Μπορεί το πρόστιμο για τους ηλικιωμένους “αρνητές” να αποτελεί την πιο αισχρή πτυχή της υποθέσεως. Η πιο ενδιαφέρουσα όμως είναι άλλη. Έχουμε αναφερθεί σ’ αυτήν ξανά, αλλά μια επανάληψη δεν βλάπτει :
Οι [έως και τριπλά] εμβολιασμένοι, ως γνωστόν, κολλάνε μια χαρά τον ιό. Άπαντες οι “αψέκαστοι” συγγενείς, γνωστοί και φίλοι μου, τον έχουν κολλήσει [άσχετα αν δεν το πήρανε χαμπάρι, πριν απ’ το τεστ ή και μετά απ’ αυτό].
Μπορούν βεβαίως και να τον μεταδώσουν. Το τι άλλο μπορούν να πάθουν, δεν μας αφορά εδώ.
Αυτό το οποίο μας αφορά είναι ότι, με βάση τη σοφή διευθέτηση του κυρίου Πλεύρη, ο μεν ανεμβολίαστος υποχρεούται στην παρουσίαση αρνητικού Rapid [η και PCR] Test για την είσοδο του οπουδήποτε. Όχι όμως και ο εμβολιασμένος, για τον οποίο το πιστοποιητικό εμβολιασμού αρκεί ως πασπαρτού, ακόμα και αν νοσεί και μεταδίδει.
Αυτή η εξόφθαλμη ανωμαλία οδηγεί σε μια σειρά σκέψεων, οι οποίες δεν μπορούν να διασκεδαστούν σαν απόψεις, γιατί ισοδυναμούν με μαθηματικές συνεπαγωγές :
Το τελευταίο που ενδιαφέρει τους κρατούντες είναι η πορεία της “πανδημίας”. Πρωταρχικό ενδιαφέρον τους είναι …τα εμβόλια, δηλ. τα συμφέροντα των Big Pharma. Και ο δρόμος για την προώθησή τους είναι όχι ο περιορισμός της “πανδημίας” αλλά η συντήρησή της.
Μέχρι νεωτέρας ενημερώσεως από τον εντολέα τους…
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Το καλό πάντως είναι ότι προς το παρόν η εμβολιαστική παράκρουση έχει κοπάσει, όσοι δηλαδή σε γενικές γραμμές επρόκειτο να κάνουν το εμβόλιο, το έκαναν. Απομένει μόνο ένα μικρό σχετικά ποσοστό που δεν έκανε ακόμα την τρίτη δόση – μεταξύ των οποίων κι εγώ – καθώς και οι ορκισμένοι εχθροί του που, όσο περνάει από το χέρι τους, δεν θα το κάνουν ποτέ. Η εξελικτική πίεση επομένως προς τον ιό, που δημιουργεί μεταδοτικές και ισχυρές μεταλλάξεις, έχει αρχίσει να μειώνεται, πράγμα που σε συνδυασμό με την έξωθεν δρομολογημένη “χαλάρωση των μέτρων” και τη βελτίωση του καιρού θα οδηγήσει πιθανότατα σε μείωση των “θανάτων από κορωνοϊό”, η οποία με τη σειρά της θα επιφέρει περαιτέρω “χαλάρωση” κοκ. Αυτά με την προϋπόθεση ότι εξασθενούν γρήγορα οι επενέργειες του εμβολίου και ότι δεν πρόκειται να έχουμε σύντομα νέο γύρο εμβολιαστικής παράκρουσης..
