Κάτω από την ανάρτηση υπάρχει ένα μικρό πλήθος από σχόλια, σχετικά με το αν η εικόνα αποτελεί αστείο made by A.I., ή εφιαλτική πραγματικότητα.
Εννοείται (;) ότι περί αστείου πρόκειται. Ενοείται όμως και ότι, εκείνοι που έχουν πάρει στο μεζέ όσους το “έχαψαν” είναι στην πραγματικότητα οι αφελείς της υποθέσεως.
Γιατί τέτοια τεχνολογία υπάρχει προ πολλού. Έχει παρουσιασθεί στην περσινή (ή μήπως ήταν η προπέρσινη;) συνάντηση του Νταβός, σαν επαναστατικό εργαλείο στα χέρια του εργοδότη, ο οποίος μπορεί με αυτό να αξιολογεί το επίπεδο αφοσίωσης των εργαζομένων στη δουλειά τους. Το ότι …ασφαλώς και δεν μπορεί ούτε εδώ η A.I. να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή της (το όλον είναι μια παραφουσκωμένη γελοιότητα) δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι κάποιοι, στο όχι μακρινό μέλλον, θα θέσουν σε λειτουργία τον ηλεκτρονικό ανιχνευτή …κολάσιμων σκέψεων με πάσαν σοβαρότητα. Και ότι οι όποιες διαμαρτυρίες, οιουδήποτε είδους, θα πέφτουν στο κενό.

Below the post, there’s a small flurry of comments debating whether the image is an A.I.-generated joke or a nightmarish reality.
It’s obvious (?) that it’s meant as a joke. Yet, it’s equally clear that those mocking the ones who “fell for it” are, in fact, the naive ones in this story.
Because such technology has existed for quite some time. It was showcased at last year’s (or was it the year before?) Davos meeting as a revolutionary tool in the hands of employers, who can use it to assess their employees’ level of dedication to their work. The fact that—naturally—A.I. cannot deliver on this promise here (the whole thing is an overblown absurdity) is beside the point. What matters is that some, in the not-so-distant future, will deploy this electronic detector of …punishable thoughts with utmost seriousness. And any protests, of any kind, will fall on deaf ears.