Η “κίνηση –ματ” του κυρίου Γεωργιάδη ήρθε σε μια στγμή που “λόγω υποχρεώσεων” δεν είχα καιρό να ασχοληθώ μαζί της. Ελπίζω το παρακάτω σχόλιο να μην έρχεται με τρομερή καθυστέρηση.
Κατ αρχήν, τι ακριβώς σημαίνει “κλάδος ελαίας, στα πλαίσια [και γλωσσαμύντωρ ο Μπουμπούκος] της συμφιλίωσης και της λήξης της μεταξύ μας σύγκρουσης”;
Δεν επρόκειτο για σύγκρουση, αλλά για υπόθεση στο πλαίσιο της οποίας ο μισός πληθυσμός έβριζε χυδαία τον υπόλοιπο, κατευθυνόμενος και συνεπικουρούμενος από μίντια, “ειδικούς”, “νομικούς”, * διανοούμενους του κώλου ** και κυβερνητικούς παράγοντες. Ο ίδιος ο “αρμόδιος” [= …δικηγόρος] Υπουργός βρισκόταν σε διαγωνισμό πολιτικής αλητείας και απρέπειας με τον Πρωθυπουργό της χώρας. Ο τελευταίος έφτασε να χαρακτηρίσει τους ανεμβολίαστους “ψεκασμένους”, με τη διανόηση της χώρας να μιλά για το επικοινωνιακό του χάρισμα.
Ποια ήταν η συγκρουσιακή συμπεριφορά των “ανεμβολίαστων”; το ότι υπέμειναν τα παραπάνω στωικά, μένοντας …ανεμβολίαστοι;
Πέραν αυτού, ως προς την ουσία της υπόθεσης: σε μια διαφωνία είναι λιγάκι δύσκολο και οι δύο να έχουν δίκιο. Θα πρέπει ο ένας, ή και οι δυο το πολύ να έχουν άδικο. Θα πρέπει να μας εξηγήσουν ποια ήταν η περίπτωση εδώ, κατά την άποψή τους. Γιατι αν θεωρούν ότι είχαν άδικο, πρέπει και να ζητήσουν μια συγνώμη, αυτοί και η κουστωδία των παρατρεχάμενών τους. Αν θεωρούν ότι είχαν δίκιο, τότε θεωρούν και ότι μας κάνουν κάποια παραχώρηση. Εν τοιαύτη περιπτώσει, τον κλάδο ελαίας ο κύριος Μπουμπούκος μπορεί να τον βάλει στον κόρφο του.
Η είδηση περί προτάσεως για πληρωμή των νοσηλείων απ’ τους ανεμβολίαστους [βλ. εδώ] ήταν προφανώς αρβύλα. Η κίνηση όμως με τα πρόστιμα δένει περίεργα με την επικοινωνιακή δραστηριότητα του κυρίου Κασσελάκη, και με τον ντόρο περί γάμου / υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλους – σημαντικό μέρος των αντιδρώντων “συντηρητικών” βρισκόταν εντός βεληνεκούς προστίμου, ως “κάποιας ηλικίας”. Συνάμα, η αύξηση των θανάτων ανεξαρτήτως αιτίας και ηλικίας ανάμεσα στους πολλαπλά εμβολιασμένους, είναι αδύνατο να διαφεύγει πλέον και από το τελευταίο παχύδερμο της κυβέρνησης.
Η υπόθεση, αν όντως υπάρχει επιθυμία γι’ αυτό, πρέπει να κλείσει με δυο παστρικές κουβέντες. Ούτως ή άλλως, θέμα επανόδου της εμπιστοσύνης μας στους πρωταγωνιστές της δεν υπάρχει.
* Ο κύριος Βενιζέλος με το κομψεπίκοψμο, μακροπερίοδο, απεραντολογικό στιλάκι του αποφαινόταν περί συνταγματικότητας των μέτρων – προστίμων συπεριλαμβανομένων. Για να μη μιλήσουμε για τις διάφορες βαθμίδες της “ελληνικής δικαιοσύνης”…
** Ο κύριος Χωμενίδης παρουσίασε εξ αρχής τη ζοφερή φυσιογνωμία “Σωτήρης Τσιόδρας” 1. Ως ένα είδος ώριμου Χάρυ Πότερ [τόσο χαρισματικός πια…] και 2. Ως άτυπο ηγέτη μας. Επί τη ευκαιρία …τι έχει απογίνει ο “Έλληνας Φάουτσι”; Έχει εξαφανιστεί όπως ο Αμερικανός “Έλληνας Φάουτσι”; ή θα εμφανιστεί κάποια στιγμή για να απαντήσει [σε μας, και …την κυρία Παγώνη] γιατί οι θάνατοι από οποιαδήποτε αιτία αποδίδονταν στον κορωνοϊό, άπαξ και ο μελλοθάνατος διαγιγνώσκετο ως φορέας του;
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Από τη στιγμή που,κατά τα φαινόμενα,το επίδικο είναι ο “γάμος”-merging της κοινωνίας με την εξουσία-με τον “γάμο των ομοφύλων” σε ρόλο καταλύτη και συντηρητικού-τότε θα μπορούσαμε,ίσως,να πούμε ότι ο υπουργός πράττει το καθήκον του ως “αρσενικό παλαιάς κοπής”🙊…https://m.youtube.com/watch?v=uivxr3O6rSE
Σωστός!
