Το Ευρωκοινοβούλιο καταδίκασε και επίσημα, με ψήφισμά του την Ελλάδα για το κράτος δικαίου και την ελευθερία του Τύπου.
Το ψήφισμα πέρασε το μεσημέρι της Τετάρτης από την Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, η οποία το υπερψήφισε επιβεβαιώνοντας την καταδικαστική απόφαση.
Υπέρ της έγκρισης ψήφισαν 330 ευρωβουλευτές, ενώ καταψήφισαν 254. Απείχαν 26 Ευρωβουλευτές.
Το ψήφισμα, είχε κατατεθεί από κοινού από 4 ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου: Αριστερά, Πράσινοι, Σοσιαλδημοκράτες και Renew.
Νωρίτερα κατατέθηκε ένα ήπιο ψήφισμα, ή αντι-ψήφισμα από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα το οποίο «χαιρετίζει την πρόοδο της Ελλάδας» στον τομέα.
Παράλληλα 17 οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία του Τύπου απευθύνουν επιστολή στην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ζητώντας άμεσα ενέργειες από την Κομισιόν. – in.gr
Σύμφωνα με το ψήφισμα, οι ευρωβουλευτές επισημαίνουν την υπερβολική χρήση βίας από την αστυνομία και την ελλιπή ποιότητα των επακόλουθων ερευνών και δικαστικών αποφάσεων, τη φερόμενη διαφθορά, τη -μεγάλη- διάρκεια των δικαστικών διαδικασιών και πιθανές συγκρούσεις συμφερόντων.
Η μεταχείριση των μεταναστών και οι συστηματικές επαναπροωθήσεις ανησυχούν τους ευρωβουλευτές, καθώς και οι επιθέσεις κατά της κοινωνίας των πολιτών, ιδιαίτερα οι εκστρατείες συκοφαντικής δυσφήμισης και η δικαστική παρενόχληση κατά των ακτιβιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Οι ευρωβουλευτές υποψιάζονται έλλειψη πολιτικής αμεροληψίας στην κοινοβουλευτική έρευνα για το δυστύχημα στα Τέμπη και ανησυχούν για την άρνηση της φιλοκυβερνητικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας να διεξαγάγει έρευνα σε δύο πρώην υπουργούς Μεταφορών, όπως ζητήθηκε από την εισαγγελία της ΕΕ.
Ενόψει όλων αυτών, η Επιτροπή θα πρέπει να κάνει πλήρη χρήση των διαθέσιμων εργαλείων για την αντιμετώπιση των παραβιάσεων των αξιών της ΕΕ στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης της αξιολόγησης της χρήσης των κονδυλίων της ΕΕ βάσει του κανονισμού για τις κοινές διατάξεις σύμφωνα με τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, όπως και σε σχέση με τη μη εφαρμογή αποφάσεων από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια σύμφωνα με τον Κανονισμό Προϋποθέσεων για το Κράτος Δικαίου. – Οικονομικός Ταχυδρόμος
Δεν θα ‘πρεπε να μας ενδιαφέρει πώς μας βλέπουν οι “εταίροι μας”, ανεξαρτήτως κυβέρνησης που εκπροσωπεί τη χώρα. Σην πραγματικότητα, η καταδίκη από ένα σώμα το οποίο τιμά με την ψήφο του την Ursula Von Der Leyen [Πρόεδρος] και τον Thierry Breton [Επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς] και το οποίο υποστηρίζει “για όσο χρειαστεί” τον αγώνα του Ζελένσκι, θα λειτουργούσε για μας σαν εύσημο, αν είχαμε το ηθικό ανάστημα που απαιτείται για να το δούμε έτσι. Για να μη μιλήσουμε [ως προς το …δημοσιογραφικό σκέλος] για την λογοκρισία που εννοούν να ασκούν χωρίς ντροπή στα social media – βλ. κόντρα Breton με Musk πριν από μήνες.
Τι μένει; να συνδυάσει κάποιος την προσκόλληση της κυβέρνησης στο άρμα της EU, με το ότι πρωτοβουλίες όπως η ανωτέρω δεν αναλαμβάνονται χωρίς σκοπιμότητα, ώστε να βρει το κενό του αφηγήματος. Η τοποθέτησή μας εκ μέρους των εταίρων στο ίδιο σακί με την Ουγγαρία, βοηθάει τον προβληματισμό.
