Για κρυψίνοια πάντως δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις.
Ή μήπως μπορείς;
Γιατί εξακολουθώ να πιστεύω ότι τα πάντα αποτελούν αντιπερισπασμό απ’ το αληθινά επείγον : την επέλαση της AI. Ο τελικός προορισμός της οποίας είναι ασαφής – οι tech gurus στέκονται επ’ αυτού αμήχανοι, χωρίς να αισθάνονται την δέουσα ανησυχία.
Ακόμα λιγότερη αισθάνεται ο ίδιος ο DT, χαμένος στο μεθύσι της πανηγυρικής δικαίωσής του – περισσότερα αύριο.
(Visited 110 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Ούτε κι ο ίδιος το έκρυψε πάντως. Χρειάζονται λέει ενέργεια για τις επενδύσεις τους στην τεχνητή νοημοσύνη. Τέρμα επομένως από δω και στο εξής οι περιορισμοί και στα δύο.
Το συγκεκριμένο το έχω πει και …εγώ, μετά συγχωρήσεως.
Εκείνο για το οποίο επιμένω είναι ότι αυτό είναι το μείζον ζήτημα, ούτε ο τερματισμός των πολέμων, ούτε ο οικονομικός ανταγωνισμός ή οι γεωστρατηγικές κινήσεις : Αφενός μεν, με το “ευτυχές” σενάριο, μπαίνουμε όντως σε νέα περίοδο για το ανθρώπινο είδος, αφετέρου με τo “ατυχές” σενάριο, μια ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της AI προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις είναι θανάσιμα επικίνδυνη, και εκείνοι που κρούουν τον κώδωνα δεν είναι trαin jumpers – γραφικότητες τύπου Harari, αλλά οι top καθ΄ ύλην αρμόδιοι.
Εν τω μεταξύ τα ποντικοκούραδα της ελληνικής δημοσιογραφίας (τα άκουγα μόλις) τρίβουν τα χέρια τους πανηγυρίζοντας (με σκεπτικό συμπυκνωμένο στη φράση “έχει να γίνει…”) για την επικείμενη κόντρα Trump – Musk. Όπου ο πρώτος, λέει, μετά βίας πλέον συγκρατείται, γιατί ο άλλος δεν σέβεται κανέναν, συπεριλαμβανομένου του ιδίου. Ασφαλώς το πράγμα δεν είναι άσχετο με την επίθεση του φοβερού Steve Bannon εναντίον του “πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο” για την οποία μιλάγαμε τις προάλλες.
Ελπίζω πάντως να στανιάρει ο EM και να εξομαλυνθεί το πράγμα, γιατί δε μου βγάζεις απ’ το μυαλό, και αυτό δεν είναι άσχετο με τα προηγούμενα, ότι στην ενοποιημένη υποστήριξη του DT από το σκυλολόι της Silicon Valley (κατόπιν υποσχέσεων φυσικά, οι οποίες αφορούν σε …500 δισ. δολλάρια for AI research etc) οφείλει, αν όχι τη νίκη ο Τραμπάκουλας, τουλάχιστον τη θριαμβευτική χροιά της.
Συμφωνώ. Το τελευταίο διάστημα της προεκλογικής περιόδου υπήρξε ξεκάθαρη αλλαγή πλεύσης των ερπετών που οφείλεται σε καραμπινάτη συνωμοσία hands down. Δεν το συζητάμε ότι θα προτιμούσα τον Μασκ στη θέση των υπολοίπων του τεχνολογικού συναφιού. “Υπάρχει ακόμα καλό μέσα του”. Οι άλλοι δεν ξέρουν από ηθικές αναστολές.
Στο θέμα της AI και των ορυκτών καυσίμων πάντως δεν υπήρχαν και πολλές επιλογές. Είναι σαν τον ανταγωνισμό εξοπλισμών. Αν δεν το κάνεις εσύ, θα το κάνει ο αντίπαλος. Το να περιορίσεις μονόπλευρα τον εαυτό σου στα πλαίσια ενός αμείλικτου ανταγωνισμού, ισοδυναμεί με αυτοκτονία. Όχι ότι ένας τέτοιος ανταγωνισμός δεν ισοδυναμεί μακροπρόθεσμα με οικουμενική αυτοκτονία.
