Δεξιά η ανάρτηση ενός ανθρώπου από εκείνους που το άσχημο επαγγελματικό τους τέλος είναι προδιαγεγραμμένο – αν υπάρχει Θεός δηλαδή. Και στη συνέχεια, οι απαντήσεις μερικών απ’ τα μαλάκια που τον ακολουθούν και τον επιβραβεύουν.
Από κει και πέρα, η ρητορική μου απορία αφορά στην κοινωνική κατακραυγή για τους χειρισμούς της κυβέρνησης στο πλαίσιο της “πρωτοφανούς κακοκαιρίας”, σε συνδυασμό με την τελείως υποτονική στην καλύτερη περίπτωση, αντίδραση, στον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται το θέμα της δημόσιας υγείας : Αν 5.000 άνθρωποι δεινοπαθούν επί 24 ώρες στην Αττική Οδό *, 7.500 υγειονομικοί βρίσκονται χωρίς εισόδημα από τον Σεπτέμβριο, με την κυβέρνηση να εξετάζει την οριστική απόλυσή τους. Για να μην “κουράσουμε” μιλώντας ξανά περί προστίμων. Να αποδώσουμε το γεγονός αποκλειστικά στη [χυδαία εντυπωσιοθηρική όπως πάντα] παρουσίαση των θεμάτων απ’ τα media;
Μια τελευταία ένδειξη της κυβερνητικής στοργής / ευαισθησίας, μέρες εκτάκτων καιρικών συνθηκών όπως “αυτές που ζούμε” : η παροχή κρεβατιού σε δομές αστέγων, μόνο σε εμβολιασμένους.

* Δεν είπε κανείς ότι αυτό είναι ευκαταφρόνητο, το αντίθετο – έχω μαρτυρία δικού μου ανθρώπου.