Βλέπω το βίντεο, ψάχνοντας λόγια να περιγράψω αυτό το αφύσικο, γελοίο ανθρωπάριο.
Κατ’ αρχήν τις εκφράσεις του. Ένας κακός ηθοποιός που σφίγγεται, ζορίζεται, φουσκώνει, ξεφουσκώνει, που προσπαθεί να δείξει πόσο νοιάζεται, αδυνατώντας να κρύψει τα αληθινά του αισθήματα [“τα πράγματα εξελίσσονται ομαλά, η συμβολή μου στο σχέδιο είναι ουσιαστική, η αμοιβή μου θα είναι πλουσιοπάροχη”].
Δεύτερο, την ασυνταξία, ή και απουσία συνοχής αυτών που λέει : το δεύτερο σκέλος κάθε πρότασης σπανίως έχει σχέση με το πρώτο [check πχ. (0:36) “η ενωμένη Ευρώπη χτίστηκε πάνω σε δυο βασικές παραδοχές…”, ή (1:36) “όμως το τίμημα της ελευθερίας για το οποίο πρέπει να αγωνιστούμε, είναι πολύ υψηλό” (;!), όπως και παρακάτω, ξανά (3:12), “το τίμημα για να προστατεύουμε την ελευθερία της έκφρασης δεν μπορεί να γίνει άλλοθι για να επιτρέπουμε τέτοια παρείσφρηση στο δημοκρατικό διάλογο των χωρών μας” (;;;!!!) …Εντύπωση κάνει επίσης (2:00) η έκφραση αυταρέσκειας αμέσως μετά το “θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για αναταράξεις στην αγορά της ενέργειας” , ακολουθούμενο απ’ το “γι’ αυτό και χαίρομαι που…”].
Και τρίτο, την “ουσία” που καταφέρνει να διαφανεί πίσω απ’ αυτή την τρικυμία εν κρανίω, που μόνο σε πρωθυπουργό χώρας δεν αρμόζει : προτεραιότητα [εν μέσω κρίσης] στις επενδύσεις για την εθνική άμυνα, απειλούμενη προφανώς από τον Πούτιν. Η καθιερωμένη είσοδος σε μια νέα εποχή. Και φυσικά τα περί …απόλυτης εγρήγορσης για εκστρατείες παραπληροφόρησης.
Η όποια έκφραση κριτικής αναγορεύεται ξανά σε στόχο : προερχόμενη από ιδιώτη αποτελεί συνωμοσιολογία. Προερχόμενη από κόμμα αποτελεί έκφραση μικροπολιτικού συμφέροντος.
Την απάντηση του προεδρικού creature δεν άντεξα να την ακούσω.