Γράφει πολύ σωστά ο Stcigar σε ένα μήνυμά του: Σε όσους πάντως με ρωτούν αγανακτισμένοι “δηλαδή όλοι ξαφνικά μας λένε ψέματα!!??” η αυθόρμητη απάντησή μου είναι “κάτσε ρε συ.. πότε μας είπαν την αλήθεια, για να μας πούνε τώρα ψέματα?”
Για να το επεκτείνω: πότε έκαναν κάτι άλλο από το να προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν; Πότε τα media έπαψαν να βομβαρδίζουν με ιστορίες “σοκ και δέους” τον κόσμο; το δελτίο ειδήσεων δεν είναι τίποτα άλλο απ’ το αστυνομικό δελτίο …”εντός”, και το θερμόμετρο ενός πλανητικού σασπένς “εκτός”, διαρκώς αυξανομένου: climate change, διεφθαρμένες κυβερνήσεις, διαδηλώσεις παντού, αιματηρά επεισόδια, “τύμπανα πολέμου” κοκ.
Ως προς τον coronavirus: μήπως μας διαφεύγει ότι η φροντίδα όλων τους είναι η διατήρηση μιας κατάστασης εφιαλτικά ανέλπιδης; καμία θεραπεία, καμία βοήθεια από πουθενά …μέχρι να ανακαλυφθεί το εμβόλιο…

Η μύηση στην κουλτούρα του φόβου γίνεται συστηματικά, δεκαετίες τώρα, μέσω του κινηματογράφου. Υπάρχει άνθρωπος σε trailer χολιγουντιανού φιλμ που να μη σημαδεύει μ’ ένα πιστόλι; Υπάρχει ταινία που να μην καταλαμβάνεται, κατά 50% τουλάχιστον, από σκηνές αγωνίας και καταδίωξης;
Βλέπω αίφνης, ξανά, στην τηλεόραση την ταινία “Ο ΦΥΓΑΣ Νούμερο Δύο”. Φυγάς στο Νούμερο Ένα ήταν ο Χάρισον Φορντ. Στο Νούμερο Δυο είναι ο Γουέσλι Σνάιπς. Και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι αληθινός ήρωας του σίκουελ είναι ο Τόμι Λι Τζόουνς – Αστυνόμος Ζεράρ. Ενώ στο αλήστου μνήμης σίριαλ ήρωας ήταν ο αθώος κατηγορούμενος, στο κινηματογραφικό σίκουελ πρωταγωνιστής είναι ο Ιαβέρης – που – χρησιμοποιεί – σύγχρονη – τεχνολογία.
Το μήνυμα είναι: «Ερχόμαστε για σας. Δεν έχει σημασία το αν είσαστε ένοχοι ή αθώοι. Κάποιος έφταιξε, και κάποιος θα πληρώσει. Τα πάντα είναι ιδωμένα από την οπτική γωνία του μπάτσου. Ο Ιαβέρης – Ζεράρ και τα όργανά του παραμονεύουν παντού, μπαινοβγαίνουν ακόμα και σε δωμάτια νοσοκομείων με προτεταμένα όπλα, σημαδεύουν – τρομοκρατούν κατάκοιτους ανθρώπους. Ο σκοπός του Αστυνόμου αγιάζει τα μέσα και την ταύτιση του θεατή μαζί του.

Το βλέμμα της κάμερας είναι κάτι σαν το άγγιγμα του Μίδα. Υπό την εποπτεία αυτού του βλέμματος, το τετριμμένο γίνεται “ασυνήθιστο”. Ο πρώτος που μίλησε γι’ αυτό ήταν ο Όρσον Ουέλς: “ο πιο αδιάφορος άνθρωπος του κόσμου”, έλεγε, “γίνεται ενδιαφέρων αν τον προβάλλεις σε μια οθόνη… Δώσε χρόνο στην θεατή, και θα αρχίσει να ανακαλύπτει ‘παραξενιές’ και ‘ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες'”
Η συνειδητοποίηση αποτελεί τον πυρήνα της ιδέας των reality. Όμως η εμβέλειά της φτάνει πέρα από τη λατρεία της προσωπικότητας / λατρεία του self indulging, που εξυπηρετούν οι παραλλαγές του Big Brother.
Γιατί αν ισχύει για προσωπικότητες, ισχύει κατά μείζονα λόγο για ομάδες, για καταστάσεις και γεγονότα στα οποία εμπλέκονται. Βάζεις πχ. τον σκηνοθέτη να συμπιέσει, με όρους τηλεοπτικού χρόνου, τα τεκταινόμενα για “x” διάστημα σε μια εντατική. Με slow motion, με ζουμ σε μάσκες και εντεταμμένα βλέμματα, κινήσεις πανικού της κάμερας στους διαδρόμους του νοσοκομείου, εφιαλτικές εικόνες διασωληνωμένων [ποιος ξέρει από που και από πότε *] κι ανθρώπων σε φορεία που ξεχύνονται από ασθενοφόρα, με το κατάλληλο μοντάζ και μουσικούλα που μεγιστοποιεί το σαπένς στα πρότυπο των χολιγουντιανών blockbusters. Η ιστορία με τον Κορωνοϊό έχει χτιστεί με τέτοιες μεθόδους. Και ασφαλώς με μια πληθώρα ανθρώπινων ιστοριών που μεγιστοποιούν την ευαισθητοποίηση…
Δεν είναι ίσως τυχαίο ότι …ο Όρσον Ουέλς ήταν ο πρώτος διδάξας τη σύγχυση virtual και πραγματικότητας: ήταν η συγκλονιστική “ζωντανή αναμετάδοση” της εισβολής των αρειανών, το 1938, βασισμένη στον Πόλεμο των Κόσμων του …άλλου Ουέλς, που είχε σπείρει πανικό σε εκατομύρια ακροατών, προκαλώντας έως και θανάτους… “Σπίτια εγκαταλείπονταν, εκκλησίες πλημμύριζαν κόσμο, άνθρωποι ούρλιαζαν στους δρόμους διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους…” θα διηγηθεί αργότερα ο ίδιος, κομπάζοντας για την επιτυχία της ραδιοφωνικής εκπομπής.
Ο κόσμος των media, ήδη από τότε, φρόντισε να μυθοποιήσει το αποτέλεσμα του event …διαφημίζοντας τη δύναμη της επιρροής του στο “κοινό” και ενθαρρύνοντας την εμπλοκή σε τακτικές του είδους. Σήμερα αυτές αποτελούν ρουτίνα των απανταχού δελτίων ειδήσεων.

* Όπως κάποια στιγμή αποκαλύφθηκε, κάποιες απ’ τις εικόνες που μετέδιδε το CNN  “από νοσοκομεία της Νέας Υόρκης”, είχαν προέλθει από Β. Ιταλία…