Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρος ότι άκουσα σωστά. Ακόμα και με τα σημερινά στάνταρ εκφοράς του δημόσιου λόγου το πράγμα φαινόταν σουρεαλιστικό τουλάχιστον. Εξ ου το είχα αφήσει να περάσει και στη συνέχεια …το ξέχασα. Ώσπου το άκουσα ξανά από τον εξελισσόμενο σε αρχιτσογλάνι της ισραηλινής προπαγάνδας * Douglas Murray : μιλάω για τη στοιχειοθέτηση του όρου “γενοκτονία” ως προς την εισβολή της 7/10. Ο συλλογισμός δεν είναι άλλος από το ότι, οι της Χαμάς επιτέθηκαν σε ανθρώπους “ένεκα αποκλειστικά της εβραϊκής καταγωγής τους”. Πράγμα το οποίο εξομοιώνει την επίθεση με το …διωγμό των Εβραίων επί Γ’ Ράιχ, ένεκα αποκλειστικά, ξανά, της εβραϊκής καταγωγής τους. Με κερασάκι – εύρημα, το περί “μεγαλύτερης σφαγής απ’ τον καιρό του Ολοκαυτώματος”.
Όμως μ’ αυτό σκεπτικό, κάθε πόλεμος βαφτίζεται αυτόματα …γενοκτονία. Γιατί ο λόγος για τον οποίο επιχειρεί κανείς να σκοτώσει [πριν σκοτωθεί από] τον αντίπαλο στρατιώτη, δεν είναι εν τέλει άλλος από την [εχθρική] καταγωγή του. Είναι εξ αυτής που κατατάσσεται στο [εχθρικό] στράτευμα.
Το ισραηλινό αφήγημα περί “μαχητών” της Χαμάς που στόχευαν αποκλειστικά αμάχους, έχει αμφισβητηθεί έντονα, όχι μόνο από εκπρόσωπους της οργάνωσης. Έντονα επίσης έχει αμφισβητηθεί το παλαιστινιακό αφήγημα περί αμάχων τους οποίους στοχεύει η ισραηλινή αντεπίθεση.
Το πρόβλημα είναι το εξής : σύμφωνα με την ισχύουσα διεθνή νομοθεσία, η σκόπιμη επίθεση εναντίον αμάχων και η επίθεση αδιακρίτως εναντίον στρατιωτιών και πολιτικών στόχων, αποτελούν εξίσου εγκλήματα πολέμου, και κατά της ανθρωπότητας.
Η Δρέσδη, την οποία έχει επικαλεσθεί εξ αρχής ο κύριος Νετανιάχου, υπήρξε έγκλημα πολέμου και έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, άσχετα αν δεν έχει χαρακτηρισθεί έτσι. Το ίδιο και η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, παραδείγματα που έντεχνα απέφυγε, ως όχι τόσο αξιοποιήσιμα από επικοινωνιακής απόψεως.
Το ίδιο είναι και αυτό που οι IDF πραγματοποιούν στη Γάζα σήμερα.
* Θα ήθελα να πω “της κυβερνητικής προπαγάνδας του Ισραήλ”, χώρας που εξακολουθεί να μου είναι συμπαθής περισσότερο από τους μωαμεθανούς γείτονές της. Δυστυχώς όμως, το 60% τουλάχιστον των πολιτών της δεν στηρίζει απλώς τον κύριο Νετανιάχου, αλλά τον χαρακτηρίζει άτολμο.
Τα αυτά βεβαίως και στην απέναντι πλευρά. Σε περίπτωση ψηφοφορίας στη Γάζα ή τη Δυτική Όχθη, τώρα όπως και πριν την 7/10, η Χαμάς θα κέρδιζε άνετη πλειοψηφία. Ως προς το τι φταίει γι’ αυτό …το πράγμα είναι περίπλοκο, και πάει πολύ πιο πίσω από το “apartheid state”, όπως δικαίως αποκαλείται το Ισραήλ στις μέρες μας.
