Δεν είναι απίστευτο το ότι υπό συνθήκες όπως αυτές που βιώνουμε στο μεταναστευτικό, υπάρχουν στη χώρα “εφημερίδες” όπως η ΕΦΣΥΝ, που κυκλοφορούν με πρωτοσέλιδα σαν το παρακάτω;
“Ακροδεξιό παραλήρημα Σαμαρά. Με θέσεις που θα ζήλευε και ο Όρμπαν, ο πρώην πρωθυπουργός μίλησε για λαθρομετανάστες, ζήτησε κλειστά κέντρα φύλαξης και μαζικές απελάσεις. Λάβρος κατά της συμφωνίας των Πρεσπών ζήτησε την υιοθέτηση πολιτικής που θα οδηγεί σε αποδέσμευση από αυτήν”
Και βέβαια: “Ανοιχτή παρέμβαση Αλέξη Τσίπρα: ‘ο κύριος Μητσοτάκης πρέπει να πάρει ξεκάθαρη θέση. Μπορεί ο ίδιος και η κυβέρνησή του να εγυηθεί τη συμφωνία;'”

Τα πράγματα έχουν από καιρό χοντρύνει τόσο που, ουδείς δύναται να τα πει με το όνομά τους: η έκθεση της πραγματικότητας, “εν πλήρη δόξει” θα φάνταζε τόσο υπερβολική που θα ενέπιπτε αυτομάτως στην κατηγορία της συνωμοσιολογίας και της γραφικότητας.
Τα τελευταία χρόνια η ασυλία της πραγματικότητας από το δικαίωμα στη λεπτομερειακή αφήγση ενισχύεται με νομικό διακανονισμό: παράδειγμα, η χρησιμοποίηση της λέξης “λαθρομετανάστης” μπορεί να προκαλέσει αυτεπάγγελτη επέμβαση του εισαγγελέα. Του ίδιου εισαγγελέα που δεν αισθάνεται την ανάγκη να επέμβη, όταν κάποιος συκοφαντείται ως “ναζί” ή “φασίστας”. Που σημαίνει ότι η ιδιότητα του ναζί / φασίστα θωρείται από το ελληνικό δίκαιο πιο ανεκτή από εκείνην του λαθρομετανάστη.