Στο πλαίσιο μιας τουλάχιστον ενδιαφέρουσας εξέλιξης :
Ιρανικά και ισραηλινά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι η εκεχειρία μεταξύ των δύο εθνών έχει αρχίσει. Ωστόσο, υπάρχει ακόμη σύγχυση σχετικά με τις ακριβείς λεπτομέρειες και τον χρόνο της εκεχειρίας.
Στην αρχική του ανακοίνωση, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι η εκεχειρία θα ξεκινούσε περίπου έξι ώρες μετά το πρώτο του μήνυμα στα κοινωνικά δίκτυα που ανακοίνωνε την πρόοδο, τοποθετώντας τον χρόνο κοντά στις 12 π.μ. ανατολικής ώρας.
Λίγο μετά τις 12 π.μ. ανατολικής ώρας, ισραηλινά και ιρανικά μέσα άρχισαν να δημοσιεύουν τίτλους που έλεγαν ότι η εκεχειρία είχε ξεκινήσει.
Το Press TV του Ιράν, που λειτουργεί από την κρατική τηλεόραση του Ιράν, ανέφερε: «Η εκεχειρία ξεκινά μετά από τέσσερα κύματα ιρανικών επιθέσεων σε εδάφη υπό ισραηλινή κατοχή».
Το ημι-επίσημο πρακτορείο ειδήσεων Tasnim ανέφερε μία γραμμή στο κανάλι του στο Telegram, λέγοντας ότι η εκεχειρία είχε εισέλθει στη «φάση επιβολής».
Ισραηλινά ειδησεογραφικά μέσα, όπως το Channel 12 και το Ynet, δημοσίευσαν επίσης τίτλους που έλεγαν ότι η εκεχειρία είχε τεθεί σε ισχύ.
Τα κρατικά μέσα του Ιράν νωρίτερα την Τρίτη δήλωσαν ότι μια εκεχειρία είχε «επιβληθεί στον εχθρό», αλλά δεν έδωσαν συγκεκριμένη ώρα.
Η κυβέρνηση του Ισραήλ δεν έχει κάνει ακόμη επίσημο σχόλιο. (CNN, μια ώρα πρν)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Κλασικός (με την έννοια του κλασίματος) Τραμπούκος. Όπως και με τις ταρίφες, έτσι κι εδώ παρουσιάζει ως προσωπική του επιτυχία την επιστροφή σε μια χειρότερη εκδοχή της προηγούμενης κατάστασης μετά το μπάχαλο που δημιούργησε ο ίδιος. Κανένας δεν πρόκειται να εμπιστευτεί ξανά το Ισραήλ και την Αμερική μετά την κυνική ομολογία ψεύδους και απάτης (η πρακτική λύση του “παραδόξου του ψευδόμενου” που λέγαμε χτες) και κανένας δεν πρόκειται να τους φοβηθεί από τη στιγμή που δεν είναι τουλάχιστον ικανοί να το τραβήξουν μέχρι το τέλος. Για να είμαστε ειλικρινείς, τη λύση την έδωσε ο μαλάκας ο Ντμίτρι (ο “κακός μπάτσος” του Βλαδίμηρου) με την κλασική για τα δικά του δεδομένα δήλωση ότι “κάποιες” χώρες ετοιμάζονται να δανείσουν πυρηνικά στο Ιράν. Που τώρα θα κινήσει γη και ουρανό για να στοκάρει έτσι κι αλλιώς
Εν ολίγοις κορώνα γράμματα κερδίζω. Κι ας χάνω στην πραγματικότητα. Λέγε λέγε κάτι θα μείνει.
Προσωπικά περιμένω να ξεκαθαρίσει κάπως το πράγμα για να βγάλω κάποιο συμπέρασμα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, το οικουμενικό κόνσεπτ “βρίζουμε τον Τραμπ 24/7” εξακολουθεί να μην είναι του γούστου μου, όσο κι να έχω χαλαστεί μαζί του. Όπως, εννοείται, και το αντίθετο (περί “σωτήρα της Ανθρωπότητας”), απ’ το οποίο θα χορτάσουμε πιθανώς τις μέρες που έρχονται.