Αλλά οι αισιόδοξες προβλέψεις μου δεν φημίζονται για την αξιοπιστία τους. Απλά αισθάνομαι την ανάγκη να βρω κι εγώ κάτι θετικό να πω και να μη μείνω πίσω από τη νεότερη κυβερνητική γραμμή που πλέον συμμερίζονται όλοι. Όποια κι αν είναι όμως η πραγματική εξέλιξη του ιού, “επιστροφή στην κανονικότητα” δεν υπάρχει. Κι αυτό γιατί με αφορμή ένα ιατρικώς ανύπαρκτο αρχικά ζήτημα, διεξήχθη μια εντελώς άνευ προηγουμένου παγκοσμίου κλίμακας μαζική πλύση εγκεφάλου με την κυριολεκτική σημασία του όρου, που σάρωσε μια για πάντα τα ενοχλητικά υπολείμματα του παρελθόντος, ένα blitzkrieg ενάντια στη μνήμη και στη λογική που στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Ο δρόμος τώρα είναι ανοιχτός για ένα νέο είδος ανθρώπου. Για όσους εξάλλου είναι σε θέση να διακρίνουν, η γενιά που μεγαλώνει αυτή τη στιγμή δεν έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες. Ακόμα και οι δυσφημισμένοι millenials έχουν πολιτιστικά περισσότερες ομοιότητες με τους παππούδες τους παρά με τα παιδιά που πάνε τώρα σχολείο, τα οποία μάλιστα το σύστημα δεν χρειάζεται να περιμένει αυτή τη φορά να ενηλικιωθούν, αφού κατάφερε πρώτα να μετατρέψει τους ενήλικες εν μια νυκτί σε παιδιά.
Ώρες ώρες απορώ κι εγώ πάντως με τον εαυτό μου που βρήκα τη διάθεση νασχοληθώ δυο χρόνια τώρα τόσο εκτεταμένα με το συγκεκριμένο ζήτημα. Η αλήθεια είναι ότι αμέσως αισθάνθηκα ότι πρόκειται για κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που φαινόταν εξαρχής, λίγο σαν τον Θουκυδίδη που ένιωσε την ανάγκη να καταγράψει ένα πόλεμο στον οποίο συμμετείχε κι ο ίδιος, και τον οποίο για κάποιο αδιαφανή λόγο θεωρούσε σημαντικότερο από κάθε προηγούμενο. Στόχος του ταλαίπωρου μάλιστα ήταν το έργο του να είναι “κτήμα ες αιεί” και όχι απλώς μια δημοσιογραφική καταγραφή ασύνδετων μεταξύ τους γεγονότων – και κτήμα ες αιεί έγινε τελικά, όχι όμως για εκείνους εις τους οποίους προοριζόταν..
Πάντως η “λήξη της πανδημίας” δεν θα είναι παρά ένα διάστημα ανάπαυλας, με τους κτηνάνθρωπους να ετοιμάζονται για τον επομενο γύρο, δίνοντας χώρο στα συνεταιράκια τους του climate change. Γιατί, υποθέτω, στην ατζέντα της επικαιρότητας δεν χωράνε περισσότερα από δύο μείζονα ζητήματα. Και το άλλο μείζο ζήτημα είναι η καλπάζουσα οικονομική κρίση και τα μνημόνια που έρχονται από πίσω της. Οι πάντες μιλάνε γι’ αυτήν σαν ένα φαινόμενο το οποίο δεν αφορά αποκλειστικά τη χώρα μας αλλά “είναι παγκόσμιο”. Έτσι απομακρύνεται η όποια πιθανότητα συζήτησης περί αιτίων και ευθυνών γι’ αυτό το “παγκόσμιο φαινόμενο” το οποίο ενέσκηψε στον πλανήτη εν είδει virus from outer space…
Να σου πω την αλήθεια, συνεχίζω να πιστεύω πως είναι απολύτως δυνατό να χωράνε ταυτόχρονα και τα δυο ζητήματα στην ατζέντα τους. Εδώ που τα λέμε το ζήτημα “κλιματική αλλαγή” ποτέ δε σταμάτησε να εξελίσσεται – και μάλιστα χωρίς επιβράδυνση – μόνο που σταμάτησε προς το παρόν να είναι κάθε μέρα στις ειδήσεις. Το ίδιο θα συμβεί κατά πάσα πιθανότητα και με την κρίση του κορωνοϊού, όπως καληώρα συνέβη και με την κρίση του χρέους, χρέος παρεμπιπτόντως που ποτέ δεν σταμάτησε να μεγαλώνει, σταμάτησαν όμως τα ΜΜΕ νασχολούνται μαζί του, όπως εξάλλου ποτέ δεν ασχολούνταν και προτού ξεσπάσει σαν πρόβλημα κοκ. Όσο για την “παγκόσμια” – δυτική δηλαδή – νέα οικονομική κρίση που ξεκίνησε με αφορμή τον κορωνοϊό και την “πράσινη ενέργεια”, πρόκειται στην πραγματικότητα για μια προϊούσα διαδικασία που σχετίζεται με την αυξανόμενη ανισορροπία δυνάμεων μεταξύ ανατολής και δύσης, η οποία, για να θυμηθούμε και πάλι τον Θουκυδίδη, απλώς δεν μπορεί να λυθεί με ειρηνικά μέσα. Με άλλα λόγια ο πραγματικός λόγος που μαζεύουν άρον άρον τη μαλακία τους, δεν είναι η κλιματική αλλαγή, ούτε ο καλπάζων πληθωρισμός. Είναι η “Ουκρανία”..