Εν τω μεταξύ ξέρω πράγματα γι’ αυτόν τα οποία θα εντυπωσίαζαν, ιδίως τους “συντηρητικούς” συμπολίτες μας, ως προς το πόσο παλαιάς κοπής [δεν] είναι. Δεν εννοώ σχέση με ΛΟΑΤΚΙ δραστηριότητες φυσικά – δεν είπαμε κι έτσι. 😇
Ενασχόληση με pole dancing(“χορό επί κοντώ”),ίσως;🙃
Δεν είναι κάτι που θα διάβρωνε τη φήμη του, ακόμα και αν μαθαινόταν. Ιδίως στο “προοδευτικό” ακροατήριο. Οσονούπω και στα “συντηρητικό” – αυτή είναι η αποστολή του άλλωστε.
Απλώς δεν είμαι της λογικής των …αποκαλύψεων. 👼
Ίσως και να ευθυγραμμίζεσαι με την “λογική” της Αποκάλυψης η οποία-καταπως φαίνεται-είναι,μάλλον,”μυστηριακή” και καθόλου “θεαματική”👻…
Έτσι. Για να μην πώ ότι συντελείται …ιεροκρυφίως, ήδη. 🎺🎺🎺🎺🎺🎺🎺
Η όλη συζήτηση εντωμεταξύ περί “ομόφυλων ζευγαριών” αναφέρεται αποκλειστικά σχεδόν σε αντρικά ζευγάρια. Οι γυναίκες μπορούν άμα λάχει να κάνουν παιδιά και χωρίς την έγκριση του κράτους. Το ζήτημα εν ολίγοις καταλήγει στο κατά πόσο δυο “πατεράδες” αποτελούν γονείς επειδή γαμιούνται τα βράδια και το “παιδί τους” ακούει.
Οι γυναίκες γενικά μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν και λογαριασμό να μη δίνουν. “Αυτός ο κόσμος τους ανήκει”, γιατί “το μέλλον είναι γυναίκα” και όλα τα συναφή. Όχι τυχαία, από τους κορυφαίους …χρήστες του συνθήματος ήταν ο “late” Jeffrey Epstein * πράκτορας της Mossad, μαστρωπός – women trainer – μετατροπέας τους σε honey traps για να τυλίγουν επώνυμους κάνοντάς τους υποχείριά του [ακόμα και την Μελάνια στον Τραμπ αυτός την είχε συστήσει]. Κάτι τέτοιοι κολακεύουν τις γυναίκες για την παντοδυναμία τους καταστρέφοντας ό,τι έχει απομείνει από σχέσεις φύλων – η φάση είναι αντίστοιχη με την καπνιστική εκστρατεία των ’30s, που στόχευε κυρίως γυναίκες.
* Η έρευνά μου περί αυτόν με καθιστά σιγά-σιγά βέβαιο όχι απλώς δεν ότι αυτοκτόνησε, αλλά ότι δεν είναι καν νεκρός.
…Από κει και πέρα, όντως φαίνεται πιο λογικό το της τεκνοποιήσεως / υιοθετήσεως από δυο γυναίκες. Γιατί αυτό που είναι εντελώς αναντικατάστατο [κατά τους “ειδικούς” πάντα, και στη συγκεκριμενη περίπτωση συμφωνώ, ενστικτωδώς και όχι μόνο] είναι μια μητρική, έστω και σε εισαγωγικά, αύρα που να περιβάλλει το παιδί στα πρώτα στάδια της ζωής του, αλλιώς υπάρχει δυσεπίλητο πρόβλημα.
…Εκείνο βέβαια για το οποίο δεν μιλάει κανείς, είναι αυτό που τόλμησε να πει ο Μπέος και πέσαν όλοι να τον φάνε : η υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια αποτελεί βιομηχανία παραγωγής νέων μελών για τη ΛΟΑΤΚΙ “κοινότητα”.
