Βρισκόμαστε μάρτυρες στη διαδικασία κατασκευής ενός ακόμα ψευδογεγονότος – οι σκοποί πίσω από το οποίο μένουν αδιευκρίνιστοι.
Δεν εννοώ φυσικά την περιστροφή της επικαιρότητας γύρω από ένα τραγικό περιστατικό όπως ο θάνατος του ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού – αυτή είναι η πεπατημένη σε τέτοιες περιπτώσεις. Εννοώ την κατακραυγή που ξεσήκωσε το “ρεπορτάζ” του Γιώργου Λιάγκα. Για την ακρίβεια, η εμμονή με τη χλιδή του σπιτιού στο οποίο πέρασε ο εκλιπών τα τελευταία χρόνια της σύντομης ζωής του.
Για το ότι η προσέγγιση του κυρίου Λιάγκα υπήρξε αηδιαστική, αμφιβολία δεν υπάρχει. Αλλά αυτό …αποτελεί σήμα κατατεθέν ενός ανθρώπου που αποτελεί έτη πολλά το ναδίρ της mainstream δημοσιογραφίας – επίτευγμα αξιοσημείωτο, όταν μιλάμε για μια χώρα όπως η Ελλάδα.
Επίσης, όσοι διαθέτουν στοιχειώδη μνήμη, θυμούνται χιλιάδες περιπτώσεις μεταθανάτιων ρεπορτάζ για τις ζωές των πλούσιων και διάσημων, ανεξαρτήτως χώρου : πάντα γεμάτα κουτσομπολίστικες λεπτομέρειες περί επαύλεων, θαλαμηγών και οργιαστικών πάρτι. Να θυμίσω τις χυδαιότητες για τα ακίνητα του “ψεκασμένου” Τράγκα;
Προς τι όλος αυτός ο σάλος τώρα;
Πρόκειται για την αγανάκτηση του τίμιου οπαδού που αποδίδει, για μια φορά έστω, δικαιοσύνη; μπορεί. Προσωπικά νομίζω ότι (και) κάτι άλλο συμβαίνει, αδυνατώντας να το προσδιορίσω.
Ως προς την κλήση του κυρίου (Σα-)λιάγκα για απολογία απ΄ την ΕΣΗΕΑ, σιγά τα ωά… Εννοώ, ακόμα και για την περίπτωση που θα τον αποβάλλει.