Το διαδικτυακό μέσο του Βαγγέλη Μαρινάκη in.gr …ανοίγει το φάκελο “Ιταλία”, αναλαμβάνοντας τη διαλεύκανση του μυστηρίου της εκατόμβης θυμάτων, ιδίως στο Βόρειο τμήμα της. Αξίζει να ρίξει μια ματιά κανείς σ’ αυτό το δημοσιογραφικό ρεσιτάλ https://www.in.gr/2020/04/02/world/koronaios-oi-logoi-pou-odigisan-stin-ekatomvi-thymaton/
απ’ τις χιλιάδες λέξεις του οποίου, απουσιάζει η παραμικρή νύξη στις κινεζικές μειονότητες των πόλεων της περιοχής.

Αλλά το item των ημερών περιλαμβάνεται στην ύλη του άλλου προμαχώνα της ενημέρωσης με άποψη, Protagon.gr. Σύμφωνα με “ειδικό” του Guardian, την άποψη του οποίου αναλαμβάνει να “επικοινωνήσει” το εληνικό site στους αναγνώστες του, …λαϊκιστές ηγέτες όπως “οι διάφοροι Τραμπ, Τζόνσον, Μπολσονάρου” στρέφονται επί μονίμου βάσεως εναντίον των ελίτ. Όχι βεβαίως εναντίον των ελίτ των πλουσίων… Με τους ανθρώπους του κεφαλαίου, οι λαϊκιστές ηγέτες τα πάνε μια χαρα. Οι ελίτ με τις οποίες έχουν πρόβλημα, είναι “οι πάσης φύσεως εμπειρογνώμονες. Άνθρωποι σπουδαγμένοι, η εξουσία των οποίων βασίζεται σε συγκεκριμένη εκπαίδευση. Οι λαϊκιστές απεχθάνονται να υπακούουν στις εντολές αυτών των ειδικών. Δεν θέλουν να τους λένε τρίτοι τι πρέπει να κάνουν”
Και, συνεχίζει … “κάπως έτσι φθάσαμε στο σημείο να καθορίζουν τον χρόνο της καραντίνας οι επιχειρηματίες, ως εμπειρότεροι από τους επιδημιολόγους”.
Που σημαίνουν, τα ανωτέρω, για τον “εμπειρογνώμονα” του Guardian [και για το βούρλο του Protagon που αντιγράφει] ότι η ελίτ της επιστημονικής κοινότητας λειτουργεί σε κενό αέρος, ανεπηρέαστη και ανεξάρτητη από την ελίτ του κεφαλαίου, τα κεφάλαια της οποίας δεν παίζουν κανένα ρόλο στην εκπαίδευσή της, ούτε στη διαμόρφωση της ατζέντας της εν γένει.

Παρατηρώντας, θέλοντας και μη, την κάλυψη της πανδημίας από τα δημοσιογραφικά μέσα, όχι μόνο τα ελληνικά, μου ήρθε στο νου η …ψυχαναλυτική μελέτη, αρχές με μέσα του εικοστού αιώνα, της Μαρίας Βοναπάρτη, μαθήτριας του Φρόιντ, πάνω στον Ε.Α. Πόε. Είχε υποπέσει στην αντίληψή μου προ αμνημονεύτων και, λάτρης όντας του συγγραφέα, και εκ φύσεως καχύποπτος με τον εσμό των ψυχαναλυτών, μπιχεβιοριστών και …απλών ψυχολόγων, είχα αηδιάσει με τα “πορίσματα” αυτής της μεθοδικής μετριότητας, αντιπροσωπευτικής του είδους των “ειδικών” στους οποίους αναφέρεται το δίδυμο Guardian/Protagon.
Σήμερα τη θυμήθηκα, συνειδητοποιώτας ότι ο “επιστημονικός” όρος που χρησιμοποιεί για τον Πόε, ταιριάζει γάντι σε κάποιους άλλους: στη φρικτή κάστα ανθρώπων, που απ’ τον ιστορικό του μέλλοντος θα ‘πρεπε να φιλοτεχνηθούν με τα πιο μελανά χρώματα. Τους δημοσιογράφους.
Ο όρος είναι: σαδο-νεκρόφιλοι.