Αυτή ακριβώς ειναι η παράνοια. Ο ανταγωνισμός για κάτι που δεν θα έπρεπε να υπάρχει in the first place, καθότι αφορά αποκλειστικά όχι σε κάποιο “αγνό επιστημονικό ενδιαφέρον” (για να μη μιλήσουμε για το …καλό της ανθρωπότητας) αλλά σε έλεγχο και χειραγώγηση. Δεν είναι τυχαίο ότι το εξ αρχής ζητούμενο είναι η προσομοίωση του ανθρώπινου εγκεφάλου εκλαμβανόμενου ως ένα είδος problem solving machine. Τα οποία προβλήματα δεν ήταν ποτέ άλλα από εκείνα των high IQ υπανθρώπων της εξουσίας που χάραξαν τις κατευθυντήριες γραμμές σ’ αυτό το πεδίο.
Και φυσικά αυτό στο οποίο πλέουμε πια πλησίστιοι, είναι η υπέρβαση του συγκεκριμένου περιορισμού, μέσω της φοβερής AGI. Που δεν (θα) αρκείται στο να τα καταφέρνει καλύτερα απ’ τον άνθρωπο στο παίξιμο του go ή στην αναγνώριση γατών και σκύλων, αλλά τα κάνει όλα και συμφέρει.
Κρίμα που είμαι απασχολημένος με διάφορα αυτές τις μέρες και δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ επισταμένα με κάποια βίντεο που έχω βρει – ευτυχώς είναι άσχετα με επικαιρότητα και ως εκ τούτου δεν βιάζουν. Έχει πλάκα να δεις πώς αντιμετωπίζεται η …μουσική δημιουργία της AI πχ. από διάφορους tech gurus, σύμφωνα με τους οποίους η AI βρίσκεται ήδη στο επίπεδο των μεγάλων της τέχνης. Με άλλα λόγια (θα) συμβαίνει (από δω και πέρα) εδώ ό,τι και παντού : ο AI καλλιτέχνης είναι ανώτερος του Πικάσο ή του Μπετόβεν – …κατά την ίδια έννοια που αυτή τη στιγμή δεν είναι βράδυ αλλά πρωί …cause we said so. Κι άμα μπορείς, ψεκασμένε αρνητή της A.I., διατύπωσε διαφορετική άποψη.
Μόλις διάβαζα εντωμεταξύ μια πρόσφατη ελληνική δημοσκόπηση που επιβεβαίωσε ανάλογες εμπειρικές μου παρατηρήσεις: οι νεαροί άντρες υποστηρίζουν τον Τραμπ – ή τέλος πάντων αυτό που εκπροσωπεί – περισσότερο από κάθε άλλη κοινωνική ομάδα. Και με πιάνουν τα γέλια όταν σκέφτομαι ότι στο φαινόμενο αυτό έχω βάλει κι εγώ το χεράκι μου😇
Anyway δεν ξέρω αν μετανιώνω. Ήταν μάλλον κάτι που έπρεπε να γίνει. Ακόμα κι αν αποδειχθεί τελικά το “μεγαλύτερο κακό” – ούτως ή άλλως η έκφραση “μικρότερο κακό” δεν κολάει σε κάποιον τόσο larger than life – then so be it. Ας φουσκώσει μέχρι να σκάσει. Τα μικρά κακά είναι αυτά που σε δηλητηριάζουν χωρίς να το καταλάβεις.
Δεν πιστεύω πάντως ότι έχει “κακές προθέσεις” per se. Όχι ότι αυτό επηρεάζει το αποτέλεσμα.
Εγώ επιμένω ότι και καλές προθέσεις έχει και …καλές ικανότητες. Απλώς στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε περάσει στο next level και ο Τραμπάκουλας δεν το αντιλαμβάνεται, κινούμενος προς μια ολική επαναφορά της Pax Americana. Μέσω αυτής θεωρεί ότι θα αντικατασταθεί η ηγεμονία των conglomerates (το “αποτυχημένο” παγκοσμιοποιητικό πείραμα from ’90s on) από την …δική του. Στην πραγματικότητα δίνει στα Not Quite Human entities της Silicon Valley το αξίας 500 δισ. σχοινί για να τον κρεμάσουν. Μαζί και εμάς βεβαίως βεβαίως.
Τούτων δοθέντων, όσοι υποστηρίξαμε τον κυρ-μαλάκα, ιδίως από καταβολής του (δεν ξέρω πόσοι τέτοιοι υπήρχαν στην Ελλάδα του 2016) καλά κάναμε. Εγώ όχι απλώς δε μετανιώνω, αλλά περηφανεύομαι κιόλας άμα λάχει.