Υπό άλλες συνθήκες, θα έδινα μεγαλύτερη βάση στα λεγόμενα του κυρίου Καραμπελιά, ανθρώπου που υποληπτόμουν, όντας έτη πολλά αναγνώστης του Άρδην, και βιβλίων που έχουν κυκλοφορήσει από τον εκδοτικό του οίκο.
Το ενδιαφέρον μου υποχώρησε δραματικά, μετά την έκδοση, προ 3-4 ετών του απίστευτου, παραχαρακτικού της ιστορίας προχειρογραφήματος “Covid-19, Το Αιφνίδιο Τέλος Του Παρασιτισμού”. Θυμάμαι ακόμα την εντύπωση που μου έκανε το φαινόμενο του εν λόγω να ξιφουλκεί υπέρ της “επιστήμης” και εναντίον των “ψεκασμένων συνωμοσιολόγων”, ανθρώπων δηλ. όπως …εγώ. Κάπου εκεί τελείωσε η ενασχόληση με τον κύριο Καραμπελιά και τα του οίκου του.
Από αυτό το σημείο τώρα, μέχρι την …παρεμβατική τακτική των “συμμοριών, στο έλεος των οποίων βρίσκεται η χώρα” (φράση του ιδίου), υπάρχει απόσταση. Και εννοείται ότι επ’ αυτού ο ΓΚ έχει δίκιο, αναφερόμενος στο μικρό όχλο που επιχείρησε να εμποδίσει την ομιλία του για τα Τέμπη. Έχει ακόμα δίκιο όταν ισχυρίζεται ότι αυτή ακριβώς η τακτική δείχνει κάτι απ’ το background της υπόθεσης.
Η περιγραφή / ανάλυση του τώρα, μου φαίνεται πειστική, στο μικρό βαθμό που μπορώ να έχω άποψη, μη έχοντας ασχοληθεί με τις λεπτομέρειες του δυστυχήματος. Για την ακρίβεια …αρνούμενος σταθερά να το κάνω, διαισθανόμενος τη χροιά “ανένδοτου αγώνα”, την αισχρή δηλ. πολιτική σκοπιμότητα που κρύβεται πίσω από μια τραγική υπόθεση.
Να σημειώσω μόνο το εξής : το ότι η χώρα ταλανίζεται από συμμορίες, δεν σημαίνει και ότι η “κυβέρνησή μας” δεν είναι μια από αυτές. Όσο για την αναφορά στην περίοδο της “πανδημίας”, εκ μέρους του αμετανόητου ΓΚ και κάποιου άλλου, γελοίου υποκειμένου που τ’ όνομά του δεν συγκράτησα …τα είπαμε ήδη.
Το βίντεο διακόπτεται στο 4:30 περίπου λόγω “επεισοδίων”. Συνεχίζεται (ουσιαστικά ξεκινάει) από το 23ο λεπτό και έπειτα.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Και όμως υπάρχει μια κάποια συνέπεια στη στάση όχι μόνο του εν λόγω αλλά και άλλων με παρόμοιες αντιλήψεις τόσο απέναντι στην πανδημία όσο και στο δυστύχημα των Τεμπών αφού: 1) σε αμφότερες περιπτώσεις προκρίνεται η “επιστημονική” άποψη και καταδικάζονται οι “συνωμοσιολόγοι” και 2) σε αμφότερες περιπτώσεις υιοθετείται η επίσημη κυβερνητική γραμμή.
..και για να είμαστε πιο ακριβείς, η γραμμή της κυβέρνησης Μητσοτάκη: ας μην ξεχνάμε ότι και στις δυο περιπτώσεις μίλαγε για “ψεκασμένους”.
Δυστυχώς …“αυτή είναι η πραγματικότητα”, που έλεγε και ο μπουχέσας. Ως προς το “μπέρδεμα” εκ του ότι, επί Covid, ήταν οι ξεφτιλαίοι της υποθέσεως, ενώ τώρα έχουν και κάποιο δίκιο, πρόκειται ακριβώς για μπέρδεμα εντός εισαγωγικών : ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, άσχετα αν αυτά αφορούν στο ψέμα, ή στην αλήθεια.
Ως προς τον ίδιο τον ΓΚ πάντως διστάζω να πιστέψω ότι …στηρίζει ξαφνικά την κυβέρνηση. Για να πετύχει τι; η ιστορία του αποκλείει οποιαδήποτε “αναβάθμιση”. Άσε που δεν έχει και κάποιο τεράστιο κοινό. Και συν τοις άλλοις, έχει φτάσει αισίως τα 80.