Εν ολίγοις phase 1: οικονομική κρίση 2010, phase 2: υγειονομική κρίση 2019, και οι δύο στο διαρκές φόντο της πολιτικής ορθότητας, τμήμα της οποίας αποτελεί και η κλιματική αλλαγή με απώτερο στόχο την αντικατάσταση πληθυσμών για την αντιστροφή της δυτικής οικονομικής παρακμής και phase 3: σύγκρουση ανατολής και δύσης με πρωτοβουλία της δεύτερης και στόχο την επανάκτηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών που έχουν ήδη περάσει ως επί το πλείστον στα χέρια της Κίνας και της Ρωσίας ωθώντας εξ ανάγκης τους δυτικούς σε πράσινη ενέργεια και διαρκή φαγωμάρα. Εννοείται ότι στο ενδιάμεσο θα παίρνουν όλο και περισσότερο πόδι δημοκρατίες και δικαιώματα, τα οποία δεν έχουν θέση σε μια κατάσταση διαρκούς πολέμου, η οποία δεν είναι απαραίτητα μόνο σχήμα λόγου..
..αλλά μπορεί να κάνω και λάθος.
Συμφωνώ, προσθέτοντας ως προς την παρούσα φάση ότι : η αμερικανική κυβέρνηση επιχειρεί να αποσπάσει το focus απ’ την οικτρή πτώση της δημοτικότητας αυτής και της επικοινωνιακής της ναυαρχίδας, CNN, δημιουργώντας ταυτόχρονα συνθήκες ανέλπιστης ομοψυχίας υπό τη …σιδερένια αποφασιστικότητα του «Προέδρου Μπάιντεν» [του οποίου supporters εμφανίζονται τώρα στα καλά καθούμενα επιφανείς Ρεπουμπλικάνοι]. Όλα αυτά εν όψει των mid term elections του Νοεμβρίου, και με τις κινήσεις για την κλιμάκωση της κρίσης να γίνονται αποκλειστικά από το ΝΑΤΟ.
Αυτό που επαναλαμβάνει μονότονα, χρόνια τώρα, ο «άνθρωπος του Θεού» [Πούτιν] είναι …κάτω τα χέρια από την Ουκρανία.
Οι συνθήκες που θα δημιουργηθούν σε περίπτωση αληθινής κρίσης, για την οποία αμφιβάλλω, θα αφορούν εν τέλει, ξανά, σε τεράστια [ενεργειακά, άρα] οικονομικά ζητήματα, εξ ου άλλωστε και η αμφιβολία μου : ο κυρ-Βλαδίμηρος μας κρατάει απ’ τ’ @ρχίδια.
