Στο νου του νεοέλληνα, “στρατευμένη τέχνη” = οι συναυλίες του αντιδικτατορικού-κατόπιν-εορτής αγώνα στα γήπεδα της μεταπολίτευσης, και μια περιφρόνηση της έννοιας της φόρμας, στ’ όνομα του περάσματος του μηνύματος στις μάζες.
Είναι ως εκ τούτου δύσκολο να δει κανείς τον Nemo σαν σύγχρονη βερσιόν του …Θεοδωράκη, * ή τη Μαρίνα Σάτι σαν νέα Φαραντούρη. Και όμως έτσι είναι.
Το μήνυμα της στρατευμένης τέχνης ρίχνεται αρχικά ως εντολή από πολιτικούς προϊστάμενους. Η υποχρεωτικότητα γίνεται περιττή καθώς το πράγμα γίνεται σειρμός, γίνεται δηλ. αντιληπτό ότι μόνο η αέναη επανάληψη του μηνύματος μπορεί να εξασφαλίσει μια θέση στον ήλιο – οθόνη. **
Ένα απ’ τα χαρακτηριστικά ως εκ τούτου της στρατευμένης τέχνης είναι η ομοιομορφία – χαρακτηριστική πίσω απ’ την ποικιλία του Euro-τσίρκου , “ενοποιημένου”, κατά το συνθημά του, από τη μουσική (united by music). Από μια μουσική δηλ. που είναι, κατ’ αρχήν, η ίδια ομογενοποιημένη.
Η ίδια η επιλογή των “διαφορών” αποτελεί διαδικασία hocus pocus : επουσιώδεις έως ανύπαρκτες, η εισαγωγή τους στο προσκήνιο είναι αποκλειστικά για το θεαθήναι, όπως και ο θρίαμβος της μουσικής που τις “γεφυρώνει”.
Παράδειγμα : “οι …Marcus & Martinus, ομοζυγωτικοί δίδυμοι, είναι ολόιδιοι εμφανισιακά, αλλά στη ζωή οι διαφορές τους είναι τεράστιες : ο ένας λατρεύει το Tiktok, ο άλλος περνάει τη μέρα του βλέποντας βίντεο στο YouTube” (από την παρουσίαση των Καπουτζιδοειδών debutants ***).
Άλλο παράδειγμα : η σκηνική παρουσίαση του ιρλανδικού “τραγουδιού” είναι η gay προδιαγραφών οπτικοποίηση των στίχων της κυρίας Σάττι : οι εκπρόσωποι τη LGBTQ κοινότητας κυλιούνται όντως σαν ζάρια, μέσα σε ένα μεγαλύτερο ζάρι – κύβο που φεύγει στο διάστημα.
Σε τι είναι στρατευμένη τελικά η κουστωδία της Eurovision; μα στην αντι-ξενοφοβική (Σάττι), αντι-ομοφοβική (Nemo) κλπ. “ατζέντα συμπεριληπτικότητας” με την οποία αναμορφώνουν τον πλανήτη οι τοποτηρητές της BlackRock. Παράδειγμα αναμόρφωσης, η γλώσσα με την οποία η “ελληνική” Wikipedia αναφέρεται στο χθεσινό non-binary θριαμβευτή (βλ. screen shot κάτω), ο εξαμβλωματικά γελοίος πληθυντικός, που αποσκοπεί στην απαγόρευση αρσενικών και θηλυκών άρθρων “δια νόμου” – οικουμενικής ισχύος, αν και αδιατύπωτου.
Και βέβαια των αντίστοιχων γενών. Στην επερχόμενη μετα-ιστορική περίοδο, τη θέση του διπόλου “άνδρας-γυναίκα” καταλαμβάνει το “άνθρωπος-μηχανή” : οντότητα ενιαία, όχι αναπαραγόμενη αλλά αυτοανανεούμενη.
Άλλες περιπλοκές είναι εκ του περισσού για τους σχεδιαστές του μέλλοντός μας – εντολείς των Nemo, Μαρί(ν)ας Φαραντούρη.
* “It” composes too…
** Ο άνθρωπος γίνεται είδος οθονοκεντρικό, όπως είναι ηλιοκεντρικά τα ηλιοτρόπια – στραμμένος διαρκώς σε μια οθόνη.
*** Δια στόματος των ιδίων, σε πλαίσιο εκστατικού θαυμασμού για τον Nemo, μπορούσες να πληροφορηθείς τον νέο ορισμό του Μεγάλου Καλλιτέχνη : αυτός που “κάνει παρκούρ βγάζοντας κορώνες”.
