Η [πικρή] χαρά της ζωής : να παρακολουθείς συζήτηση με τη συμμετοχή των κ.κ. Καπραβέλου, γνωστού και ως Κοπροβέλου στα χείλη μιας σιωπηρής, δεινοπαθούσας μειο[;]ψηφίας, και Πέτρου Τατσόπουλου, η …Τατσιόπουλου δια στόματος διακεκριμένου επιστήμονα. Ο οποίος, την ίδια στιγμή που έσπευδε να επισημάνει την “ανάγκη μας” για τον λόγο διανοουμένων όπως ο ΠΤ, αποκάλυπτε ότι αγνοεί το όνομά του.
Ο λόγος τώρα του κυρίου Τατσιόπουλου [ποιος είμαι εγώ να διαφωνήσω με το authority ενός Καπραβέλου] συνίστατο σε μια επανάληψη όσων έγραψε στην κατάπτυστη ως συνήθως, ανάρτησή τoυ στο Facebook, με τίτλο Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ
Ειλικρινά, δεν ξέρω πώς την έχουν δει ο Άρης Σερβετάλης και οι λοιποί σελεμπριτάδες, wannabe σελεμπριτάδες ή κατά φαντασίαν σελεμπριτάδες, ας όψεται η “απενοχοποίηση των ηλιθίων” (κατά τον Ουμπέρτο Έκο) στα social media που τους κατέστησε “πρώτες μούρες”. Δεν αποκλείεται οι πιο ηλίθιοι από αυτούς (διότι και η ηλιθιότητα έχει διαβαθμίσεις) να πιστεύουν πράγματι ότι ο διαχωρισμός σε ανεμβολίαστους κι εμβολιασμένους συνιστά παραβίαση ενός αναφαίρετου συνταγματικού δικαιώματος. Πάντως, με το χέρι στην καρδιά, τους πιο πολλούς δεν τους κόβω για τόσο ηλίθιους, μάλλον για διαχειριστές ηλιθίων τους κόβω, αδίστακτους και ως εκ τούτου πιο επικίνδυνους. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Στον “Άνδρα με κόκκινο μανδύα” (2019) ο Τζούλιαν Μπαρνς αναφέρεται στην εκπληκτική περίπτωση του πρωτοπόρου χειρουργού Σαμιέλ Ζαν Πότσι, θεωρούμενου ως Πατέρα της Γαλλικής Γυναικολογίας, και με πόση περιφρόνηση, μεταξύ άλλων, τον αντιμετώπισαν οι συνάδελφοί του, όταν πρότεινε την υποχρεωτική χρήση μασκών και αποστειρωμένων γαντιών κατά τη διάρκεια των εγχειρήσεων. Σήμερα αποτελεί κοινό τόπο στα χειρουργεία, όμως προς τα τέλη του 19ου αιώνα έπρεπε να δώσει μάχη για να τους πείσει. Οι σύγχρονοι διαχειριστές ηλιθίων δεν έχουν καν το ελαφρυντικό της άγνοιας που θα μπορούσαν να επικαλεστούν οι προπάτορές τους. Μόλις χτες, ο μητροπολίτης Δωδώνης Χρυσόστομος, σε μια απέλπιδα απόπειρα να φιλοτιμήσει τους αντιεμβολιαστές παπάδες στην Ευρυτανία (το νομό, καθώς διαβάζω, με τη χαμηλότερη εμβολιαστική κάλυψη στην Ελλάδα), τους προκάλεσε “να πάνε σε μια εκκλησία και να πιάσουν ένα [γυμνό] καλώδιο με ρεύμα για να δούμε εάν μπορούν να σωθούν με τη βλακεία που κουβαλάνε”.
ΗΛΙΘΙΟΙ, ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ, το γράφω με κεφαλαία, βάζω και λαμπιόνια. Δεν πειράζει, ας μην σας πείσουμε διαφορετικά ότι κινδυνεύετε, καλύτερα ζωντανοί και ηλίθιοι παρά γνωστικοί και πεθαμένοι. Την αγάπη μου».
Ασφαλώς δεν έχει νόημα να επιχειρηματολογήσει κανείς εναντίον κάποιου που απαξιοί να επιστρατεύσει επιχειρήματα, πέρα από γελοίες, εκτός θέματος παραπομπές και επίθετα αντί ουσιαστικών – καθιερωμένη τακτική των δημοσιολόγων του είδους του.
Είναι όμως λυπηρό να παρακολουθείς την πορεία μιας πάλαι ποτέ συμπαθούς μετριότητας προς την άβυσσο. Γιατί το ότι και η ηλιθιότητα έχει διαβαθμίσεις δεν χρειαζόταν να μας το επισημάνει.