Κολακεύομαι να πω ότι έχω “καλύψει” το ζήτημα πολύ πριν απ’ τον κύριο Μπέο και με λιγότερο χονδροειδή τρόπο :
https://oannes.gr/gay-%ce%b6%ce%b5%cf%85%ce%b3%ce%bf%cf%83-%ce%b2%ce%b9%ce%b1%ce%b6%ce%b5-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%ce%be%ce%b5%ce%b4%ce%b9%ce%b4%ce%b5-%cf%84%ce%b1-%cf%85%ce%b9%ce%bf%ce%b8%ce%b5%cf%84%ce%b7%ce%bc/
Δεν το συζητάμε. Το πρόβλημα πάντως ουσιαστικά συνίσταται στο δικαίωμα των πούστηδων στη μητρότητα, για την οποία κατά τη γνώμη μου είναι απολύτως ακατάλληλοι.
Όχι απλώς συμφωνώ αλλά …επαυξάνω προσθέτοντας ότι το φαινόμενο του λεσβιασμού αποτελεί μικρότερη “απόκλιση” από εκείνη που συνιστά η αντρική ομοφυλοφιλία : οι γυναίκες κατά βάσιν, αν έχω καταλάβει σωστά, ερεθίζονται όχι ηδονοβλεπτικώ τω τρόπω όπως εμείς, αλλά κυρίως με την ιδέα ότι …ερεθίζουν κάποιον. Ergo, ερεθίζονται σε μεγάλο βαθμό με την πάρτη τους. Ο λεσβιασμός αποτελεί υπερβατική βερσιόν της αέναης, και αέναα …ενισχυόμενης στις μέρες μας, ναρκισιστικής ανάγκης για ενατένιση του ειδώλου τους στον [διακριτικό προκάτοχο του κινητού!] καθρέπτη.
Γιαυτό και οι γυναίκες δεν έχουν ιδιαίτερη κλίση προς την πορνογραφία, σε αντίθεση με τους άντρες που έχουν όλοι ανεξαιρέτως με τους πούστηδες πρώτους και καλύτερους. Επιπλέον έχω την αίσθηση ότι πολλοί άντρες καταλήγουν σήμερα ομοφυλόφιλοι γιατί φοβούνται τη σύγχρονη γυναίκα. Ο γυναίκες πάλι απλώς δεν τους έχουν πλέον ανάγκη.
Ίσως επειδή [εξακολουθώ, παλαιομοδίτικα, να] θεωρώ αδιανόητο τον φόβο για μια γυναίκα, νομίζω ότι πιθανότερη αιτία για την αύξηση των gay είναι ο βομβαρδισμός πουστοερεθισμάτων από τα μίντια τις τελευταίες δεκαετίες, και η εκ του πονηρού προβολή της πουστιάς ως επαναστατικής πράξης / δελεαστικής για τους νεότερους.
Όσο για τις γυναίκες, είναι πράγματι εύκολο να σκεφτούν ότι δεν “μας” έχουν πλέον ανάγκη : αφού πρώτα “μας” χρησιμοποίησαν, χιλιετηρίδες ολόκληρες, ως προστασία απ’ τα στοιχεία της φύσεως και τους/τις πάσης λογής εχθρούς & απειλές από το περιβάλλον, τώρα πλέον, με τον παράγοντα “Άνθρωπος” να υποχωρεί σε όλα τα μέτωπα και την A.I. έτοιμη προς κυριαρχία, τώρα που “όλα γίνονται με το πάτημα ενός κουμπιού”, “ΟΝΤΩΣ” δεν μας χρειάζονται.
Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά έχω την εντύπωση ότι πράγματι τις φοβούνται και μάλιστα βλέπουν την εξομοίωση μαζί τους ως τρόπο επιβίωσης. Οι άντρες είναι που κλαίγονται για το δικαίωμα στη μητρότητα και στη φούστα και οι γυναίκες είναι που ζητάνε ως επί το πλείστον διαζύγιο. Με άλλα λόγια τα “ομοφυλόφιλα” δικαιώματα που διεκδικούν σήμερα οι άντρες, αποτελούν απλά ένα.. πούστικο τρόπο να επανέλθουν στο προσκήνιο από την.. πίσω πόρτα.
Δεν είναι από τα θέματα για τα οποία αισθάνομαι βέβαιος, ως εκ τούτου δεν επιμένω. Απλώς μου φαίνεται δύσκολο όλη αυτή η κωλοτρυπιδίαση να πηγάζει απλώς από μια μετάλλαξη των γυναικών και την αδυναμία των ανδρών να αντεπεξέλθουν. Ότι έχει παίξει σοβαρό ρόλο και αυτή, σίγουρα.
