Η εμμονή και η ακρίβεια συντονισμού των media στο πλαίσιο της αντί-Trump προπαγάνδας [θα έπρεπε να] προκαλεί ερωτήματα. Η απάντηση σ’ αυτά [θα έπρεπε να] είναι πολύ απλή: η “παγκοσμιοποίηση” είναι ήδη συντελεσμένη στον τομέα της επικοινωνίας.
Θα έλεγε κανείς ότι η δουλειά τους στοχεύει στις χαμηλότερες ζώνες της κλίμακας του IQ. Τα κείμενά τους άλλωστε, τα νοήματα που μετέρχονται, η γλώσσα που χρησιμοποιούν, είναι επιπέδου δημοτικού σχολείου.
Και όμως, έχω γνωστούς, άτομα που θεωρώ ευφυή, τα οποία όχι απλώς τσιμπάνε με τα περί Trump [και με την κλιματική αλλαγή – προϊόν ανθρώπινης δραστηριότητας, και με τον “φονικό” ιό… και με τις μάσκες] αλλά είναι έτοιμα να τα υπερασπιστούν με το ίδιο τους το αίμα. Υποθέτει κανείς ότι αυτό το τελευταίο ανήκει στις συνέπειες ενός ανελέητου pressing : ο μόνιμα τσιτωμένος, πανικόβλητος πολίτης, ψάχνει για εχθρούς, για “ρατσιστές” και για “covidiots”, να βγάλει το άχτι του επάνω τους.
Οποιος παρακολούθησε τον τρόπο κάλυψης της μικροπεριπέτειας [;] του DT με τον coronavirus, ήρθε αντιμέτωπος με τα γνωστά σενάρια αποκάλυψης, προσαρμοσμένα στα δεδομένα ενός ανθρώπου: του με προβλήματα …παχυσαρκίας, χοληστερίνης και προκεχωρημένης ηλικίας προέδρου, για τον οποίο ο κορωνοϊός ισοδυναμούσε περίπου με καταδίκη εις θάνατον.
Οι καταγγελίες περί “θεατρικής σκηνοθεσίας” και “πολιτικής εκμετάλλευσης” του θέματος ακούστηκαν τόσο κωμικές, από ανθρώπους που αφαιρούν με χειρουργική ακρίβεια το ξίγκι απ’ τη μύγα, και το πουλάνε απ’ την οθόνη σαν πολιτική ανάλυση.
Ο “σάλος” που προκλήθηκε από κινήσεις του DT όπως η βόλτα με το τζιπ ή η “συμβολική χειρονομία” να βγάλει τη μάσκα ετοιμαζόμενος να μπει …στο σπίτι του, δεν είναι κάτι που μπορεί να πιστοποιηθεί: δεν υπάρχει τρόπος να ελεγχθούν τα τρωκτικά των media που επικαλούνται αυτό τον “σάλο”.
Η προσπάθειά τους αφορά στο να μειώσουν, όσο γίνεται το impact της γρήγορης ανάρρωσης. Γιατί είναι η στάση του DT απέναντι στον ιό που τους τρομοκρατεί, και η προοπτική γενίκευσής της. Ο Trump …στέλνει το λάθος μήνυμα.
Ποιο είναι αυτό; ότι υπάρχουν χίλιων ειδών προβλήματα στον κόσμο μας, όπως υπήρχαν πάντα. Ότι η φυσιολογική αντίδραση είναι να τα αντιμετωπίζουμε στις σωστές τους διαστάσεις. Ότι πρέπει να προχωρούμε, και όχι να κλειδωνόμαστε έντρομοι στα σπίτια μας. Η ασφάλεια μπορεί να είναι πάνω απ’ την οικονομία. Αλλά η ελευθερία είναι πάνω απ’ την ασφάλεια. Δεν χρειαζόμαστε ένα κράτος – μαμαδίτσα να επεμβαίνει στη ζωή μας, να κανονίζει τη “ρουτίνα μας” με πάσαν λεπτομέρεια.
Αυτά λέει ο άνθρωπος του Θεού, αυτά λέει το στοιχειώδες common sense. Αυτή είναι η άποψη του μέσου ανθρώπου, εκείνου τουλάχιστον που δεν έχει υποστεί την μεταλλακτική κατεργασία των media. : θα προτιμούσε να ρισκάρει [σιγά το ρίσκο] με τον κορωνοϊό, παρά να χάσει τη δουλειά ή την επιχείρησή του.
Κάτω: η ανταπόκριση του “εγχώριου παραρτήματος”. Η αθλιότητα της ελληνικής δημοσιογραφίας έχει το πρόσωπο του Άρη Πορτοσάλτε.
