Ακούω τον «λειτουργό της δικαιοσύνης» κύριο Δημητρακόπουλο στο φινάλε του λογυδρίου του για τον «αρνητή» καθηγητή μουσικής που είχε αρνηθεί τη διασωλήνωση και «ως εκ τούτου» κατέληξε… Ο κύριος Δημητρακόπουλος επιλέγει την εξής φράση ως τελευταία της τοποθέτησης, συμπυκνώνοντας το μήνυμα : «…γιατί μπορεί να έχουμε το δικαίωμα επιλογής της ιατρικής πράξης που θα γίνει στο σώμα μας, δεν έχουμε όμως το δικαίωμα της αυτοκτονίας».
Την ίδια μέρα, ώρες μετά, σε κάποιο άλλο κανάλι, ο επίσης «λειτουργός της δικαιοσύνης» αλλά και «δημοσιογράφος» Πάνος Παναγιωτόπουλος αποφαίνεται : «ορθώς προβλέπει ο καθηγητής Σαρηγιάννης ότι αν δεν ληφθούν μέτρα θα έχουμε 5.000 κρούσματα ημερησίως τον Νοέμβριο».
Υποθέτω ότι ο κύριος Δημητρακόπουλος δεν έχτισε την φήμη του έγκριτου δικηγόρου που έχει, μετερχόμενος τέτοιου επιπέδου επιχειρήματα στις δικαστικές αίθουσες. Γιατί εδώ, με αξιοσημείωτη κουτοπονηριά, επιχειρεί να ταυτίσει το σύννομο δικαίωμα επιλογής κάποιου να αρνηθεί την διασωλήνωση [να προκρίνει δηλ. το ρίσκο της άρνησης της ιατρικής πράξης από το ρίσκο της ίδιας της ιατρικής πράξης] με το …δικαίωμά του στην αυτοκτονία.
Η οποία κίνηση παρεμπιπτόντως, η της αυτοκτονίας, φαντάζομαι [ίσως κάνω και λάθος, αλλά βαριέμαι να το ψάξω] δεν είναι αυτό που λέμε …ποινικά κολάσιμη. Αν κάποιος κάνει μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας δεν θα σχηματιστεί, υποθέτω, δικογραφία εναντίον του.
Αυτή που αντιτίθεται κάθετα και «ιδεολογικά» στην αυτοχειρία είναι, απ’ όσο ξέρω, η Εκκλησία.
Ο κύριος Παναγιωτόπουλος πάλι έχει κατακτήσει, για μένα τουλάχιστον, τον τίτλο του …αρνητικού, του «δια της εις άτοπον απαγωγής» δημοσιογραφικού προτύπου. Εδώ, ξεπερνώντας για μια ακόμα φορά τον εαυτό του [ = ο λόγος που κατά καιρούς τον βλέπω] αποκαλύπτεται ως κάτοχος ενός απόκρυφης τεχνολογίας εργαλείου. Το τελευταίο επιτρέπει την αξιολόγηση της ακρίβειας μιας προφητείας τη στιγμή της διατύπωσής της, παρέχοντας στον χρήστη του υπερκόσμιες, υπερπροφητικές δυνάμεις.
Αυτό που διαφαίνεται και στις δύο περιπτώσεις είναι η κυριαρχία ενός ανορθολογικού πνεύματος, έντονα θεολογικών αποχρώσεων, το οποίο δεν καταλαβαίνω : 1. Από πού κι ως που γίνεται δεκτό ως «επιστημονικός λόγος» και 2. Γιατί πρέπει να το προκρίνω από την «συνωμοσιολογική» εσχατολογία εκείνων που μιλούν για τέλος των ημερών και για χαράγματα του Αντίχριστου.
Στο κάτω κάτω, η τελευταία δεν στηρίζεται μόνο σε προφητείες, αλλά και σε στοιχεία, …αριθμούς και ονόματα.