Καλά ο Μπάιντεν είναι ακραία περίπτωση, αλλά, ένα περϊεργο πράγμα, σε όλες ουσιαστικά τις χώρες της δύσης έχουν εκλεγεί κυβερνήσεις ανδρεικέλων, πράγμα που δεν θυμάμαι ποτέ να έχει ξανασυμβεί σε τέτοιο βαθμό και συνεπώς δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Και όλες οι πρόσφατες κρίσεις καταλήγουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε όξυνση των σχέσεων ανατολής και δύσης, με πρωτοβουλία κατά κανόνα της δεύτερης. Για μένα το θέμα δεν είναι αν τελικά θα γίνει το μπαμ, το θέμα είναι αν θα το προλάβουμε κι εμείς οι παλιότεροι..😉
Πάντως επειδή στην Ανατολή εντάσσεται και η Κίνα, οι πρωτοβουλίες, ως προς αυτήν, της Δύσης είναι νομοτελειακά υπαγορευμένες από τους σχεδιασμούς της, οι οποίοι δεν αφορούν τίποτα λιγότερο από το world domination. Το οποίο ασφαλώς είναι κατανοητό σαν στόχος – αντίπαλο δέος του [όλο και λιγότερο] ισχύοντος σημερινού, αλλά δεν παύει να είναι δυσοίωνο …για μας. Γιατί δεν θα είναι το world domination κάποιων μπουνταλο-γελαδάρηδων, αλλά ανθρώπων με συσσωρευμένη γνώση αιώνων, plus τεράστια [και δίκαια] απωθημένα εναντίον “μας”.
Αντ’ αυτού, η “διακυβέρνηση” ασχολείται με την Ουκρανία, ενισχύοντας επί της ουσίας την Κίνα. Απομακρύνοντάς την απ’ το στόχαστρο όπου [κατ’ επίφαση, νομίζω] την είχαν τοποθετήσει [ένεκα Ταϊβάν] και φέρνοντάς την ακόμα πιο κοντά με τη Ρωσία. Γενικώς αίσθησή μου είναι ότι η πολιτική του “Προέδρου Μπάιντεν” έχει τα χαρακτηριστικά της δραστηριότητας ενός Manchurian candidate, με αποστολή την εξαφάνιση των ΗΠΑ πρώτα και του δυτικού πολιτισμού στη συνέχεια – όσων έχουν απομείνει απ’ αυτόν that is.
Για μένα η πολιτική του “Μπάιντεν” απέναντι στην Κίνα δεν διαφέρει σε τίποτε απολύτως από την αντίστοιχη πολιτική του Τραμπ και αν μπορούσαμε να εξακριβώσουμε από ποιους τελικώς καθορίζεται, θα είμασταν στο δρόμο του να βρούμε ποιοι κρύβονται πίσω από αυτά που συζητάμε γενικότερα. Επιπλέον θα δίσταζα πολύ να πάρω τοις μετρητοίς την αμερικανική προπαγάνδα για τους Κινέζους, η κυριαρχία των οποίων μέχρι στιγμής έχει καθαρά οικονομικό χαρακτήρα, σε αντίθεση με την αμερικανική που έχει απροκάλυπτα ολοκληρωτικό, με την έννοια ότι προϋποθέτει την πολιτιστική και πολιτική παράδοση των “συμμάχων” της. Το γεγονός ότι το αμερικανικό πολιτικό σύστημα – και κατά συνέπεια το δυτικό – τείνει να μιμηθεί το αντίστοιχο κινεζικό, δεν οφείλεται κατά τη γνώμη μου σε δάκτυλο του δευτέρου, αλλά στο γεγονός ότι καλώς ή κακώς αυτό αποτελεί μονόδρομο για τη σκοτεινή εποχή που ανατέλλει..