Μπορεί το θέμα να έχει να κάνει απλώς με μια [ακόμα] πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ, ευκολυνόμενη από ισορροπίες και αριθμητικούς συσχετσμούς. Ο οποίος ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πρόβλημα να λειτουργεί σαν “ευρωπαϊκό κόμμα”, σε βάρος μιας χώρας με την οποία δεν έχει καμιά σχέση.
Μπορεί όμως και να αποτελεί, όπως έχουμε πει ξανά, εκδήλωση “μυστικού πόλεμου” πιέσεων προς την κυβέρνηση, για ζητήματα που άπτονται του μεταναστευτικού και άλλα για τα οποία κόπτονται οι euro-gangsters. Του αγροτικού πχ. [η φοβερή καταδίκη της Ελλάδας έλαβε χώρα με τα τρακτέρ σε κλοιό γύρω από το Ευρωκοινοβούλιο] και των αποφάσεων που προσδοκούν από “εμάς” γι’ αυτό.
Εντωμεταξύ φέτος έχουν πεθάνει από τις ιώσεις αρκετά παιδιά χωρίς πρότερα προβλήματα υγείας. Οι καραντίνες, οι μάσκες και τα εμβόλια finally paid off.
Είναι ακριβώς όπως το λες, σύμφωνα και με δική μου πληροφόρηση – δεν εννοώ από Ellada. Αυτό που βρίσκεται επίσης σε πλήρη “εκδίπλωση” είναι το σχέδιο κουκουλώματος των πληροφοριών του είδους. Όσο για τη φιλολογία περί “ψεκ”, εξακολουθεί να είναι ακμαία στο Twitter.
Και τα χειρότερα, επαναλαμβάνω κι ας γίνομαι κουραστικός, έρχονται το Μάιο με το απίστευτο Pandemic Treaty. Το οποίο σε περίπτωση μη αντίδρασης μέχρι τη λήξη, τότε, της προθεσμίας, φέρνει “τα πάνω κάτω” στο χώρο της υγείας. Γιατί προβλέπει την υπαγωγή των κατά τόπους κυβερνήσεων στην αρμοδιότητα του κυρίου Tedros και του δόκτορος Γουρουνοχοντράνθρωπου – υπασπιστή του στον WHO. Αντίδραση δεν έχει υπάρξει ακόμα από “σοβαρή” χώρα, needless to say.
Από σένα πληροφορήθηκα τα περί Pandemic Treaty, προσωπικά δεν είχα ιδέα. Με μια επιπόλαιη ματιά πάντως που έριξα σε mainstream σχετικές πληροφορίες, αποκόμισα την εντύπωση ότι δεν υπάρχει ενθουσιασμός από καμία εμπλεκόμενη χώρα και πως οι περισσότερες κωλυσιεργούν ή αδιαφορούν με αποτέλεσμα κινδυνολογίες και γκρίνιες από την πλευρά των εμπνευστών του σχεδίου.
“Αδιαφορία” σημαίνει, πιστεύω, πέρασμα του πράγματος στα μουλωχτά.
Δεν θα ξεχάσω – δεν θυμάμαι τώρα τον τίτλο του post με το οποίο είχα ανεβάσει – τον λόγο ενός βουλευτή στο Αγγλικό κοινοβούλιο για το θέμα. Ο τύπος διάβαζε ολόκληρα sections του treaty, ρωτώντας κάθε τόσο τους συναδέλφους του αν συνειδητοποιούν “τι σημαίνει αυτό” και “τι σημαίνει το άλλο”. Η φάση θύμιζε ταινία ε.φ. με τον “ιδιοφυή επιστήμονα” να προειδοποιεί τον κόσμο για την καταστροφή που έρχεται. Μόνο που αντίθετα απ’ αυτό που γίνεται στα έργα, όπου οι υπόλοιποι τον αντιμετωπίζουν ως τρελό και του επιτίθενται, εδώ …απλώς τον έγραφαν σταρχίδια τους. Μιλάμε για 4-5 άτομα όλα κι όλα εντός του Κοινοβουλίου, εκ των οποίων το ένα διάβαζε κάτι, το άλλο έπαιζε με το κινητό του, το άλλο ξυνόταν, και το άλλο σηκώθηκε κάποια σιγμή και έφυγε.
Το θυμάμαι. Αν κατάλαβα καλά πάντως, η αδιαφορία ή κωλυσιεργία τους οφείλεται σε.. λάθος λόγους, τουτέστιν δεν έχουν καμία διάθεση να μοιραστούν τα their precious εμβόλια με αναπτυσσόμενες χώρες, όπως προβλέπει το σχέδιο του WHO, αλλά τα θέλουν πρωτίστως για τον εαυτό τους. Once malakas always malakas!
