Επισημάνσεις και υπενθυμίσεις :
1. Προφανώς δεν υπήρξε ούτε ένας άνθρωπος που να εκφράστηκε θετικά για την αθλιότητα του Market Pass. Εξ ου το “δείγμα” περιορίζεται σε δυο άτομα – ώστε να δείχνει περιορισμένη η αντίδραση.
2. Κανάλια όπως το Open συνθέτουν ένα άτυπο γραφείο Τύπου των φαρμακευτικών την τελευταία τριετία, με μέγα ποσοστό των διαφημίσεων που τα συντηρούν προερχόμενο από αυτές.
3. Σημαντικό μέρος του χρόνου εκπομπής άλλων, “περιθωριακών” αντίστοιχών τους καταλαμβάνεται από εκπομπές όπου ειδικοί παρελαύνουν διαφημίζοντας επαναστάσεις της ιατρικής τεχνολογίας [‘αρθροπλαστική Ισχίου με σύγχρονη ρομποτική ή εξατομικευμένη προσέγγιση’, ‘ανώδυνη, μη επεμβατική θεραπεία για τη ραγάδα πρωκτού’, κοκ.] σε “διάλογο” με “δημοσιογράφους” που κρέμονται απ’ τα χείλη τους.
4. Τα ανωτέρω παραδόξως εξακολουθούν να μην ενεργοποιούν στοιχειώδεις σκέψεις περί πανδημίας, σε ανθρώπους που, όταν έρχεται η ώρα του οικογενειακού προϋπολογισμού, διαρρηγνύουν [και καλά κάνουν] τα ιμάτιά τους.
5. Ο εν λόγω Παυλόπουλος δεν είναι και από τις χειρότερες των περιπτώσεων. Δείχνει άνθρωπος που, στο τέλος της ημέρας, κοιτάει “με νόημα” τον εαυτό του στο καθρέπτη, για κάποια δευτερόλεπτα.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Εντωμεταξύ ξανακοίταζα το πρωί κάποια κείμενα του Κονδύλη τα οποία προέβλεπαν τη σημερινή γεωπολιτική κατάσταση με ακρίβεια 99% τουλάχιστον ήδη από το 1997 and I couldn’t help but think ότι ο άνθρωπος είχε στην πραγματικότητα το χάρισμα της προφητείας και η καθαρή λογική αποτελούσε απλώς μια επίφαση.
Υποθέτω αναφέρεσαι σε sections της Θεωρίας του Πολέμου.
Όχι, περισσότερο στη συλλογή Από τον 20ο στον 21ο Αιώνα, την οποία μάλιστα δεν είχα εκτιμήσει δεόντως όταν πρωτοδημοσιεύτηκε. Τώρα, εν έτει 2023 και παρά την εξοικείωση που έχω με το έργο του, το λιγότερο που θα μπορούσα να πω είναι ότι δεν πιστεύω στα μάτια μου.
Θα επανεγκύψω. Απ’ ότι θυμάμαι πάντως έχει και εκεί αναφορές στη Θεωρία του Πολέμου [‘Ο Θερμός Πόλεμος Μετά τον Ψυχρό Πόλεμο’ etc]. Γενικά ομολογουμένως τον Κονδύλη, όπως και άλλες θηριώδεις περιπτώσεις, τον έχω εγκαταλείψει μετά την πρώτη [όχι και επιπόλαια αλλά …πρώτη] ανάγνωση. Ας όψεται το χάος της πληροφορίας.
Τα παλιά χρόνια κάθε [σοβαρό] βιβλίο το διάβαζα δυο και τρεις φορές, με αποτέλεσμα κάποια να τα θυμάμαι, δεκαετίες μετά, σχεδόν απέξω.
Κι εγώ τα ίδια. Η ανάλυση που κάνει πάντως.. εκεί και τότε για τις τωρινές εξελίξεις στο ρωσικό κλπ ζήτημα, θα διατηρούσαν την αξία τους ακόμα κι αν είχαν γραφεί εκ των υστέρων.. χτες. Συγκρίνω με τις αδιανόητες μαλακίες που γράφονται από ανθρώπους που έχουν όλα τα στοιχεία μπροστά στα μάτια τους και κλαίω.