Αν πάντως αυτό είναι το τίμημα για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο για ένα διάστημα, so be it.
Εννοείται. Πάντα είναι ανακουφιστικό να γλυτώνεις από του χάρου τα δόντια. Κάπου όμως δεν μπορώ να κρατηθώ, θα την πω την κακία μου. Το καλύτερο ήταν τα ισραηλινά πανό με κείνα τα “Thank you Mr President!” που είχαν κάτι από Σημίτη προς το γελοιωδέστερο. Άμα λέμε ότι κάνουν μόνο για πισώπλατες πουστιές και για να σκοτώνουν αμάχους..
Αν είναι να στηριχτούμε σε αυτούς για να “φάμε” τους Τούρκους, όχι ευχαριστώ. Μπορούμε και μόνοι μας!
Και τώρα για να σοβαρευτούμε: όπως έλεγα και προχτές, το καλύτερο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι μια προσωρινή και υποκριτική εκεχειρία. Η αρχή “από το κακό στο χειρότερο” ζει και βασιλεύει.
Κακό για ποιον και με ποια έννοια;
Γενικά μιλάω. Στη συγκεκριμένη περίπτωση πάντως δεν λύθηκε απολύτως κανένα (υποτιθέμενο) πρόβλημα παρεκτός από αυτά που δημιούργησε το Ισραήλ και ο Τραμπάκουλας εκ του μη όντος. Τώρα όμως το Ιράν δικαιολογημένα θα επιταχύνει τις διαδικασίες απόκτησης πυρηνικών χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα. Ψέματα εσείς, ψέματα κι εμείς. Αφήνω κατά μέρος τα τρομοκρατικά χτυπήματα σε ορθοδόξους της Συρίας που ξεκίνησαν με το καλημέρα. Εμείς εδώ χεστήκαμε βέβαια στο βαθμό που δεν τάχουμε χαλάσει επίσημα με τους Μουλάδες και δεν έχουμε συνδέσει ανεπανόρθωτα την τύχη μας με τους εμβολιοβαρεμένους του Ισραήλ. Από την άλλη όμως κάτι μουσουλμανικές χώρες την Βόρειας Αφρικής έχουν ήδη αρχίσει και μας στραβοκοιτάζουν..
Το καλό είναι ότι προς το παρόν αποφύγαμε άλλο ένα τσουνάμι προσφύγων από τη Μέση Ανατολή. Πώς γίνεται βέβαια οι δικοί μας πατριώτες να είναι και κατά των προσφύγων και υπέρ των επεμβάσεων που καταστρέφουν τις πατρίδες των τελευταίων, δυσκολεύομαι να το καταλάβω. Το καταλαβαίνω δηλαδή ψυχολογικά, όχι όμως και λογικά.
Καλά ως προς τους δικούς μας πατριώτες …μην ξεράσω. Προτιμώ από αυτούς, όχι βέβαια τους σύγχρονους (κάτι μαλάκια που δεν έχουν διαβάσει μισό βιβλίο του Μαρξ), αλλά κάποιους παλιούς “ανθρωπιστές” αριστερούς τύπου Κύρκου, Λεντάκη etc – μ’ αυτούς άλλωστε “ήμουν” παιδιόθεν, μέχρι να τους βαρεθώ. Οι “παραδοσιακοί πατριώτες” στην πλειονότητά τους, και στην καλύτερη περίπτωση, είναι παραδοσιακοί ηλίθιοι (δεν τους φτιάχνουν πια έτσι).