Η “είδηση” είναι όταν τις βαθμίδες της κλίμακας κατέρχεται, κατρακυλώντας, ο ίδιος άνθρωπος.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Άλλη μια περίπτωση του mind our own business. Τί τους πείραξε τώρα ο Σερβετάλης; Δεν μπορεί δηλαδή πια ένας άνθρωπος ούτε να παραιτηθεί;
Ναι τους κωλοκαριόληδες. Σου λέει, άπαξ και είσαι δημόσιο πρόσωπο [= αν θες να είσαι] πρέπει να παίρνεις πίπες 24/7, σαν και του λόγου μας.
Εντωμεταξύ αν κατάλαβα καλά ο Τσατσόπουλος (έσπευσε να με διορθώσει το κινητό..) προτείνει αυτόν που εμπνεύστηκε την ιδέα για τη χρήση της χειρουργικής μάσκας ως μόνιμου χαρακτηριστικού του ανθρώπινου προσώπου για νόμπελ ιατρικής..
Ο άνθρωπος είναι βλαξ [θρασύβλαξ]. Εν πρώτοις, γιατί άραγε θα έπρεπε οι αντιτιθέμενοι στη χρήση μάσκας συνάδελφοι του “εκπληκτικού πρωτοπόρου” να είναι “ηλίθιοι”, πολλώ δε μάλλον “διαχειριστές ηλιθίων”;
Και βέβαια για θέματα όπως το της μετατροπής μας σε απρόσωπα drones, ή το της σχολικής εκπαίδευσης στο πλαίσιο της οποίας τα παιδιά δεν αντικρύζουν ποτέ ένα ανθρώπινο χαμόγελο, δεν έχει τίποτα να πει ο “ποδοσφαιρικός” διανοούμενος. Γιατί από την Α’ έχει πλέον φτάσει στην Γ’ Εθνική and counting.
Πέραν πάντως του ζητήματος αρχής, είμαι σίγουρος ότι ο Σερβετάλης θα πρέπει να ένιωθε πολύ αλλόκοτα να παίζει το συγκεκριμένο έργο μπροστά σε πλήθος ρινόκερων που επιπλέον τον αντιμετωπίζουν σαν ηλίθιο.
Με άλλα λόγια η παραίτησή του αποδίδει το νόημα του έργου καλύτερα κι από την πιο μελετημένη ερμηνεία, ενώ το γεγονός ότι κάποιοι “διανοούμενοι” τού επιδαψιλεύουν λοιδορίες αντί χειροκροτημάτων, αποκαλύπτει ανάγλυφα πόσο πραγματικά καταλαβαίνουν από τέχνη.
Ακριβέστατα.
Για να μην ξεχάσουμε και τον Κοπρόβελο, θα είδες φαντάζομαι τις δηλώσεις του ότι ένα σωρό άνθρωποι πέθαναν γιατί τους ανέβαλαν το χειρουργείο. Συνδύασέ τες τώρα με τις δηλώσεις Βασιλακόπουλου περί θανατηφόρων ΜΕΘ του ποδαριού, για να δεις ότι τα τέρατα παρουσιάζουν ακόμα και τις μαλακίες τους ως επιχειρήματα κατά των ανεμβολίαστων και των αρνητών: όχι, δεν είμαι γω ρατσιστής, εσύ φταις που είσαι μαύρος!
Στο λέω φίλε μου δεν υπάρχει ελπίδα. Οι τύποι μάς παίζουν μονά ζυγά δικά τους. Με το που πάει να ξυπνήσει λιγάκι ο κοσμάκης, αυτοί αυξάνουν απλώς την ποσότητα του αναισθητικού. Θα τα παρατήσω μου φαίνεται όσο είναι ακόμα καιρός, γιατί όσο το σκέφτομαι κοντεύει να μου στρίψει. Πρώτα οι μάσκες, μετά η αναισθησία, στο τέλος θα βγουν και τα νυστέρια. Μόνο που αυτή τη φορά εμείς θα είμαστε που θα ψάχνουμε τρόπο για ναναβάλουμε το χειρουργείο!
https://www.youtube.com/watch?v=QrsC4_qSXx8
Αν θυμάμαι καλά έχεις ωροσκόπο σκορπιό όπως κι εγώ. Το σύνθημα των ανθρώπων “του είδους”, ανεξαρτήτως λοιπών προδιαγραφών, είναι “no retreat, no surrender”. Δυστυχώς, ή ευτυχώς.
Αχ.. αυτό θα μας φάει στο τέλος🦂
Εμένα πάντως μέχρι στιγμής μ’ έχει βγάλει ασπροπρόσωπο. Μηδένα προ του τέλους μακάριζε, εννοείται.