Δεν έχω ιδέα. Η παρουσία του Στούπα σίγουρα όμως δε βοηθάει. Anyway δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει συμφέρον ή ακόμα και συναίσθηση. Όπως έλεγε κι ο Βιτγκενστάιν, μπορεί κανείς νακολουθεί ένα κανόνα χωρίς να γνωρίζει ότι ακολουθεί ένα κανόνα.
…Γεγονός είναι πάντως ότι η δραστηριότητα ενός περίεργου παρακράτους βρίσκεται σε εκδίπλωση, αν κρίνω και απ΄ την προχθεσνή καταδρομή “κουκουλοφόρων” στη Νομική εναντίον Μάζη, Γρίβα etc. Οι οποίοι άσκησαν ωμή βία, ποδοπατώντας κυριολεκτικά κάποιον που προσπάθησε να τους απομακρύνει.
Αυτό να λέγεται. Προφανώς οι τύποι βρίσκουν και τα κάνουν.
Και στον Ιανό επίσης είχαν μπουκάρει, ευτυχώς όχι με τόσο άγριες διαθέσεις.
Στην περίπτωση μάλιστα της Νομικής οι συνδαιτυμόνες απέδωσαν περιέργως την ευθύνη σε κάποιους νεφελώδεις “νεοναζί” και στη καθυστέρηση της αστυνομίας. Προφανώς οι άνθρωποι φοβούνται.
Ακριβώς όπως το λες. Ακόμα και οι ελάχιστοι δημοσιολογούντες με στοιχειώδες πνευματικό ανάστημα φοβούνται, στο φινάλε ίσως και δικαιολογημένα. Λες και υπάρχει περίπτωση οι στρεφόμενοι εναντίον ανθρώπων τύπου Μάζη να προέρχονται από αλλού εκτός από τον “αντιεξουσιαστικό” χώρο. Η ίδια η εμφάνισή τους όπως την περιέγραφε ο εν λόγω, μου θύμισε αμερκάνικη ANTIFA. Η οποία διαθέτει παράρτημα στο Ellada 20 χρόνια τώρα…
Τι παίζει εντωμεταξύ με το Ουκρανικό? Τελικά η συμφωνία για τα υποτιθέμενα ορυκτά ήταν απλώς μια δικαιολογία του Τραμπ, ώστε να συνεχίσει να εξοπλίζει το Ζελένσκι?
Όπως πληροφορήθηκα τελευταία, και αυτό αποτέλεσε δυσάρεστη έκπληξη, οι φίλοι μας οι Ρώσοι δεν έχουν κατακτήσει πλήρως τις περιοχές που διεκδικούν ως “δικές τους” (περισσεύουν κάτι 20 έως και 30% από διάφορες – λεπτομέρειες δεν συνεκράτησα). Πράγμα το οποίο αφενός τους παρουσιάζει αναποτελεσματικούς σε σχέση μ’ αυτό που υποτίθεται ότι είναι, αφετέρου αποτελεί τη βασικότερη, αν και obscure, αιτία για την οποία ο fuckin’ πόλεμος δεν προβλέπεται να τελειώσει τωρα κοντά. Έχω αρχίσει κανονικά να αηδιάζω μ’ αυτή την υπόθεση. Και εννοείται ότι δεν έχω πρόβλημα αν βεβαιωθώ ότι πρέπει, να αηδιάσω και με τον κυρ-Τραμπάκουλα.
Την κατάσταση με τα διεκδικούμενα εδάφη τη γνώριζα εδώ και πολύ καιρό, εξ ου (όχι όμως και αποκλειστικά) η βεβαιότητά μου για την αποτυχία των ειρηνευτικών διαορσγματεύσεων. Δεν ξέρω αν η αργή και βασανιστική ανακατάληψη των εδαφών (τα οποία ο Ζελένσκι κατέλαβε με τη “λογική” ότι αποτελούσαν διαπραγματευτικό ατού) συνιστούν ρωσική αδυναμία ή σκόπιμη κωλυσιεργία εκ μέρους του Πούτιν. Γνωρίζοντας τον σκοτεινό χαρακτήρα του τελευταίου κλίνω γενικά προς τη δεύτερη εκδοχή. Ότι δούλευε πάντως κανονικά τον Τραμπ καθόλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία εξαρχής.
