Όπως έχω ξαναγράψει, οι, 12 τον αριθμό, κάτοικοι ενός χωριού της Χίου κυκλοφορούν με μάσκες για το φόβο του περιπολικού – στις 9 το βράδυ κλείνονται στα σπίτια τους. Πρόκειται για ένα από τα 64 χωριά ενός νησιού, το οποίο [νησί] έχει συνολικά 6 κρούσματα. Κατ΄αναλογία, στο όχι μακρινό μέλλον, σε κάποια επόμενη πανδημία, οι κάτοικοι μιας χώρας όπως η Ελλάδα με ελάχιστα ίσως κρούσματα, θα αντιμετωπίζουν το φάσμα ενός lockdown, επειδή αυτό επιβάλλεται στην Ελβετία και στην Αγγλία όπου τα κρούσματα πληθαίνουν.
Αυτό απορρέει από μια απ’ τις κεντρικές θέσεις του κυρίου Schwab στο βιβλίο του Covid 19, The Great Reset [όπως έχουμε πει, θα είναι το “ευαγγέλιό” μας για ένα διάστημα, με παράθεση αποσπασμάτων και σχόλια, όταν χρειάζεται]
Όχι ακριβώς επινοώντας τη “ιδέα”, αλλά επικαιροποιώντας την και, κυρίως έχοντας βρει το μήνα που θρέφει τους 11, το “ακλόνητο επιχείρημα” του Κορωνοϊού, ο κύριος Schwab γράφει:

Αν κάποιος ήθελε να διατυπώσει την ουσία του 21ου αι. σε μια λέξη, αυτή θα ήταν: interdependence. Αποτελεί προϊόν της Παγκοσμιοποίησης και της τεχνολογικής προόδου.
Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, ο Kishore Mahbubani, ακαδημαϊκός και διπλωμάτης από τη Σιγκαπούρη απέδωσε τα τεκταινόμενα με μια μεταφορά [σ.σ. τουτέστιν: απεφάσισε και διέταξε …“επιβάλλοντας αφήγημα”] τα 7 δισεκατομμύρια ανθρώπων που ζουν στον πλανήτη ζουν στην πραγματικότητα σε 193 καμπίνες του ιδίου πλοίου. Αυτή είναι μια από τις μεγαλύτερες μεταμορφώσεις που έχουν συμβεί σε κοινωνικό επίπεδο. Ο ακαδημαϊκός επέκτεινε τη μεταφορά στο πλαίσιο της πανδημίας γράφοντας: “αν εμείς τα 7.5 δισεκατομμύρια ανθρώπων ζούμε σε ένα πλοίο μολυσμένο από τον ιό, έχει νόημα να καθαρίσουμε και να απολυμάνουμε απλώς την καμπίνα μας, αγνοώντας τους διαδρόμους και το σύστημα εξαερισμού, μέσα από τα οποία ο ιός διαδίδεται; η απάντηση είναι όχι. Κι όμως αυτό είναι που κάνουμε μέχρι τώρα. Από τη στιγμή που είμαστε στο ίδιο καράβι, η ανθρωπότητα πρέπει να φροντίσει το καράβι σαν σύνολο”.

Έχοντας ολοκληρώσει την αναφορά στον ακαδημαϊκό και διπλωμάτη, ο κύριος Schwab συνεχίζει:

Ο αλληλοεξαρτώμενος κόσμος [interdependent world], είναι ένας κόσμος βαθιάς συστημικής διασύνδεσης, όπου κάθε πρωτοβουλία [και το σχετικό μ΄ αυτήν ρίσκο] επηρεάζει κάθε άλλη μέσα από ένα δίκτυο πολύπλοκων αλληλεπιδράσεων. Σε ένα τέτοιο κόσμο η εντύπωση ότι ένα οικονομικό ρίσκο θα περιοριστεί στην οικονομική σφαίρα, ή ότι ένα περιβαλλοντικό ρίσκο δεν έχει επιπτώσεις σε άλλες σφαίρες όπως η οικονομική, γεωπολιτική κοκ. είναι απατηλή. Σε έναν κόσμο όπως ο δικός μας, τα ρίσκα ενισχύουν το ένα το άλλο και έτσι έχουν συσσωρευμένες επιδράσεις.

Χρειάζονται σχόλια; Η ιδέα είναι εφιαλτικά απλή : κάθε τι επηρεάζει κάθε τι άλλο, επομένως τίποτα δεν μπορεί να αφήνεται στην τύχη. Ergo, κεντρικός έλεγχος από μια Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Η οποία και μόνο, χάρη σε ένα εκλεκτό σώμα πειθήνιων “ειδικών”, μπορεί να έχει πρόσβαση στη Μεγάλη Εικόνα, υπερβαίνοντας “καμπίνες” και περιττές κατηγοριοποιήσεις σε σφαίρες όπως η οικονομική, η τεχνολογική ή η κοινωνική.