Υπάρχει κάτι ακόμα που θυμάμαι, από εκπομπή αυτό του [ανεκδιήγητου] Πάνου Παναγιωτόπουλου, αρχιτρομοκράτη εν καιρώ πανδημίας και εποφθαλμιούντος τον τίτλο του Ευαγγελάτου himself. Σ’ αυτή την εκπομπή, γιατρός, όχι απ’ τους αντιπαθέστερους, διευθυντής εντατικής κάποιας κλινικής, είχε εκστομίσει το εξής : “αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα είναι μια παγκόσμια ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ διακυβέρνηση”.
Για ένα συνωμοσιολόγο σαν εμένα, όπως καταλαβαίνεις, η φράση δεν ήταν από αυτές που αφήνεις να πέσουν κάτω. Ήταν φανερό, έτσι έδειχνε τουλάχιστον, ότι τα “υγειονομικά ζητήματα” είναι η κερκόπορτα απ’ την οποία μας προκύπτει η παλιά καλή παγκόσμια διακυβέρνηση – σκέτο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τους γιατρούς εκείνη την εποχή τους είχε πιάσει παραλήρημα μεγαλείου. Από την άλλη όμως την όποια εξουσία τούς την παραχώρησαν εκ των πραγμάτων οι παραδοσιακές ελίτ, οι οποίες κάθε άλλο παρά διατεθειμένες είναι να τη μοιραστούν μαζί τους για πάντα, πόσο μάλλον όταν διαπίστωσαν ότι κάτι τέτοιο δεν βοηθάει καθόλου τον οικονομικό τομέα που πηγαίνει σταθερά κατά διαόλου. Και πιστεύω πως, αν είναι να επιλέξουν μεταξύ μιας από κοινού με γιατρούς κλπ σκιώδους εξουσίας just for the sake of it και της κλασικής κερδοσκοπίας, θα προτιμήσουν πιθανότατα το δεύτερο. Αν και με τη μαλακία που τους δέρνει τελευταία, δε βάζω και το χέρι μου στη φωτιά.
…Εν τω μεταξύ έχω βάλει τη συνέντευξη από το “σωστό” link, το προηγούμενο αφορούσε μια σειρά ανακυλούμενων αποσπασμάτων. Η ιστορική αναδρομή με την οποια ξεκινάει ο Π. έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Take it easy, μέρος της εξάλλου είχα ήδη παρακολουθήσει από την ώρα του (πολύ) πρωινού τσαγιού. Η αλήθεια είναι όμως ότι έχω σχηματίσει από καιρό μια συγκεκριμένη άποψη για το θέμα και δεν ξέρω αν μια συνέντευξη του Πούτιν θα μπορούσε να προσφέρει κάτι καινούριο.
Υπό αυτή την έννοια είμαι κι εγώ χαλαρός επί του θέματος. Αυτό που μας [τουλάχιστον “μου”] διαφεύγει είναι το επίπεδο άγνοιας του περισσότερου κόσμου για τα καθέκαστα. Η όλη φάση θα μπορούσε τελικά, αντίθετα απ’ ότι θεωρούσα στην αρχή, να έχει μια παράμετρο απτής χρησιμότητας – διάφοροι “αναποφάσιστοι” στο Αμέρικα μπορεί, ενημερούμενοι εξ αυτής, να πάρουν τη σωστή απόφαση.
Ούτε κουβέντα. Το ίδιο το γεγονός της συνέντευξης (και η σχετική διαφήμιση) κατά τη γνώμη μου είναι είναι πολύ σημαντικότερο από το καθαυτό περιεχόμενό της, πόσο μάλλον που ο TC την πήρε πιθανότατα με τις ευλογίες του Trump.
Δεν υπάρχει περίπτωση περί του αντιθέτου. Βρίσκονται σε στενότατη συνεργασία – διόλου απίθανη η περίπτωση να δεις τον TC …αντιπρόεδρο. Πράγμα το οποίο δεν θα ήταν και η καλύτερη εξέλιξη …κατ’ αρχήν [θα στερούσε μια παρουσία ψιλοαπαραίτητη στο δημοσιογραφικό χώρο, για τον διακοσμητικό ρόλο του VP]. Μακροπρόθεσμα όμως θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον η πιθανή μεταπήδηση του TC σε ρόλο …Προέδρου.