Δεν εννοώ αυτά τα εδάφη. Εννοώ ουκρανικές περιοχές που υποτίθεται έχουν καταλάβει οι Ρώσοι αλλά δεν τις έχουν καταλάβει ακριβώς.
Ούτε και θα τις καταλάβουν ποτέ οριστικά όσο θα συνεχίζει τις επιθέσεις ο Ζελένσκι.
Ή θα συνθηκολογήσει ο Ζελένσκι άνευ όρων ή θα προχωρήσουν οι Ρώσοι σε κάποια μορφή “τελικής λύσης” ή το ζήτημα θα χρονίσει. Όλα τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα.
Προφανώς ο Τραμπ το συνειδητοποίησε κάποια στιγμή, έκλεισε μια συμφωνία για τα μάτια του κόσμου με το Ζελένσκι και την έκανε διακριτικά. Στην τελική δεν είναι δική του δουλειά.
Εγώ πάλι έχω την εντύπωση, απλοϊκός ων, ότι είναι δική του δουλειά, και παραείναι. Αυτό με βάση την έννοια της “συνέχειας του κράτους”, την υποχρέωση δηλ. επανόρθωσης της εγκληματικής (in his own words) πολιτικής του “προκατόχου”.
Αλλιώς ας κόψει τα περί “αξιών”, “θανάτων αθώων” etc και ας παραδεχτεί ότι είναι όλα αυτά που τον κατηγορούν ότι είναι.
Η αλήθεια είναι ότι στην πράξη τίποτα δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο σε σχέση με τους προκατόχους του. Κατά περίεργο τρόπο βέβαια η όλη παρουσία του θα μπορούσε να είναι για τον υπόλοιπο κόσμο θετική. Απλά όχι με τον τρόπο που θα ήθελε ο ίδιος.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει και ότι δεν πρόκειται σε βάθος χρόνου να αλλάξει κάτι. Παραείναι νωρίς, ακόμα και για το γελοία επιταχυμένο, με νέφτι στον κώλο κόσμο μας. Σύμφωνα με τις “να’χαμε να λέγαμε” αναλύσεις & άρθρα γνώμης, οι …100 μέρες ήρθαν και παρήλθαν άπρακτες, μετατρεπόμενες σε επικονωνιακό μπούμεργανγκ. 😏 Αυτό που παρατηρώ προσωπικά είναι ότι κάποιοι σχετικά ευφυείς οικονομολόγοι, ακόμα και στα καθ’ ημάς, που στην αρχή έσκουζαν, τώρα κρατάνε πισινή, ή και μεταστρέφονται ως προς το πόσο αληθινά ασυμμάζευτος είναι ο κυρ-μαλάκας.
Τα αληθινά προβλήματα είναι ως συνήθως τα λιγότερο προβαλλόμενα. “Αυτό” που κινείται πίσω από την επικαιρότητα, κινείται όλο κα πιο γρήγορα. Και ο αποχαυνωμένος / πολιτικοποιημένος (δεν έχει πλέον τόση σημασία) πολίτης θα ξυπνήσει ένα ωραίο πρωί μη έχοντας που την κεφαλήν κλίναι.
Αντικειμενικά είναι πολύ νωρίς για να βγάλει κανείς ασφαλή συμπεράσματα. Για τις βεβιασμένες βέβαια κρίσεις φταίει πρωτίστως ο ίδιος με τις υψηλές προσδοκίες που δημιούργησε προεκλογικά και μετεκλογικά. Οι όποιες ιδέες του δεν είναι απαραίτητα κακές καθεαυτές. Ορισμένες από αυτές θα τις εφάρμοζαν αργά ή γρήγορα και οι αντίπαλοί του, δεδομένου ότι τα περιθώρια για την Αμερική έχουν στενέψει δραματικά. Ο λόγος που τον επέλεξαν εξάλλου τελευταία στιγμή κάποια μεγάλα συμφέροντα έναντι της άχρωμης Καμάλας, ήταν ακριβώς ότι δεν είχαν την υπομονή να περιμένουν.
Είτε πετύχει πάντως είτε αποτύχει το συγκεκριμένο πείραμα, το αποτέλεσμα θα είναι πιθανότατα για τον υπόλοιπο κόσμο θετικό, είτε ως παράδειγμα προς μίμηση είτε ως παράδειγμα προς αποφυγή. Άσε που είναι μια ευχάριστη αλλαγή να βλέπεις τους Αμερικανούς να πειραματίζονται στον εαυτό τους.
