Από όσα βλέπω και ακούω σ’ αυτό το βίντεο, ο Dr. Ioannidis, professor of medicine, epidemiology, polulation health at Stanford University είναι ένας συμπαθέστατος, χαμηλών τόνων αλλά σε καμία περίπτωση “υποτονικός” [αντίθετα, φανερά “mean business”] άνθρωπος. Δεν είμαι σε θέση να κρίνω το επιστημονικό του status. Το μόνο που έχω είναι το ένστικτό μου και μια στοιχειώδη γνώση του τι σημαίνουν τα παραπάνω credits. Ο τίτλος του βίντεο είναι περιεκτικός: Prof. John Ioannidis: We’re likely overreacting to COVID and dooming ourselves to a horrible future
Ένα από τα καίρια σημεία της παρουσίασης αφορά στο ότι τα κρούσματα είναι πολύ περισσότερα από τα επίσημα καταγεγραμμένα [υπάρχει πλήθος ασυμπτωματικών ή με ασήμαντα συμπτώματα ανθρώπων], επομένως η αναλογία θανάτων είναι πολύ μικρότερη από το 3% που παρουσιάζει ο WHO.
Σύμφωνα με τον άνθρωπο του Θεού, τα ποσοστά θνητότητας είναι πολύ χαμηλότερα από εκείνα που εμφανίζονται επίσημα και, ναι, παρά τις φωνές και τις ειρωνίες διαφόρων, κοντά σ’ εκείνα της γρίπης – και όχι αναγκαστικά μεγαλύτερα. Ο άνθρωπος λέει ότι στην Αμερική πεθαίνουν από γρίπη 25 με 60 χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο και ότι, στο “mix” της γρίπης υπάρxουν πάντα και άλλοι ιοί, στους οποίους δεν δίνεται ιδιαίτερη σημασία. Σε αντίθεση μ΄αυτόν εδώ που έχει δημιουργήσει τεράστιο άχος, ίσως χάρη σε μια εξ αρχής εστισμένη παρουσίαση. Επισημαίνει ότι, ήδη, προ κορωνοϊού είχαν υπάρξει περιστατικά σε γηροκομεία με μεγάλα ποσοστά θνησιμότητας χωρίς καν ο κόσμος να τα προσέξει.
Από τη στιγμή που το τεστάρισμα ολόκληρου του πληθυσμού είναι ανέφικτο, αυτό που χρειάζεται είναι ένα random sample. Τέτοιο ωστόσο ήταν, όπως λέει ο Prof. Ioannidis, το περιστατικό του Diamond Princess. Οι λεπτομέρειες και η ανάλυση που παραθέτει είναι ενδιαφέρουσες και πειστικές της θέσης του: το ποσοστό θνησιμότητας που προκύπτει από τις “ελεγχόμενες” συνθήκες του Diamond Princess είναι 0.1 ή 0.2 %, “ασήμαντο” σε σχέση με τις θηριώδεις εκτιμήσεις του WHO.
Ως προς το “ιταλικό παράδοξο”, αναφέρεται σε μια σειρά από παράγοντες που δείχνουν πειστικοί, με την έννοια του ότι δίνουν μια εικόνα των αιτιών και, τελικά, ίσως του μοιραίου των εξελίξεων, όπως δρομολογήθηκαν από συγκεκριμένα λάθη [η αναφορά στην Ιταλία ξεκινάει στο 15:00].
Κρατάω από αυτό το section την αναφορά στο ότι, πολλοί από τους θανόντες [μέσος όρος ζωής: 81] είχαν ούτως ή άλλως χαμηλό προσδόκιμο ζωής, που σημαίνει ότι είναι αδιευκρίνιστο το ποσοστό στο οποίο κάποιοι πεθαίνουν “από” τον ιο ή “με” τον ιό, διάκριση που αφορά στο αν ο ιός ήταν το κύριο πρόβλημα, η αυτό που έδωσε ένα τελικό “σπρώξιμο”, το οποίο και μια γρίπη θα μπορoύσε να έχει δώσει [μία από τις, όχι πολλές για να πούμε την αλήθεια, εύστοχες επισημάνσεις του David Icke * στην πολύκροτη για την απαγόρευσή της συνέντευξη, αφορούσε ακριβώς αυτό: τον τεράστιο αριθμό ανθρώπων που πεθαίνουν σε νοσοκομεία, όχι “from coronavirus” αλλά … “after being diagnosed with coronavirus”].
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες είναι οι αποστροφές του Prof. Ioannidis ως προς τον τροπο παρουσίασης του θέματος από τα media: “φαντάζεστε”, λέει το αυτονόητο ο άνθρωπος του Θεού, “τι θα γινόταν αν για κάθε ένα από τους 60.000.000 θανάτους που συμβαίνουν κάθε χρόνο στον κόσμο, υπήρχε ένας μετρητής που τους απαριθμούσε …έναν-εναν, παρουσιάζοντας ιστορίες για τον καθένα από αυτούς τους ανθρώπους; Όλη αυτή η υπεροβολή απο τα media χειροτερεύει τα πράγματα: με όλο αυτό το άγχος και την πίεση χρόνου, αυξάνονται οι πιθανοτητες λάθους – πχ. παράκαμψης κάποιων πρωτοκόλλων για κάποιο εμβόλιο”.
Επίσης, “σε περίπτωση που όλη αυτή η κατάσταση αποδειχτεί ότι ήταν παραφουσκωμένη, αυτό που θα τρωθεί περισσότερο είναι το κύρος της ίδιας της επιστήμης. Κι αυτά που θα ενισχυθούν θα είναι τα αντανακλαστικά της δυσπιστίας του κόσμου, πράγμα που θα μπορούσε να είναι καταστροφικό σε μια πιο σοβαρή περίτπωση”.

* Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει σοβαρός άνθρωποις που δεν αγανακτεί με την απαγόρευσή της, ούτε μειώνει την χυδαιότητα εκείνων που …επικρότησαν…