Η επικαιρότητα διαχέεται από χιλιάδες στόματα, εν είδει χάους μη διαχειρίσιμου : αν θες να ρίξεις μια κλεφτή ματιά έστω στη “μεγάλη εικόνα”, πρέπει να καταγράφεις / συνδυάζεις γεγονότα απ’ τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, λαμβάνοντας υπόψη ότι κάποιες πτυχές δεν βλέπουν το φως παρά μαζί με τις συνέπειές τους.
Υπάρχουν θέματα εν εξελίξει με τα οποία ελπίζω ο …όντως καύσωνας * να επιτρέψει να ασχοληθούμε εντός του Σ-Κ.

Ξεκινάμε απ’ το Ιράκ, το οποίο έδιωξε προχτές τον πρέσβη της Σουηδίας, αντιδρώντας στη βεβήλωση του Κορανίου από διαδηλωτές στη Στοκχόλμη, με τη σουηδική κυβέρνηση “συμμέτοχο” στο γεγονός [επιτρέποντας ή και ενθαρρύνοντας μια συγκέντρωση με προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα].
Ιρακινοί διαδηλωτές πυρπόλησαν την σουηδική πρεσβεία στη Βαγδάτη.
Το γεγονός λαμβάνει χώρα μετά τα ακραία επεισόδια με πρωταγωνιστές μουσουλμάνους “μετανάστες” στη Γαλλία, αλλά και μετά το thumbs up του Ερντογάν για την είσοδο της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Η κίνηση, πέρα από όποια ανταλλάγματα, δεν ήταν ίσως άσχετη με τους σεισμούς που ισοπέδωσαν την ανατολική Τουρκία προ μηνών, ύποπτα κοντά στην τελευταία άρνηση …αυτού του thumbs up.

Το σίγουρο σε επίπεδο διεθνούς πολιτικής σκηνής, αρχής γενομένης απ’ τις ΗΠΑ, είναι μια προσπάθεια προσέγγισης της παραδοσιακής δεξιάς με τους μουσουλμάνους μετανάστες. Αυτό, στο πλαίσιο ενός κινδύνου για τον οποίο έχουμε έγκαιρα μιλήσει : της ελεγχόμενα ανεξέλεγκτης LGBTQ κοινότητας, με αιχμή του δόρατος τη στοχοποίηση των παιδιών από τους τρανς, κόκκινη γραμμή / κοινό τόπο για κάθε φυσιολογικό άνθρωπο, ανεξαρτήτως πίστεως. Η σύμπτωση με την σαρωτική έξοδο στις αίθουσες του Sound Of Freedom, μόνο τυχαία δεν είναι.
Κάποιοι έχουν συμφέρον απ’ την αποτυχία της προσπάθειας. Και άσχετα απ’ το τί θα εξυπηρετούσε μια τέτοια αποτυχία, καλό είναι να σκεφτόμαστε τον αντίκτυπό της σε μας.
Στο πλαίσιο της συζήτησης που παρακολουθούμε στο βίντεο, η κυρία [καθηγήτρια επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο της Βυρηττού] δανείζεται έντεχνα την ρητορική θυματοποίησης του LGBTQ κινήματος, παρουσιάζοντας το Ισλάμ ως θρησκεία …φιλελευθέρων αποχρώσεων.
Η χωρίς υποσημειώσεις ανταπόκριση του δημοσιογράφου είναι ενδιαφέρουσα – με την κακή έννοια. Κουβέντα περί no go zones απ’ τις οποίες βρίθουν οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, κουβέντα περί του τι σημαίνει η ίδια η λέξη [“ισλάμ”], κουβέντα περί ρόλου των Αδελφών Μουσουλμάνων και της EU, με τη συνεργασία και τα κεφάλαια των οποίων συντελείται ο αποικισμός της Δύσης.
Το τελευταίο που θα ‘πρεπε να λησμονηθεί είναι ο κίνδυνος που αντιπροσωπεύει η “Αδελφότητα” ως οργανώτρια της πολιτιστικής [κατά το γκραμσιανό πρότυπο] και μεταναστευτικής εισβολής. Concept το οποίο τείνει να υποβαθμιστεί, ενώπιον του υποδεέστερου κινδύνου απ’ τους transgenders. Ο τελευταίος μπορεί προς το παρόν να επαναπροωθηθεί στο χώρο του σουρεαλιστικού, απ’ τον οποίο πρόσφατα αναβαθμίσθηκε σε reality status.
Δεν συμβαίνει το ίδιο με την ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της “Δύσης” – ριζοσπαστικοποίηση της μουσουλμανικής κοινότητας.

* Στο πρόγραμμα είναι κι αυτός κάπου κάπου. Έχουμε επιβιώσει από πολύ-πολύ χειρότερους. Οι αποκαλυψιολόγοι [μετεωρολόγοι, κυβέρνηση, μίντια] να βάλουν την τρομολαγνεία εκεί που ξέρουν και να μας αφήσουν ήσυχους.