι σαφώς πιο έκθετο απ’ τη Χρυσή Αυγή, ας πούμε.
Απλά ο τύπος έχει ψυχολογικής προελεύσεως αντικομμουνιστικό κόλλημα, στα πλαίσια του οποίου λέει καμιά φορά και το “αυτονόητο” – κάτι αντίστοιχο με τη Σώτη Τριανταφύλλου, αλλά προς το χονδροειδέστερον. Στην πραγματικότητα βέβαια το σημερινό ΚΚΕ προάγει τη “δικτατορία του προλεταριάτου” όσο και οι “ακροδεξιοί” τον εθνικοσοσιαλισμό. Γενικότερα οι αλληλοκατηγορίες “ιστορικής φύσεως”, χωρίς απαραίτητα να στερούνται βαρύτητας, δείχνουν στην καλύτερη περίπτωση έλλειψη κατανόησης των ραγδαίων αλλαγών που συντελούνται στο κοινωνικοπολιτικό πεδίο τις τελευταίες δεκαετίες. Ειδικά ο Τζήμερος αντιπροσωπεύει μια γραφική μορφή αιθεροβάμονος νεοφιλελευθερισμού που κάνει το σημερινό ΚΚΕ να φαντάζει μπροστά του.. up to date.
Συμφωνώ ως προς το τι δείχνουν οι αλληλοκατηγορίες ιστορικής φύσεως, όπως και για τη “σχέση” λόγων & πολιτικών επιλογών που αποτελεί κοινό παρονομαστή για όλους.
Αλλά, ως προς το τιμημένο, δεν έχουμε να κάνουμε με κατηγορίες στρεφόμενες στο παρελθόν. Και η διάσταση ανάμεσα στις “θέσεις” και την πρακτική του δεν αναιρεί το περιεχόμενο των πρώτων, ούτε το ότι δεν θα έπρεπε να είναι ανεκτές – ακόμα και στο πλαίσιο μιας θεατρικής “κοινοβουλευτικής” παράστασης : οι τύποι αναφέρουν [στο ίδιο το καταστατικό] ως κύρια πηγή της έμπνευσής τους το δεύτερο αντάρτικο.
Αν πάρουμε όμως τοις μετρητοίς τις πηγές έμπνευσης και τα πρότυπα του οποιουδήποτε, θα έπρεπε στο τέλος ναπαγορεύσουμε τους πάντες και τα πάντα. Με αυτή τη λογική εξάλλου η σύγχρονη cancel culture πολεμάει την πολιτιστική παράδοση αιώνων, αντιδρώντας με τη σειρά της – για να λέμε και του στραβού το δίκιο – στην αντίστοιχη λογοκρισία και καταπίεση του παρελθόντος. Anyway το πρόβλημα σήμερα δεν είναι ούτε η “ακροδεξιά” ούτε η “ακροαριστερά”. Προφανώς και η δεύτερη χαίρει μιας προνομιακής μεταχείρισης για ιστορικούς λόγους, όχι μεγαλύτερης πάντως σε σχέση με την προνομιακή μεταχείριση της κυρίαρχης ακροδεξιάς – γιατί περί αυτού επρόκειτο – τις προηγούμενες δεκαετίες. Το πρόβλημα σήμερα είναι το “κέντρο”!
Δεν είναι πάντως ακριβώς το ίδιο : η στάση του τιμημένου είναι σαν να επαίρονται οι γαιοκτήμονες του Νότου για τη δουλοκτησία τους. Όπερ [υποκριτικά εννοείται, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα] βεβαίως και δεν κάνουν.
Επί της ουσίας [δηλ. περί του …κέντρου που είναι το αληθινό πρόβημα] συμφωνώ χωρίς συζητηση. Οι υπόλοιποι είναι οι ανθυποκομπάρσοι της υποθέσεως.
Για μένα η κύρια πρακτική διαφορά μεταξύ “ακροαριστερών” και “ακροδεξιών” αυτή τη στιγμή – στη χώρα μας τουλάχιστον – σχετίζεται με το μεταναστευτικό. Θέματα που αφορούν π.χ. τη θρησκεία ή την προβολή των lgbtq κλπ είναι κατά τη γνώμη μου περισσότερο συμβολικού χαρακτήρα – “μη μας μπερδέψουν με τους άλλους” – και θα μπορούσαν στην ανάγκη να παραμεριστούν, όπως έγινε καληώρα με το ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και στο μεταναστευτικό πάντως η πραγματικότητα στο τέλος θα προσγείωνε αμφοτέρους, γιατί ούτε να στείλουμε προσκλήσεις μπορούμε σε κάθε πικραμένο ούτε να “κλείσουμε τα σύνορα” μιας χώρας που η συνοριογραμμή της ισούται με την περίμετρο της Αφρικής. Η μόνη λύση για την Ελλάδα θα ήταν κατά τη γνώμη μου η ολική αποχώρηση από την ΕΕ, αν και αυτό θα μας δημιουργούσε ίσως μεγαλύτερα προβλήματα.
