Λίγη “κοινοβουλευτική αντιπαράθεση” δεν βλάπτει κάπου-κάπου.
Ιδίως όταν, όπως αυτή εδώ, διαθέτει ίχνη ουσίας.
Σιχαίνομαι τον ‘Αδωνι […διπλά, γιατί έχω πάρει το μέρος του, στιγμές στο παρελθόν, όταν ήταν σάκος του μποξ για τα αντανακλαστικά των συριζαίων]. Το ίδιο και την άθλια κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει.
Συμπαθώ έκπαλαι τον Πολάκη, αφήνοντας εκτός το “αισθητικόν” της υποθέσεως.
Αλλά αναρωτιέμαι τι επί της ουσίας σχέση έχει ο εν λόγω με τον ΣΥΡΙΖΑ – ακόμα και στα εμβόλια τον αδειάσανε, που είναι το πεδίο του. Και αναρωτιέμαι επίσης τι σωτηρία μπορεί να προσδοκά κανείς από μια “δεύτερη φορά αριστερά” κυβέρνηση.