[Μιλάμε για “μια απ’ αυτές τις μέρες”, απ’ το πρωί, η μια μαλακία πίσω απ’ την άλλη, έως και μικροατύχημα προκάλεσα μόλις πριν για πρώτη φορά από τα mιddle ’80s που οδηγάω. Μια μαλακία είναι δηλ., ευτυχώς, απλώς το τελευταίο που μου χρειαζόταν ήταν να τρώω τώρα στη μάπα ένα δυσάρεστο κωλοτυπάκο, και να έχει και τα δίκια του …]
Νομίζω ότι το να συγκρίνει κανείς το επίπεδο του Κονδύλη με οποιουδήποτε “αντίστοιχού του” αναλυτή – συγγραφέα [δεν εννοώ φυσικά Έλληνες] είναι κατ’ αρχήν άδικο για τον συγκρινόμενο : Ένα από τα άφθονα δείγματα του τι εστί “νεοελληνικός πολιτισμός” είναι το ότι ένας στοχαστής όπως αυτός, of the highest level possible, είναι επισκιασμένος απο διάφορους Ράμφους και Γιανναράδες – ο δεύτερος μου είναι και ψιλοσυμπαθής η πλάκα είναι.
Ωχ, take it easy man. Εγώ έχω προκαλέσει 3-4 συνολικά με δική μου ευθύνη και πολλά περισσότερα μου έχουν προκαλέσει διάφοροι. Το χειρότερο κομμάτι κατά τη γνώμη μου είναι το τρέξιμο με τις ασφαλιστικές. “Μια τέτοια μέρα” ήταν για μένα η προχτεσινή, όπου σε μία ώρα έσπασα 2-3 ψιλοακριβά πραγματάκια στο σπίτι, χωρίς να έχω καταλάβει ακόμα το πώς και το γιατί.
Μιλάμε ότι η χτεσινή μου μέρα ξεκίνησε με παρακολούθηση κηδείας [συγγενικού προσώπου της Μ. – όχι στενού] η οποία, όπως καταλαβαίνεις, είναι από τα καλύτερά μου – πόσο πιο ευχάριστη κατάσταση μπορεί να φανταστεί κανείς από τη μουρμούρα των κωλοπαπάδων πάνω από ένα [ανοιχτό] φέρετρο;
And that was not all. Εκεί πέφτω πάνω στον “mr. Bad News”, γνωστό του εκλιπόντος και εγνωσμένο γκαντέμη – έχω ακούσει απίστευτες διηγήσεις περί το τι επακολουθεί της συνευρέσεως μαζί του. Τον είχα δει 2-3 φορές όλες κι όλες, περιστασιακά και φευγαλέα ωστόσο, και δεν είχα αποκτήσει προσωπική εμπειρία. Χτες τον έτρωγα στη μάπα ίσα με μια ώρα. Κι από κείνη την ώρα με πήγε πίπα – κώλο μέχρι το τέλος της ημέρας. Με αποκορύφωμα την πιο φαβατζίδικη μαλακία που έχει γίνει ποτέ ως “οδικό ατύχημα”: έχω παρκάρει / γυρίσει σπίτι μετά από μια ακόμα ψυχοφθόρα φάση, και βγάζω βόλτα τον κόπρο. Βλέπω ότι το αμάξι προεξέχει κάπως, και αποφασίζω να το παρκάρω καλύτερα. Το κάνω, και ανοίγοντας την πόρτα για να βγω …κοπανάω ένα αμάξι που ερχόταν χωρίς να το αντιληφθώ – όχι ακριβώς από απροσεξία, αλλά να μη μακρηγορώ με άλλες ηλίθιες λεπτομέρειες.
Sorry για το “προσωπικόν” της υποθέσεως αλλά μιλάμε για pure metaphysics here.
I know exactly what you mean. Προσωπικά είμαι υποχρεωμένος να επισκέπτομαι κατά τακτά – όχι συχνά – διαστήματα ορισμένα σπίτια, στους ενοίκους των οποίων περιλαμβάνονται άτομα (δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ποια) που η επαφή μαζί τους invariably καταλήγει σε τσουνάμι ατυχίας τις αμέσως επόμενες μέρες. Κι όπως έλεγε και η γνωστή διαφήμιση “Έχω δοκιμάσει τα πάντα, δεν γίνεται τίποτα”!
Με Ultrex λούστηκες;
In other words, να κόψεις τα συγκεκριμένα σπίτια δοκίμασες; εγώ ήδη ξηγήθηκα στους “αρμοδίους” ότι έτσι και εμφανιστεί ξανά μπροστά μου ο εν λόγω θα έχουμε πρόβλημα.
Να τους κόψω τελείως είναι αδύνατον προς το παρόν λόγω περίπλοκων συγγενικών κλπ interdependences, αν και το έχω δηλώσει ξεκάθαρα στα κοντινά μου πρόσωπα ότι πηγαίνω στο στόμα του λύκου με δική τους ευθύνη.