Το βίντεο περιέχει μια 77 λεπτών διάρκειας συζήτηση με τον διακεκριμένο ιολόγο Geert Vanden Bossche [DVM, PhD]. Πρόκειται για την κατατοπιστικότερη, με την έννοια της εύγλωττης, διεισδυτικής σε λεπτομέρειες, συνέντευξη που έχω ακούσει για το ζήτημα του Covid 19 και των εμβολίων. Ο διεθνούς φήμης επιστήμονας έχει συνεργαστεί πλην άλλων με μεγάλες φαρμακευτικές, αλλά και με το Bill & Melinda Gates Foundation *. Σήμερα εργάζεται ως ανεξάρτητος σύμβουλος σε θέματα βιοτεχνολογίας και εμβολιαστικής τεχνολογίας.
Δυστυχώς η συνέντευξη δεν είναι μεταφρασμένη. Όμως η γλώσσα στην οποία γίνεται είναι απαλλαγμένη από δυσνόητους τεχνικούς όρους, και κατανοητή για κάποιον με στοιχειώδη γνώση της αγγλικής.
Προς άρσιν τυχόν παρεξηγήσεων : Ο άνθρωπος δεν εστιάζει σε ζητήματα όπως οι δημοκρατικές ελευθερίες ή οι παρενέργειες των εμβολίων. Αναφέρεται σε ένα “δράμα παγκόσμιων διαστάσεων που αφορά κάθε ένα από μας ξεχωριστά”.
* Κάποιες από τις εξ αρχής διατυπωμένες απόψεις του φαίνεται να συμμερίζεται, κατόπιν εορτής [βλ. χτεσινό post] ο κύριος Gates.
Fascinating video. It seems that the governments are trying to reduce the populations listening to Vanden Bossche.
Of course they do. One of their so-called “experts” duties is the character assassination of people like Vanden Bossche, Raoult, Montangier or Zelenco.
Όσο ήμουνα ο μόνος που τάλεγε, είχα την ελπίδα ότι έκανα λάθος..
Γι’ αυτό το έβαλα, γιατί “μου θύμισε κάτι”…
Το πιο περίεργο πάντως είναι ότι πρόκειται για εντελώς αυτονόητα πράγματα για όσους είχαν μια στοιχειώδη επαφή με την προ του 2019 επιστήμη. Τί έπαθαν τώρα όλοι ξαφνικά; Έγιναν λωτοφάγοι; Τους έπιασε μανία καταστροφής; What’s wrong with these people?
Ελλείψει άλλης εξηγήσεως καταφεύγει κανείς στον …Ύμνον Εις Την Ελευθερίαν.
“…γιατί τα’σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά”.
Με τη συνεπικουρία φυσικά της βλακείας και της ιδιοτέλειας.
Για να δικαιολογήσω τώρα τον τίτλο του ψεκασμένου, θα σου πω και το εξής: μόλις μου έκαναν την ένεση με το καταραμένο εμβόλιο, ένιωσα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ότι κάτι ξεκάθαρα κακό μπήκε στο αίμα μου – και δεν ήταν απλώς αυθυποβολή. Το ξέρω, δηλητήριο είναι κατά βάθος και ο εμβολιασμός δεν είναι ουσιαστικά παρά μια μορφή μυθριδατισμού, αλλά εγώ δεν είχα αισθανθεί μέχρι τότε κάτι παρόμοιο. Μπορεί μερικοί να κοροϊδεύουν τους θρησκόληπτους που θεωρούν ότι τους μαρκάρουν με το σημάδι του Θηρίου, αν όμως παρακάμψεις το κάπως απαρχαιωμένο τους λεξιλόγιο, στην πραγματικότητα έχουν απόλυτο δίκιο.
Τώρα μάλιστα. Όχι μόνο συμφωνώ αλλά, έχοντας πάψει να πιστεύω στον Θεό από τα 12 [ = δεν είμαι ακριβώς …θρησκόληπτος], μπορώ να πω “ακομπλεξάριστα” ότι, εδώ και χρόνια έχω πάψει να περιγελάω το συγκεκριμένο λεξιλόγιο. Μια χαρά επαρκέστατο είναι για την περιγραφή συγκεκριμένων καταστάσεων.
Να σου πω την.. αμαρτία μου, παρά τις κατά καιρούς παρεξηγήσεις ποτέ δεν έπαψα να πιστεύω στο Θεό whatever that is. Από την άλλη όμως: https://www.youtube.com/watch?v=3mKR2AuZ85Q
Έχω κάνει συνέντευξη με αυτό το ατομάκι, είχαμε “σφαχτεί” από τηλεφώνου. Μιλάμε ακριβώς για τη σουρεαλιστική μέγαιρα που θα ανέμενε κανείς – αλλά αντιμετωπίστηκε με τον δέοντα τρόπο. Την εκτιμώ πάντως [someone has to].
Εγώ είχα την ατυχία [;] να συναντηθώ στην τρυφερή ηλικία των 12, ένεκα συναναστροφών, με τον …”διαλεχτικό υλισμό”. Έκτοτε, και εις πείσμα της απομυθοποιήσεώς του ως χονδορειδούς “κριτικής” στον Χέγκελ, η σχέση μου με το Θεό δεν αποκαταστάθηκε ποτέ. Ίσως και να μου καλάρεσε το διαζύγιο.
Για το ότι υπάρχουν πράγματα “εκεί έξω” πάντως, “υπερβατικής” φύσεως, είμαι περίπου βέβαιος.
Χαρά στο κουράγιο σου για τη συνέντευξη, γιατί πραγματικά δυσκολεύομαι να τη φανταστώ να μιλάει κανονικά. Ο διαλεκτικός υλισμός πάντως εντάσσεται στις κορυφαίες ανακαλύψεις της ανθρωπότητας ασχέτως πολιτικών προτιμήσεων. Η ..χυδαία μάλιστα μορφή του (που έλεγαν και οι παλαιομαρξιστές) αποτελεί συχνά το μόνο κατάλληλο εργαλείο ανάλυσης για τις αντίστοιχες κοινωνικές καταστάσεις.
Η Διαμαντοπούλου μόνο κανονικά δεν μιλούσε. Αλλά κι εγώ τη συγκεκριμένη περίοδο [middle ’90s] δεν ήμουν ακριβώς αυτό που λένε “καλό ανθρωπάκι”.
Ως προς τον διαλεχτικό υλισμό πάντως ελπίζω να τα πούμε εκτενέστερα υπό ευνοϊκότερες [λιγότερο ψυχοπλακωτικές] συνθήκες.