Αν αυτό έχει κάποια σημασία, η ανάλυση του κυρίου Μάζη με καλύπτει απολύτως. Δεν έχω ως εκ τούτου να προσθέσω τίποτα * [στο κάτω-κάτω, ότι τυχόν “γνωρίζω” για τα θέματα το έχω μάθει κυρίως από βιβλία του]. Απλώς, θερμή παράκληση : ακούστε τη συνέντευξη αυτή με προσοχή.
* Ίσως, μόνο, επεκτείνοντας τη δική του σκέψη : ο ΒΠ όχι απλώς “θα παρατείνει” τον πόλεμο για όσο τον συμφέρει. Τον έχει παρατείνει ήδη, όχι λόγω “απροσπέλαστης αντίστασης”, αλλά διαβλέποντας τις σημερινές εξελίξεις. Ίσως μ’ αυτό τον σχεδιασμό εξ αρχής να τον ξεκίνησε, όχι σαν χρήσιμος [μη] ηλίθιος των δυτικών, αλλά χρησιμοποιώντας τους σκαιά ο ίδιος.
(Visited 176 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι όπως με τα “μέτρα κατά του κορωνοϊού” έτσι και με τα “μέτρα εναντίον του Πούτιν” μού επανέρχεται κάθε τόσο ένα βασανιστικό ερώτημα: βρε μπας και πίστεψαν πως υπήρχε ποτέ πιθανότητα τα μέτρα τους αυτά.. να πιάσουν? Γιατί ένα τέτοιο ενδεχόμενο με ανησυχεί περισσότερο απόλα..
Προσωπικά το αποκλείω εντελώς. Υπάρχουν αποδείξεις : το Great Reset και η εν γένει δραστηριότητα του κυρίου Βαλτάνθρωπου, αλλά και όλα όσα λέει δεκαετίες τώρα ο καημένος ο …Alex Jones, τα οποία σήμερα τα επαναλαμβάνει σύσσωμο το Fox [οι σοβαροί αυτού τουλάχιστον] με τον ίδιο τον AJ αποκλεισμένο από τα social media και δακτυλοδεικτούμενο, still, ως “ακροδεξιό συνωμοσιολόγο”.
Όσον αφορά τα εν γένει αμερικανικά επιτελεία και πολυεθνικές, το ίδιο πιστεύω κι εγώ και μάλιστα επαυξάνω στη νιοστή. Όσον αφορά όμως τους “ευρωπαίους ηγέτες”, διατηρώ τις επιφυλάξεις μου. Οι άνθρωποι έχουν από τη συνθήκη των Βερσαλλιών τουλάχιστον σπάσει επανειλημμένα κάθε κοντέρ μυωπίας και ηλιθιότητας. Οι δε σημερινοί απόγονοί τους είναι απλώς ένα μάτσο καλομαθημένες κοπελίτσες και κουφιοκέφαλοι τζιτζιφιόγκοι που έχουν μεγαλώσει σε θερμοκήπιο και ασκούν πολιτική λες και παίζουν βιντεοπαιχνίδι. Δεν αμφιβάλλω βέβαια ότι κι αυτοί θα έκαναν τρόπον τινά τους υπολογισμούς τους όπως οι Αμερικανοί, όπως οι Ρώσοι, όπως οι Κινέζοι – μόνο που τους έκαναν λάθος. Θλιβερή εξαίρεση αποτελούν ίσως φυσιογνωμίες τύπου Μητσοτάκη, που είναι συνειδητά – και ηθικώς ασυνείδητα – υποχείρια του εκάστοτε “προστάτη”. Αν και για τον δικό μας έχω την εντύπωση ότι αποτελεί κατηγορία τελικώς από μόνος του..
Για να λέμε πάντως και του στραβού το δίκιο, στην Ευρώπη – και μάλιστα στην Ελλάδα! – υπάρχουν τουλάχιστον διανοούμενοι που στέκουν στο ύψος των περιστάσεων:
https://www.kathimerini.gr/opinion/interviews/561748696/o-stelios-ramfos-stin-k-to-noima-tis-zois-einai-i-eleytheria/
Πραγματικά δηλαδή δεν ξέρω αν υπάρχει για την περίπτωσή του η κατάλληλη “τεχνική ορολογία”..