Μπορείς να το πεις και έτσι : οι συνήθεις ύποπτοι, από δημοσιογράφους και λοιπούς δημοσιολογούντες, μέχρι τα νανομαλάκια των social media και …την ίδια την Kamala που επανεμφανίσθηκε με ιδιοφυείς δηλώσεις (“this country doesn’t belong to whoever is in the White House, it belongs …to we the people”) βρίσκονται σε κατάσταση μηχανικής παραφροσύνης – “business as usual” on steroids!
Αυτοί που τον μισούν πραγματικά είναι πάντως οι Καναδοί. Καθόλου δεν ενθουσιάστηκαν από την ιδέα της “ενοποίησης”.
Ο Τραμπάκουλας υπερεκτίμησε ανεξήγητα το επίπεδο συνειδητότητας των Καναδών, μεγάλο ποσοστό των οποίων, για να μη πω η πλειονότητα, αποτελούν πολιτικά ανδράποδα. Είχε θεωρήσει, πέφτοντας ίσως θύμα της δικής του προπαγάνδας, ότι μετά τα αίσχη του Τριντό σε διάφορα ταμπλό (προεξάρχοντος εκείνου με τους φορτηγατζήδες) η εικόνα της εξαθλίωσης στην οποία έχει φέρει την καναδική κοινωνία, θα λειτουργούσε τόσο καταλυτικά που θα έπαυε να προσβλέπει στο εγχώριο πολιτικό σύστημα.
Still, για να κρατάμε και μια πισινή, δεν μπορώ να ξέρω με ασφάλεια τα “αισθήματα του καναδικού λαού” για την ενσωμάτωση. Το μόνο που ξέρω είναι κάποιες στατιστικές. Και στο πλαίσιο μιας απ’ αυτές, ανάμεσα στα αρνητικά νούμερα, ξεπροβάλλει και ένα 43% στις ηλικίες 18-34 που “θα ψήφιζαν ενσωμάτωση αν οι ΗΠΑ πρόσφεραν υπηκοότητα και μετατροπή των καναδικών σε αμερικάνκα δολάρια”. Kακή μαγιά δεν το λες αυτό άμα λάχει.
Δεν αποκλείεται να ίσχυε κάτι τέτοιο πριν τους δασμούς. Η κυρίαρχη αντίληψη των Καναδών τώρα είναι – για να παραθέσω μάλιστα ένα τομέα ήσσονος οικονομικής σημασίας που τυχαίνει να γνωρίζω επαρκώς – αυτή:
https://www.soundstagehifi.com/index.php/opinion/1946-ditching-the-us-dollar-as-our-default-review-currency-its-going-to-be-beautiful
(πρόσεξε τη γλώσσα του τίτλου που παρωδεί το γνωστό ιδίωμα του Τραμπ!)
Παρεμπιπτόντως το μεγαλύτερο πρόβλημα με τους δασμούς δεν είναι τόσο η άνοδος του πληθωρισμού, όσο η αβεβαιότητα της πρακτικής του confusing the enemy που αποθαρρύνει τις επενδύσεις εντός των ΗΠΑ. Να εγκαταλείψω δηλαδή εγώ σίγουρα κέρδη στη διεθνή αγορά, να μεταφέρω τη γραμμή παραγωγής που έχτισα με τόσα έξοδα στην Κίνα πίσω στην Αμερική και τελικά ο μαλάκας να καταργήσει πάλι τους δασμούς και να πάνε όλες οι θυσίες μου χαμένες. Ε όχι. Το καλύτερο που θα μπορούσε να πετύχει ο Τραμπ είναι να ξαναγυρίσουν τελικά τα πράγματα στην προ δασμών εποχή. Μια τρύπα δηλαδή στο νερό.
Εντωμεταξύ και στην Αυστραλία βγήκε προχτές κεντροαριστερή πλειοψηφία ως αντίστροφο αποτέλεσμα του Trump effect. Στη δε Γερμανία ετοιμάζονται κατά τα φαινόμενα να θέσουν εκτός νόμου το AfD.
Ε υπάρχουν υποτίθεται μεγάλα πλεονεκτήματα για όποιον το κάνει, ελευθεριότητα αγοράς, υπεραπλοποίηση διαδικασιών, φοροαπαλλαγές etc.