Οφείλω κατ’ αρχήν να ομολογήσω, σαν κάποιος όχι ταγμένος στην ιδεολογία της αγάπης, ότι μεγάλος αριθμός ανθρώπων, πραγμάτων και καταστάσεων με κάνει να ενδίδω σε μια γκάμα αρνητικών συναισθημάτων, από την απλή αντιπάθεια μέχρι κάποιες ακραίες καταστάσεις.
Ωστόσο δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που αντιπάθησα τόσο πολύ κάποιον [άγνωστό μου] όσο αυτόν τον άνθρωπο.
Όχι μόνο για όσα κάνει και όσα λέει – συμπεριλαμβανομένου, εδώ, του τελευταίου section, όπoυ καταπιάνεται με το …climate change.
Αλλά και για το παρουσιαστικό του, και ιδίως για τον ήχο της φωνής του, ιδίως όταν μιλάει αγγλικά.
Έχω μια αδυναμία στα γαϊδουράκια, τόσο μεγάλη [Νο 2 μετά τους σκύλους], που δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί ο όρος “γαϊδουροφωνή” εφευρέθηκε για να περιγράφει παράφωνους / κακόφωνους ανθρώπους.
Με τον Volodymyr Zelenskyy εισάγεται μια οντότητα εντελώς καινοφανής για μένα : ο αντιπαθητικός γάιδαρος. Τι λέω, αηδιαστικός. Γάιδαρος …για κλωτσιές.