Παλιά σκεφτόμουν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να συναντήσω “το Ράμφος” στο δρόμο και να …συγκρατήσω το θυμικό μου. Ένα άλλο ιερόν τέρας για το οποίο αισθανόμουν το ίδιο ήταν ο συχωρεμένος ο Αγγελόπουλος. Ο τελευταίος όμως ήταν πιο περίπλοκη περίπτωη. Ως προς “το Ράμφος”, το πάνω χέρι παίρνει εν τέλει η φτωχομπινεδοσύνη και η ασημαντότητά του. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αγοράζουν βιβλία του. Θα έπεφτα απ’ τα σύννεφα αν μάθαινα το αντίθετο. Αναπαράγοντας αυτό που είχε πει για κάποιον άλλο ο Χατζιδάκις, “πρόκειται περί ηλιθίου, περί βλακός”.
Αν το κείμενο είχε υποπέσει στην αντίληψή μου νωρίτερα [είναι του Μαρτίου] θα έμπαινα στον πειρασμό να το αναδημοσιεύσω just for fun. Αλλά υπάρχουν τόσα “εκεί έξω”, ένα αμπεμπαμπλόμ κάνεις, ανεβάζεις όποιο να’ναι και …σχολιάζεις παραβιάζοντας ανοιχτές πόρτες. Τη μεγαλύτερη ίσως πλάκα έχουν οι αναλύσεις του Νίκου Λυγερού, στρατηγικού αναλυτή και “εξυπνότερου Έλληνα” [η πλάκα προκύπτει εκ του συνδυασμού των ανωτέρω ιδιοτήτων], ο οποίος μιλάει για “μέγα στρατηγικό λάθος του Πούτιν που αφύπνισε το ΝΑΤΟ και την ΕΕ”. Και γενικά δεν απέχουν τόσο από κείνες “του Ράμφους”.
Θέλω να πω, εμείς, ούτε στρατηγικοί αναλυτές είμαστε, ούτε οι εξυπνότεροι Έλληνες. Πώς γίνεται να φτάνουμε σε πιο λογικά συμπεράσματα; γιατί [επειδή και σε εμένα, όπως και σε εσένα, ο ΝΛ είναι κάπως συμπαθής] δεν μπορώ να φανταστώ ότι κινείται από ιδιοτέλεια. Πάλι ποιος ξέρει;
Μια κάποια ιδιοτέλεια θα πρέπει να υφίσταται, αλλά όχι απαραίτητα “χυδαία υλική”. I mean, φαντάσου την περίπτωση που η επισήμως επιβεβλημένη άποψη θα ήταν για οποιουσδήποτε λόγους υπέρ της Ρωσίας. Τι θα έλεγε τότε ο κάθε Ράμφος ή Λυγερός? Ο πρώτος πάντως ήταν “μαρξιστής” όταν ο μαρξισμός ήταν ακόμα στα χάι του – στη χώρα μας τουλάχιστον – “ελληνορθόδοξος” κατά την περίοδο της “ελληνικής περηφάνιας” (την εποχή δηλαδή της ακμής του σκυλάδικου) και ξεφωνημένος δυτικός απολογητής από τη χρεωκοπία και μετά. You get the idea. Ο δεύτερος πάλι προσπαθεί απλά να διατηρήσει τις θεσούλες του, νέος άνθρωπος είναι ακόμα, κάπου πρέπει να μεριμνήσει και για τη σύνταξή του μέρες που έρχονται. Σάμπως τι κατάλαβε ο Κονδύλης που πήγαινε κόντρα σε όλους? Από τα πενηντακάτι του στο χώμα. Αλλά μην πάμε μακριά. Σκέψου τις δικές μας “λαμπρές καριέρες” και τους τύπους που κάθονται στη θέση μας επειδή δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε το στόμα μας “εκεί που έπρεπε” κλειστό.
Αυτό το σκέφτομαι μην ανησυχείς. Και, ίσως για λόγους …ψυχικής αυτοάμυνας [που δεν το πιστεύω] δεν μετανιώνω ούτε για ένα δευτερόλεπτο.
Δεν είναι για λόγους ψυχικής άμυνας. Απλά δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Όπως δεν γίνεται και τώρα.
Ακριβώς. Η ίδια η έννοια της “μετάνοιας” είναι irrelevant.