Αυτό που με ανησυχεί, είναι ότι η ξεδιάντροπη θεατρική παράσταση που παρακολουθούμε εδώ, λαμβάνει χώρα εν επιγνώσει του ότι το κοινό [ή έστω, μέρος του] γνωρίζει ότι είναι τέτοια. Πράγμα το οποίο σημαίνει δυο τινά ως προς τους θεατράνθρωπους : η απλά …ποσώς ενδιαφέρονται, ή πιέζονται ασφυκτικά από κάποιους.
Το “μάγκωμα” της κυρίας Προέδρου δείχνει ελαφρώς προς τη δεύτερη εκδοχή – όχι ότι αυτό σημαίνει κάτι από πρακτικής απόψεως.