Η απτή συσσώρευση του μίσους και απ’ τις δυο πλευρές δείχνει ότι η ιστορία ούτε απλή είναι, ούτε μικρή διάρκεια θα έχει. Για να μη μιλήσουμε [ίσως σε άλλο κείμενο] για τις θρησκευτικές / εσχατολογικές πτυχές της.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Αν κρίνω από τον εαυτό μου πάντως, που μέχρι πρόσφατα θα μπορούσα να χαρηκτηριστώ έως και.. σιωνιστής, το κουρασμένο επιχείρημα του ολοκαυτώματος – που είναι πλέον και το μοναδικό τους επιχείρημα – έχει αρχίσει να πέφτει σε ώτα μη ακουόντων..
Όλα τα πράγματα έχουν τα όριά τους. Η αέναη επαναφορά του Ολοκαυτώματος και η δια ροπάλου ακύρωση κάθε απόκλισης από το “επίσημο” αφήγημα, δεν μπορούσε να μην οδηγήσει κάποια στιγμή σ’ αυτό που συμβαίνει σήμερα.
Το θέμα είναι ότι …σήμερα είναι η χειρότερη στιγμή που μπορούσε να συμβεί. Γιατί εξακολουθώ να πιστεύω ότι με όλα τα λάθη και τα εγκλήματά του, το Ισραήλ είναι ανάχωμα στον Νο 1 κίνδυνο που είναι οι …you know who. Αφήνοντας το “θεολογικό” [ο Θεός να το κάνει] μέρος, οι τύποι από ιστορική άποψη, βλ. νεαρότητα θρησκείας => ένταση πίστης, φανατισμός, μισαλλοδοξία etc, είναι στη φάση του δικού μας μεσαίωνα.
Πραγματικά δεν βλέπω με ποια έννοια είναι ανάχωμα το Ισραήλ στη βόμβα του Ισλάμ. Φυτίλι θα το χαρακτήριζα περισσότερο.
Ίσως δημιουργήθηκε ως ανάχωμα, στην πράξη όμως λειτούργησε ως το κατεξοχήν σημείο συσπείρωσης και ριζοσπαστικοποίησης των απανταχού μουσουλμάνων.
…Εννοώ και, ή μάλλον κυρίως, σε συμβολικό – πολιτισμικό επίπεδο. Με τις φρικαλεότητες που κάνουνε θα ορμήξουν να τους φάνε εν τέλει οι αλαχουακμπάρηδες, και η συνέχεια επί της οθόνης. Κάποιος πρέπει να προστατέψει τους Ισραηλ. από τον εαυτό τους.
Έχω δει άσχημο έργο μ’ αυτή τη φάση εξ αρχής, και ελπίζω να οφείλεται στην κακή διάθεση αυτής της περιόδου.
Το φαντάστηκα ότι αναφέρεσαι στο συμβολικό-πολιτισμικό επίπεδο, απλώς εγώ ενδιαφέρομαι περισσότερο για το ηθικό και πρακτικό μέρος της υπόθεσης, που στη συγκεκριμένη περίπτωση – σε αντίθεση ας πούμε με το ουκρανικό – συμπίπτουν σχεδόν ολοκληρωτικά. Γενικά είμαι καχύποπτος απέναντι σε κάθε συμβολική προσέγγιση, αλλά ιδιαίτερα με κείνες που προσανατολίζονται στο δίπολο “πολιτισμός vs βαρβαρότητα” ή σε κάποια σχετική παραλλαγή. Αυτή ακριβώς την προσέγγιση ακολούθησε η Δύση στο ουκρανικό για παράδειγμα και πήγαμε όλοι κατά διαόλου.
