Ο κύριος Βαρεμένος είναι εγνωσμένος βλαξ. Η παρακολούθηση των δηλώσεων του πρώην “δημοσιογράφου”, μετέπειτα “βουλευτή του ελληνικού κοινοβουλίου” θα μπορούσε να αποτελεί μορφή διασκέδασης, αν εκτός από βλαξ, δεν ήταν εξαιρετικά αντιαισθητικός και δυσάρεστος.
Ο λόγος που αναφέρομαι στην, όχι απίστευτη για τα δικά του δεδομένα δήλωση, είναι αυτό που αντιπροσωπεύεται, μέσω αυτής, στο πρόσωπό του: ένα μάτσο παπαγάλοι “πολιτευτές”, “καλλιτέχνες”, “δημοσιογράφοι”, “επιστήμονες” οι οποίοι επαναλαμβάνουν ακατάπαυστα τις ίδιες αηδιαστικές κοινοτοπίες, υπαγορευμένες από συγκεκριμένα διευθυντήρια, και με πολύ συγκεκριμένο επιδιωκόμενο όφελος για τους ίδιους.
Για τον εσμό αυτό των δημοσίων ανδρών και γυναικών, virtue signaling και διαχείριση καριέρας είναι έννοιες ταυτόσημες.

ΥΓ Παρεμπιπτόντως, κάθε φορά που βλέπει κανείς τη διοπτροφόρα / γενειαφόρα προσωποποίηση της ασημαντότητας “Νάσος Ηλιόπουλος”, πρώην υποψήφιο δήμαρχο, νυν εκπρόσωπο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, καλό είναι να θυμάται την επιπέδου Βαρεμένου και βάλε δήλωσή του, στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου: “η Ελλάδα θα είναι ελεύθερη μόνο όταν θα έχει αποκτήσει πρωθυπουργό γυναίκα, λεσβία, μετανάστρια“…