Πράγματι αυτή είναι η κύρια διαφορά, άσχετα αν διαπλέκεται και με διάφορα άλλα. Η ολική αποχώρηση από την ΕΟΚ θα ήταν ευχής έργον, ιδίως σε προγενέστερο στάδιο, πριν το περίφημο interdependence με το οποίο έχει λυσσάξει ο γαμημένος Klaus Schwab. Αλλά για να γίνει θα έπρεπε να πεισθεί μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων ότι αξίζει να είσαι φτωχότερος εν ονόματι μιας στοιχειώδους ανεξαρτησίας. Ιδίως όταν το μέλλον σου χωρίς αυτήν προδιαγράφεται …ακόμα πιο φτωχό. Επι του παρόντος δεν μπορώ να φανταστώ λύση που να μην περνάει από τη διάλυση συλλήβδην των διάφορων EU, UN, NATO, οργανισμών δηλ. που η δραστηριότητά τους είναι κραυγαλέα ανακόλουθη με τις διακηρύξεις τους. Το πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό, I’ll be the son of a bitch if I know.
Ένα πρόσθετο πλεονέκτημα του να “φτωχύνουμε ως χώρα”, θα ήταν ότι θα γινόμασταν έτσι λιγότερο δελεαστικοί για τους καλούς μας “μετανάστες”.
Και τώρα εξάλλου σαν σκαλοπάτι για την Ευρώπη μας βλέπουν και όχι σαν προορισμό. Άσε που οι Ευρωπαίοι μάς φορτώνουν και τους δικούς τους λαθρομετανάστες. Και την Τουρκία επίσης αυτοί την έκαναν πέρασμα με αθρόες επιδοτήσεις. Αυτοί φταίνε για όλα και ακόμα περισσότερο οι νταβατζήδες τους οι Αμερικάνοι που δημιούργησαν τα post 90s προσφυγικά κύματα in the first place.
Δεν εχομε παρα να θεσουμε το ΥΠ.Οικογενειας (και γενικα ολα τα υπουργεια , βρε την κυβερνηση ολοκληρη να τελειωνει τ ανεκδοτο) στην Α.Ι.
Μπορει να κανει φαεινες προτασεις παρομοιες μ αυτην στο 14’00 του βιντεο
https://www.youtube.com/watch?v=Ev4rB4ns3-M
Και μια ωραια πλακιτσα στο 11’30” οπου η microsoft μενει εκπληκτη και βαζει την ουρα στα σκελια οταν ανακαλυπτει οτι η πολιτικη ορθοτης δεν σου φερνει likes χα χα .. Η’ τουλαχιστον αυτο καταλαβα εγω ο δολιος ..
Κατ’ αρχήν, η έκφραση “αυτό αλλάζει τα πάντα” είναι το νάμπερ ουάν κλισέ των τελευταίων δεκαετιών – ακούγεται για ό,τι είδους μαλακία μπορεί να φανταστεί κανείς – συνήθως σε διαφημίσεις και σε ταινίες του Χόλιγουντ.
Από κει και πέρα, οι ερωτήσεις του [ολοφάνερα αδαούς περί το θέμα] Καλαρρύτη είναι αξιοθρήνητες. Δεν νομίζω όμως ότι αυτό ευθύνεται για τα αξιοθρήνητα που λέει “απαντώντας” ο κύριος καθηγητής.
Αν θες την άποψή μου, η φιλολογία περί τεχνητής νοημοσύνης είναι εξ ίσου κωμική στην υπερβολή της με την αντίστοιχη περί κορωνοϊού και climate change. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι οι ευρισκόμενοι πίσω απ’ αυτήν δεν ξέρουν πώς να την εκμεταλλευτούν – γι’ αυτό τη διοχετεύουν άλλωστε.
Ένα χονδροειδές παράδειγμα : στο όχι μακρινό μέλλον, οι αποφάσεις της παρασκηνιακής ελίτ θα ενδύονται το κύρος της “αλάνθαστης”, ουσιαστικά “θεϊκής” τεχνητής νοημοσύνης.
Το μόνο ενδιαφέρον [εννοώ : μη κλισέ] απ’ όσα λέει ο προφέσορ είναι κάτι που έχουμε σημειώσει και εδώ : ότι η μηχανή δεν έχει κάποιο είδος δύναμης της θελήσεως, ή …θέλησης της δυνάμεως, βάσει της οποίας θα διεκδικούσε κάτι από μας, ή πόσο μάλλον θα αποφάσιζε να μας …εκτοπίσει. Να προσθέσω ότι η ανάγκη κάποιων για την καλλιέργεια αυτού ακριβώς του φόβου είναι ο λόγος της προώθησης ψευδοερωτημάτων όπως “μπορούν οι μηχανές να έχουν συναισθήματα;”