Το πρόβλημα με το “πυρηνικό πρόγραμμα” των Ιρανών δείχνει να λύθηκε σε πρώτη φάση τουλάχιστον, δεδομένου του ότι την άποψη ασπάζονται όχι το MAGA crowd αλλά οι Εβραίοι – όλο και κάποιο λόγο θα έχουν, μέσα στο σούπερ υπολογιστικό μυαλό τους. Τα τρομοκρατικά χτυπήματα στη Συρία, τα οποία και άλλοι έχουν αναφέρει, δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχουν μ’ αυτό, δεδομένου του ότι οι Ιρανοί έχουν αποχαιρετήσει ουσιαστικά τη χώρα, με το καθεστώς Αλ-Τσογλάνι δεδηλωμένα εχθρικό τους. Τα χτυπήματα έχουν τη σφραγίδα της ISIS, θανάσιμου εχθρού του Ιράν. Οι μουσουλμανικές χώρες της Β. Αφρικής, όπως οι διαλυμένοι κωλο-Λίβυοι για παράδειγμα, είναι μαριονέτες των Τούρκων. Και η μόνη ασπίδα προστασίας εναντίον αυτών των τελευταίων, επιμένω, είναι οι (αγεφύρωτες διαφορές με αυτούς έχοντες) Ισραηλινοί. Ήδη ο “Ταγίπ” έχει αρχίσει να αισθάνεται περίεργα – αθρόες συλλήψεις “γκιουλενιστών” αξιωματικών του τουρκικού στρατού εν εξελίξει, υπό το φόβο νέου πραξικοπήματος – με το βασικό φόβο του να αφορά (εκτός φυσικά απ’ τους Κούρδους) στο ότι θα είναι ο επόμενος στόχος του Μετανιάρχου.
Το χτύπημα στην Ορθόδοξη εκκλησία έγινε την ίδια μέρα με το αμερικανικό χτύπημα στο Ιράν. Ας εξηγήσουμε πρώτα τη σύμπτωση αυτή και μετά βλέπουμε. Στα υπόλοιπα ζητήματα η θέση μου είναι πάγια και σαφής: το Ισλάμ και η Ασία είναι το μέλλον. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τα βρούμε ποικιλοτρόπως με τις χώρες αυτές της Τουρκίας περιλαμβανομένης. Με τις φωνασκίες, τα υποβολιμαία μίση και τους ευσεβείς πόθους δεν γίνεται τίποτα.
Ως προς το “μέλλον”, η διαφωνία μου είναι οριζόντια και κάθετη, έχουσα σχήμα …Σταυρού με άλλα λόγια. 😇🙂
Μόνο με το σταυρό στο χέρι πάντως δεν γίνεται τίποτα!!
Αυτό ακριβώς φαίνεται να εφαρμόζει με όλο το αντιαισθητκό στιλάκι του ο Τραμπάκουλας. Και το εννοώ το περί αντιαισθητικού στιλακίου. Κάτι έχει σπάσει μέσα μου με τον κυρ-μαλάκα, αρχής γενομένης με αυτό που επισημαίνω απ’ το ξεκίνημα της δεύτερης θητείας του : το προσκύνημα όχι των big tech σ’ αυτόν αλλά του ιδίου σ’ εκείνες. Εξελίξες όπως οι παρούσες, που με μια “κυνική” ματιά μπορούν να ερμηνευθούν σαν καλοστημένη θεατρική παράσταση με τίτλο “win-win-win” (με …τρία win τουλάχιστον) θα μπορούσαν να αποτελούν distraction από κινήσεις σε ερεβώδη παρασκήνια, για το πέρασμα ενός οριστικά άθραυστου, ψηφιακού χαλκά στη μύτη της ανθρωπότητας.
Σε ανθρώπινο επίπεδο συνεχίζει δυστυχώς να μου είναι συμπαθής ο γερομαλάκας. Δεν κάνει όμως γιαυτή τη δουλειά. Δεν κάνει για μας δηλαδή τους παρακατιανούς. Γιαυτούς που τον επέλεξαν κάνει και παρακάνει!
Σε αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να συμφωνήσω 100%. Δυστυχέστατα.
…Ο Τραμπάκουλας αποτελεί μια αναβαθμισμένη, ρεαλιστική βερσιόν του “παραδοσιακού Έλληνα πατριώτη”: Εμείς να ‘μαστε καλά και οι “βάρβαροι” να παν να γ@μηθούνε.
Ο ρεαλισμός αφορά σε μια μικρή διαφορά ως προς το potential των δυο περιπτώσεων…
…Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων : “παραδοσιακός Έλληνας πατριώτης” απαραιτήτως εντός εισαγωγικών, δεν σημαίνει κάτι σαν τον …Κολοκοτρώνη, ας πούμε. Αλλά κάτι σαν τα νούμερα με τις περικεφαλαίες και τις αρχαιοελληνικές, και καλά, παραπομπές.