Όταν πρόκειται για εναλλακτική ενημέρωση made in Greece, με δημοσιογραφικό ήθος old style, εκσυγχρονισμένο και προσβάσιμο στον θεατή – πολίτη, ο Θάνος Κόκκαλης δείχνει ιδανική περίπτωση.
Όπως στην περίοδο της ψευτοπανδημίας, έτσι και τώρα, συχνά – πυκνά στρέφομαι σ’ αυτόν.
Παρεμπιπτόντως, το πράγμα με την ηλικιωμένη όμηρο στην οποία αναφέρεται είχε και συνέχεια : η κυρία ανέφερε ότι οι Παλαιστίνιοι της συμπεριφέρθηκαν “πολύ ευγενικά”, προκαλώντας την μήνη του ισραηλινού κράτους εναντίον των μέσων που πρόβαλλαν τις δηλώσεις της – το γεγονός χαρακτηρίστηκε μεγάλη επικοινωνιακή αποτυχία, ακυρωτικό του αφηγήματος περί “human animals” που έχουν λανσάρει, με καψίματα ζωντανών παιδιών, αποκεφαλισμούς μωρών και άλλα παρόμοια. Το τελευταία “πρωτοφανή” εγκλήματα είναι το ηθικό έρεισμα για εκείνα που εκτελεί το Ισραήλ εναντίον αμάχων στη Λωρίδα της Γάζας.
Ως προς τους Ισραηλινούς αμάχους – θύματα της παλαιστινιακής επίθεσης, υπάρχει επίσης συνέχεια – περισσότερα σε λίγο.
Αυτό που δεν ήξερα ήταν το περί γιού του Νετανιάχου. Ο οποίος, μόλις, κατόρθωσε το ακατόρθωτο : να φανεί πιο άθλιος κι από όσο ήδη φαινόταν.
Εικόνα ανοίγματος : Το τετράδραχμο του βασιλιά της Σπάρτης Αρέως Α’ [320-265 πΧ]
Κατά τη γνώμη μου ο Τραμπ είχε απόλυτο δίκιο που χαρακτήριζε “πολύ έξυπνους” τους “τύπους της Χαμάς”. Όσο περνάει ο καιρός, το σχέδιό τους, παρά το τεράστιο ρίσκο που εμπεριέχει, αποκαλύπτεται μελετημένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, σε αντίθεση με τους Ισραηλινούς που, όχι απλώς πιάστηκαν στον ύπνο, αλλά επιπλέον αποδείχθηκαν μυωπικοί,
ανοργάνωτοι και αναποφάσιστοι. Στις λεπτομέρειες του σχεδίου περιλαμβάνεται φυσικά η απόσπαση ομήρων καθώς και η “ανθρώπινη” αντιμετώπισή τους.
…Και η “φιλοξενία” τους στα λαγούμια της Χαμάς φυσικά, εξ ου και η χερσαία επίθεση αναβάλλεται, και θα αναβάλλεται Θεού θέλοντος επ’ άπειρον.
Η πανουργία των Αραβομουσουλμάνων είναι τουλάχιστον εφάμιλλη της των [ομόφυλών τους] Ισραηλιτών, ξεκινώντας από την one in a trillion πολιτικοστρατιωτική ιδιοφυία του ίδιου του Μωάμεθ – ο οποίος by the way ξεκίνησε την κατακτητική καριέρα του αποκεφαλίζοντας Εβραίους.
Και προφανώς είχες δίκιο εξ αρχής ως προς το ότι το Ισραήλ δεν έχει καμιά σχέση μ’ αυτό που ήταν κάποτε, από πλευράς πολεμικής ετοιμότητας. Η “νέα τεχνολογία” ευθύνεται και εδώ για την ατόνιση σε σημείο αναπηρίας του ανθρώπινου παράγοντα. Ευνοημένοι καθίστανται ως εκ τούτου στρατοί “ανορθόδοξα” οργανωμένοι.
Ο Τραμπ […ξαναεπανέρχομαι] είχε σε όλα σχεδόν δίκιο, με κύρια εξαίρεση φυσικά τα εμβόλια. Υπάρχει ένα πρόβλημα που μοιράζεται με άλλους του είδους του : οι ιδιαίτερα ευφυείς άνθρωποι σπανίως διακρίνονται στον διπλωματικό τομέα : στην πραγματικότητα διακρίνονται απο ένα είδος ντομπροσύνης, βλ. : “γκαγκουρίλας” που τους καθιστά μη βιώσιμους στο πλαίσιο της “οργανωμένης κοινωνίας” – εξ ου και η συνήθης αποτυχία τους. Πολύ απλά [ο πρώτος που είχα ακούσει να το λέει ήταν ο Ζάππα – ήμουνα σπόρος και μου έμεινε] έχουν πρόβλημα με το να λένε ψέματα.
Totally true. Ειδικά οι αρχικές προεκλογικές “αναλύσεις” – λέμε τώρα, γιατί έχει την τάση να πηγαίνει κατευθείαν στο ψητό – του Τραμπ με είχαν εντυπωσιάσει βαθύτατα, ιδιαίτερα σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Ανήκει στο σπανιότατο πλέον είδος ανθρώπου που προτιμάει να βλέπει με τα μάτια του παρά να σκέφτεται από δεύτερο χέρι. Τα λάθη που έκανε τελικά στην πράξη – και κατά τη γνώμη μου δεν είναι μόνο τα εμβόλια – προέρχονται κατά 99% από την αποτυχημένη προσπάθειά του να υπερνικήσει την “τριβή” του “βαθέος” αμερικανικού πολιτικο-οικονομικού κατεστημένου.
…έως και 100%. Το πρόβλημα είναι ότι το εν λόγω κατεστημένο δείχνει εντελώς ανίκητο. Και από τη στιγμή που διέπεται από το περίφημο military-industrial complex, το οποίο με δυο πολέμους εν εξελίξει είναι στα ντουζένια του [μιλάμε για “παραγγελίες” δισεκατομμυρίων που τρέχουν – προηγουμένως άκουγα μια ανάλυση επ’ αυτού και είχα φρίξει] …ΑΝΤΕ να τον αφήσουν να επανεκλεγεί. Πραγματικά είμαι ακόμα πιο περίεργος απ’ όσο είμαι ανήσυχος για το τι θα συμβεί στις εκλογές του ’24 [αν φτάσουμε ως εκεί].
Γιατί το πράγμα έχει γίνει τελείως σκανδαλώδες : η λύσσα εναντίον του στη διάρκεια της θητείας, φαντάζει overdose αβρότητας μπροστά σ’ αυτό που συμβαίνει σήμερα. Έως και δικαστική απαγόρευση έχει λάβει ο τύπος να μη μιλάει δημόσια [πχ. στις προεκλογικές ομιλίες] για τις “νομικές” διώξεις εναντίον του. Την οποία απόφαση έγραψε φυσικά στ’ αρχίδια του, με αποτέλεσμα να πληρώνει πρόστιμα κάθε τόσο.
Και να ξαναβγεί, τα περιθώρια κινήσεων είναι πολύ πιο στενά σε σχέση με την προηγούμενη φορά. Θα ήταν ενδιαφέρον βέβαια να τον δούμε για ποικιλία μέσα σε μια πολιτική σκηνή “γεμάτη ζωντανούς νεκρούς” (κατά τις πρόσφατες του Ερτογάν) αλλά δεν ξέρω αν αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει σημαντικά την προδιαγεγραμμένη πορεία των πραγμάτων.