Καλά το ουκρανικό είναι ξεκάθαρη & ξεδιάντροπη υποκρισία όπως, όντως, τα περισσότερα δίπολα του είδους. Αλλά το της αντιπαράθεσης ισλάμ και “ιουδαιοχριστιανικού” πολιτισμού ισχύει de facto κατά την άποψή μου.
Το τι έχει απομείνει από τον “ιουδαιοχριστιανικό” πολιτισμό είναι άλλο θέμα. Το θέμα κατά την άποψή μου είναι τί έχει απομείνει από το ισλάμ. Και …έχει απομείνει [επανέλθει μετά από ένα διάλειμμα] κάμποση από την αρχική του φόρα.
Αυτό το “επανέλθει” από το στόμα μου το πήρες. Το προπολεμικό Ισλάμ δεν είχε καμία σχέση με το σημερινό και ο κύριος λόγος είναι ακριβώς το Ισραήλ και η αμερικανική πολιτική στην περιοχή. Σε γενικές γραμμές είμαι της άποψης ότι, αν συμπεριφέρεσαι στους ανθρώπους σα ζώα, τελικά θα σε φάνε.
Τώρα που το σκέφτομαι, είναι λάθος να κατηγορούμε την αποικιοκρατία για το μεταναστευτικό. Η μαζική μετανάστευση των τελευταίων δεκαετιών είναι 99% αποτέλεσμα της αμερικανικής πολιτικής που 1. “Γκρέμισε το τείχος” του κομμουνισμού διαφημίζοντας με κάθε δυνατό τρόπο σε όλο τον πλανήτη τον καταναλωτικό παράδεισο που δημιούργησε ακριβώς για το σκοπό αυτό στην Ευρώπη (Ελλάδα και Δυτική Γερμανία υπήρξαν τα πιο προκλητικά παραδείγματα) 2. Κατέστρεψαν πολιτικά και οικονομικά τις χώρες της Μέσης Ανατολής που δεν τους παρείχαν γη και ύδωρ (πετρέλαιο) με τους όρους που ήθελαν και 3) Μας επέβαλαν την ιδεολογία της “δυτικής φιλοξενίας” για να πληρώσουμε τα δικά τους κερατιάτικα. Όλα τα παραπάνω εννοείται από την ασφάλεια που τους παρείχε η γεωγραφική απομόνωση των δύο μεγαλύτερων ωκεανών. Δικαίωμά τους βέβαια να χρησιμοποιούν την Ευρώπη κατά το δοκούν. Αυτοί την ανέστησαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο, αυτοί τη χώνουν πάλι στον τάφο.
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ, αλλά με κάποιες “σημειώσεις”. Θα επανέλθω κάποια στιγμή εντός της ημέρας γιατί τώρα είμαι σε full musical mode.
Με έχει πιάσει μανία να “ολοκληρώσω” ένα στοιχειωδώς επαρκές Μπετοβενικό tribute [που σημαίνει, της Παναγιάς τα μάτια yet to be posted] συν κάποιους άλλους εκ των ων ουκ άνευ συνθέτες. Εξ ου το “χριστουγεννιάτικο” πρόγραμμα θα πάει πολύ κοντά στα Χριστούγεννα, που είναι και το σωστό δηλ.
Take it easy. Βασικά χρειάζονταν άφθονες υποσημειώσεις, αλλά στο τέλος βαρέθηκα. Το ευχάριστο διάλειμμα τελείωσε για μένα. Πίσω πάλι στις αγγαρείες!
Η πλάκα είναι ότι έβαλα τον Sibelius ως ταιριαστό με τον καιρό που είχε όταν τον ξεκίνησα, καμιά ώρα πριν, που ήταν βροχερός και ομιχλώδης. Ώσπου να ανεβάσω το post …είχε βγει ο ήλιος.
Η Κλιματική Αλλαγή.
Με το που ετοιμάστηκα να βγω εντωμεταξύ, ξανάγινε ο καιρός μουντός και βροχερός και ο Sibelius επίκαιρος. Climate change never sleeps!