54 χρόνια [και μια μέρα] από την πρώτη προσελήνωση, ένα από τα πολλά ενδιαφέροντα βίντεο που έχω δει γι’ αυτήν.
Δίπλα σε μια σειρά ερωτημάτων, κάποια απ’ τα οποία μένουν χωρίς απάντηση σε πείσμα της περί του αντιθέτου διαβεβαίωσης του host [πού είναι τα αέρια που έπρεπε να ξεφεύγουν τη στιγμή της αποσελήνωσης ; τι τελικά συμβαίνει με τις ζώνες Van Allen ; ] το βίντεο εστιάζει στο ρόλο του Stanley Kubrick, σκηνοθεσία του οποίου ήταν, υποτίθεται, το “έπος” του Απόλλων 11.
Η εντυπωσιακή, έως και σοκαριστική αποκάλυψη, έρχεται λίγο πριν το τέλος, μαζί και η πιθανή εξήγηση της διακοπής του διαστημικού προγράμματος [1972].
Θα έλεγα να ξεκινήσετε το βίντεο από το 3:52, προς αποφυγή μιας ανόητης εσωτερικής διαφήμισης.
(Visited 98 times, 1 visits today)
Όταν είχα διαβάσει φοιτητής το Περί Βεβαιότητας του Βιτγκενστάιν – που έγραψε λίγο πριν το θάνατό του το 1951 – θεώρησα την παρατήρηση ότι ένα υποτιθέμενο ταξίδι στη Σελήνη αντίκειται στο σύνολο της υπάρχουσας τότε φυσικής επιστήμης και τεχνολογίας ως έλλειψη διορατικότητας. Τώρα πιστεύω ακριβώς το αντίθετο.
Τι να πω, δεν αισθάνομαι ικανός να έχω απάντηση για το ταξίδι στη Σελήνη. Ως προς τον LW, από τα ίδια τα γραφόμενά του δε φαίνεται να είχε ερευνήσει διεξοδικά το θέμα, το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν είναι “το” θέμα του εκεί, αλλά ένα μεταξύ πολλών “παραδειγμάτων” στο πλαίσιο του συγκεκριμένου κόνσεπτ. Άσε που, πιθανότατα, δεν θα ήξερε ούτε για την “εξωγήινη” τεχνολογία που οι Von Braun & co είχαν ήδη μεταφέρει στην Αμερική.
Από την άλλη συμμερίζομαι απόλυτα το σκεπτικό που αφορά στα περιορισμένα όρια της ανθρώπινης γνώσης / ικανότητας. Και το υπολήπτομαι πολύ περισσότερο, και από αισθητικής απόψεως, από το αντίθετό του [impossible is nothing]. Γενικά, ελπίζω κάποια στιγμή να αισθανθώ ξανά την ύπαρξη του Θεού, με την ίδια ένταση που συνειδητοποιώ ότι η πίστη σ’ αυτόν αποτελεί τη μόνη σωτηρία.
Δεν θα χαρακτήριζα τον W άσχετο με το θέμα, δεδομένου ότι αεροναυπηγός είχε σπουδάσει βασικά ο άνθρωπος. Κατά τάλλα δεν θα πίστευα πλέον στο περίφημο ταξίδι, ακόμα κι αν δεν είχα διαβάσει τίποτα σχετικό. Το καλύτερο αντεπιχείρημα εξάλλου μού το είχε πει μια μαθητριούλα που, αφού μου ζήτησε να της εξηγήσω τόσο την ορθόδοξη όσο και τη “συνωμοσιολογική” άποψη του ζητήματος, με ρώτησε με ειλικρινή απορία “Η μοναδική δηλαδή απόδειξη που έχουμε για το ταξίδι στη Σελήνη είναι μια.. αμερικάνικη ταινία?”
Δεν είπα ότι ήταν άσχετος. Απλώς, το ότι είχε σπουδάσει αεροναυπηγός στις αρχές του αιώνα δεν εξασφαλίζει και το ότι συμβάδιζε, στα 60+ με τις cutting edge εξελίξεις, σε ένα τομέα που είχε εγκαταλείψει προ πολλού. Εννοείται ότι όλα είναι στον αέρα όταν μιλάμε για τέτοια περίπτωση ανθρώπου.