Ας μην ξεχνάμε πάντως και την παράμετρο “συναισθήματα” / απ’ τις βασικές της κυρίαρχης woke culture. Εδώ ο κάθε πικραμένος ενθαρρύνεται να αποτινάξει τα “παρωχημένα αντριλίκια” ως συμπεριφορά * και να ανακαλύψει την “θηλυκή” πλευρά του. Στην Αμερική υπάρχει πολιτικός [δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή όνομα] ο οποίος έχει γίνει διάσημος, και όχι μόνο ως “νούμερο”, επειδή …κλαίει στη διάρκεια λόγων του σε πυκνά ακροατήρια.
Ένας, ο μόνος για την ακρίβεια, λόγος που με ενοχλούσε η περί τον Χατζιδάκι φιλολογία, την οποία ενθάρρυνε φυσικά και ο ίδιος, ήταν η μέσω αυτής ταύτιση στην Ελλάδα, της ευαισθησίας με την ομοφυλοφιλία. Λες και δεν υπάρχει ανδρική ευαισθησία και γυναικείος δυναμισμός, ας πούμε. Υποθέτω [ή μάλλον, ξέρω] ότι και σε άλλες χώρες υπήρξαν αντίστοιχες διαδικασίες επώασης.
* Η συγκεκριμένη προτροπή μπορεί να στοχεύει σε κάτι πιο θεμελιώδες : απέναντι σε όλο αυτό που έρχεται, οι μόνοι που θα μπορούσαν να προβάλλουν σθεναρή αντίσταση θα ήταν οι πάλαι ποτέ macho men. Εξ ου και αυτό που έχουμε ξαναπεί, ότι η κυρίως ελπίδα αντιστάσεως στρέφεται πλέον στις mean business γυναίκες.
Αν η “σύγχρονη κοινωνία” παρουσιάζει χαρακτήρα λειτουργίας τύπου παραστρατιωτικής ομάδας-militia τότε είμαστε όλοι “άντρες”,με την ύπαρξη διαφορετικών “παραλλαγών” ως μια “δημοκρατική”-“μοντέρνα” παραχώρηση των διοικούντων🙃…
Δεν είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Προτιμότερη μου φαίνεται η παρομοίωση της κοινωνίας με ψυχιατρική κλινική, καθώς οι συνήθεις αντιδράσεις έχουν πιο πολύ παθολογικό χαρακτήρα, as in “υστερία”, ας πούμε, παρά αυτόν μιας militia, του στιλ “να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας”. Όσο για τους επιδιώκοντες αυτό το τελευταίο, δεδομένης της παρακρουσιακής σχέσης που έχουν συνήθως με την πραγματικότητα, μου κάνουν [επίσης] λιγότερο προς militia και περισσότερο προς “πτέρυγα επικινδύνων”.
Δεν θα είχα πρόβλημα να συζητήσω την πιθανότητα άνθρωποι σαν …εμάς [εμένα τουλάχιστον] να ανήκουν στην τελευταία κατηγορία.
Θα μπορούσαμε,ίσως,να δούμε το ψυχιατρείο ως ένα είδος ελεγχόμενου και “ειρηνικού” πεδίου μάχης,όπου κάποιος μπαίνει για να πολεμήσει με τον “κακό του εαυτό”.Ας υπακούσουμε στις εντολές των “ειδικών”,δεν είναι ” πτέρυγα επικινδύνων”,είναι “πτέρυγα αγγέλων”🤖
Με τη σημείωση βέβαια ότι η συντριπτική πλειονότης των ενοίκων ενός ψυχιατρείου, ιδίως δημόσιου, δεν εγκαθίστανται εκεί με δική τους πρωτοβουλία, ούτε για να πολεμήσουν κάποιον “κακό εαυτό”. Ο τελευταίος αποτελεί συνήθως δημιούργημα των ειδικών [illusionists] του χώρου, μετερχομένων τις γνωστές, προκρούστιες “επιστημονικές” μεθόδους.
Αν,όμως,”κακός εαυτός”=”αόρατος εχθρός” τότε όλα τα “μέτρα” δικαιολογούνται🤖…
Ε βέβαια. Το πράγμα [και από διαγνωστικής, και από επεμβατικής απόψεως] βρίσκεται στα ασφαλή χέρια του “ειδικού”. 😷🤪🤑
Προφανώς και ισχύουν αυτά που λες. Η άνοδος εξάλλου της ακροδεξιάς (με ή χωρίς εισαγωγικά) είναι αντρική ως επί το πλείστον υπόθεση. Το πού θα οδηγηθούν τελικά τα πράγματα είναι βέβαια κάτι που θα εξαρτηθεί κυρίως από άλλους παράγοντες.