Όχι δηλαδή ότι αρνούμαι την ύπαρξη κινεζικού δακτύλου. Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που οι δυτικοί ακολουθούν τα βήματα του επάρατου κομμουνισμού. Αφού ξεπατίκωσαν μετά τον Α’ και Β’ Παγκόσμιο την κρατικιστική-σοσιαλιστική πλευρά του “υπαρκτού”, έφτασε η ώρα μετά το “τέλος της ιστορίας” να ξεπατικώσουν και τη φασιστική. Γενικότερα η στάση του “ελεύθερου κόσμου” απέναντι στον κομμουνισμό θυμίζει τη ανάλογη στάση πολλών εκδοτικών οίκων απέναντι σε νεόκοπους δημιουργούς που, αφού αντιγράψουν μέχρι κεραίας τα έργα που τους υποβάλλουν, στο τέλος ταπορρίπτουν μετά περιφρονήσεως ως αποτυχημένα. Και το πιστεύουν κιόλας.
Με την επιφύλαξη ότι ο διάβολος βρίσκεται στις λεπτομέρειες, τις οποίες δεν έχω, η πολιτική [ταριφών, κυρώσεων κλπ.] του “Προέδρου Μπάιντεν” απέναντι στην Κίνα δεν φαίνεται όντως να διαφέρει από του Τραμπ. Αλλά αυτό συμβαίνει γιατί όπως ο ίδιος ο ΥΠΕΞ του είχε δηλώσει με το καλημέρα, “ο Τραμπ είχε δίκιο να θέσει στο στόχαστρο την Κίνα” πράγμα που, πριν απ’ το 2016 δεν ήταν η πολιτική των Democrats. Οι οποίοι κυριαρχούνταν, και θεωρώ ότι επηρεάζονται και σήμερα από το δόγμα Μπρεζίνσκι περί Ρωσίας Νο 1 απειλής για τις ΗΠΑ.
Δεν νομίζω ότι ταιριάζει σε ένα έθνος με την ιστορία των Κινέζων μια φιλοδοξία του τύπου απλής “οικονομικής κυριαρχίας”. Πάλι δεν μπορώ να μλήσω με σιγουριά γι’ αυτό, παρόλο που [το αντίθετο] αποτελεί κεντρική ιδέα όσων βιβλίων έχω διαβάσει γι’ αυτή τη χώρα. Μπορεί όντως αυτά να αποτελούν προπαγάνδα, αλλά ο ίδιος χαρακτηρισμός μπορεί τελικά να απευθυνθεί σε οποιονδήποτε ισχυρίζεται ο,τιδήποτε.
Ως προς το copy/paste σταλινικών/μαοϊκών πρακτικών απ’ τον “ελεύθερο κόσμο”, συμφωνώ 100 %, συμπεριλαμβανομένου φυσικά του ότι δεν χρειάζεται …έξωθεν δάκτυλος γι’ αυτό.
Καλά δεν παίρνω και όρκο για τους Κινέζους, απλά σαν αφεντικά μου φέρνουν περισσότερο προς τους Οθωμανούς παρά προς τους ναζί. Για τον Τραμπ έχω την αίσθηση πως οι αντίπαλοί του τον χρησιμοποίησαν για να τους κάνει τη βρωμοδουλειά και μετά τον ξεφορτώθηκαν μετά δυσφήμου μνείας και συνέχισαν το έργο του σα μην έγινε τίποτε. Άσε που ποτέ δεν εξέφρασαν την παραμικρή αντίρρηση για την εξωτερική του πολιτική και δη απέναντι στους Κινέζους και ο λόγος είναι ότι αυτή δεν καθορίζεται στο απειροελάχιστο πλέον από τους Προέδρους.
Συμφωνώ, δυστυχώς σε τραγικό βαθμό. ιδιαίτερα ως προς την επίδραση στα παιδιά. Έχοντας επαφή με κάποια, διαφόρων ηλικιών, το αποτέλεσμα φαίνεται ιδιαίτερα οδυνηρό για τα ευφυέστερα εξ αυτών που αντιλαμβάνονται, ενστικτωδώς και όχι μόνο, τι παίζεται εις βάρος τους. Οι περιγραφές ιδίως που έχω ακούσει από φοιτητές ελληνικών πανεπιστημίων για την ομήγυρι των συνομιλήκων τους, ξεπερνούν τη δική μου φαντασία τουλάχιστον.