Αν το σκεφτείς πάντως, αυτό που είπε η μαθητριούλα ισχύει περίπου για τα πάντα [κατά σύμπτωση ετοιμάζω ένα κειμενάκι σχετικό μ’ αυτό, το οποίο σχετίζεται και με το ταξίδι στη Σελήνη – όχι με την έννοια της δυσπιστίας ή όχι].
Δεν ξέρω πόσο έτοιμος είμαι να δεχτώ το σενάριο ενός παγκόσμιου Truman Nation, αλλά υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων αισθάνομαι να μπαίνω σε ετοιμότητα.
Η σοφή παρατήρηση της μαθητριούλας ισχύει για πολλά πράγματα βέβαια, όχι όμως και για όλα. Σήμερα για παράδειγμα είναι πολύ εύκολο να ελεγχθεί από τρίτους (μέσω δορυφόρων κλπ) αν ένα τέτοιο ταξίδι έγινε σταλήθεια ή όχι. Γιαυτό και δεν επιχείρησαν από τότε κάτι παρόμοιο. Εκείνη την εποχή αρκούσε να πετάξεις μια ταινία στον κόσμο και καθάρισες. Αν και η απάτη του κορωνοϊού έδειξε ότι μια χαρά μπορείς και σήμερα να πείσεις τους πάντες για τα πάντα.
Από τρίτους μέσω δορυφόρων κλπ. μπορεί να ελεγχθεί. Από …εσένα κι εμένα πώς μπορεί να ελεγχθεί ο έλεγχος των τρίτων;
Η πραγματικότητα είναι διαμεσολαβημένη σε ασφυκτικό επίπεδο, με το βεληνεκές της στοιχειωδώς αξιόπιστης εποπτείας περιορισμένο σε επίπεδο γειτονιάς. Πέρα από την οποία, εντός ολίγου [βλ. 15 MINUTE NEIGHBORHOODS] “δεν θα υπάρχει ανάγκη” να κινείσαι. Αιτιολόγηση που εν ευθέτω θα αντικατασταθεί από ένα ξερό “’cause I say so”.
Συμφωνώ. Αυτό εξάλλου είναι το κατά βάση ακαταμάχητο επιχείρημα των flatearthers κλπ. Στην τελική όλα είναι θέμα πίστης, διαίσθησης και λογικής – με αυτή τη σειρά και μόνο για όσους διαθέτουν ακόμα τα δυο τελευταία. Η άμεση εμπειρία οδεύει προς ολοκληρωτική απαξίωση/εξαφάνιση. Ο έλεγχος τρίτων επίσης έχει πρακτικό αντίκρισμα όταν ο “τρίτος” είναι ανταγωνιστής. Όταν δεν υπάρχει αντίπαλος – αναφέρομαι στη δυνατότητα ενός παγκόσμιου κράτους – ο τρίτος είναι στην πραγματικότητα ο ίδιος με τον.. πρώτο.
Αυτό ακριβώς το τελευταίο είναι το critical point, και ο λόγος που αν δεν κάνουμε κάτι σύντομα [ή, φοβάμαι …ακόμα και αν κάνουμε] we are fucked.
Όλα όσα χρειάζονται για το σχηματισμό της Μεγάλης Εικόνας είναι στη διάθεση του στοιχειωδώς φιλέρευνου “πολίτη”.
Κάθε κίνηση των ερπετών περιλαμβάνει δυο στόχους ή και περισσότερους, διαπλεκόμενη ταυτόχρονα με ένα σωρό άλλες. Απ’ όπου κι αν προσπαθήσεις να ξεφύγεις, βρίσκονται μπροστά σου. Εξ ου η αναγκαστική, νομοτελειακή επάνοδος σε αρχαϊκά concept – “Θεός”, “μαγεία”, “δύναμη της σκέψης”, κοκ, με την ελπίδα να έχουν πιο άμεσο αντίκρυσμα στον υλικό κόσμο από το νομιζόμενο.