Τo σχόλιο του φίλoυ τoυ blog, dnk, ήρθε προ τριημέρου με αφορμή το post ΑΠΟ ΤΟΝ ΘOΥΚΥΔΙΔΗ ΣΤΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ. Θεωρώ ότι συνιστά αυτόνομο κείμενο χρήζον δημοσίευσης και σχολιασμού.

Αν δεν κάνω λάθος, ως πολίτης δεν μπορώ να ισχυριστώ άγνοια νόμου ενώπιον κάποιου δικαστηρίου ελπίζοντας να την γλιτώσω. Επίσης μπορώ να έχω προσωπική άποψη περί της ποιότητας των νόμων και του τρόπου λειτουργίας της δικαιοσύνης γενικά, αλλά υπόκειμαι, θέλοντας και μή, σ’ αυτήν ζώντας εντός της κοινωνίας που τους έχει θεσπίσει. Ο μόνος “έννομος” τρόπος, νομίζω, να επηρεάσω το περιεχόμενο των νόμων-να εκφράσω το πολιτικό “γούστο” μου- είναι επιλέγοντας, μέσω των εκλογών, το κόμμα του οποίου το πρόγραμμα, για το οποίο έχει φροντίσει να με ενημερώσει αναλυτικά, με βρίσκει σύμφωνο.
Οι ιατρικές πράξεις, όπως και η κυκλοφορία των φαρμάκων, συμβαίνουν υπό τις προϋποθέσεις που ορίζουν οι ισχύοντες νόμοι.
Κάποιοι πολίτες, λοιπόν, αμφισβητούν ότι αυτοί οι νόμοι τηρούνται στην παρούσα συγκυρία και δεν εκφράζουν, απλά, το όποιο θρησκευτικό, πολιτικό ή οτιδήποτε άλλο “γούστο” τους.
Η “αισθητίστικη” αντιμετώπιση των πολιτικών/κοινωνικών ζητημάτων και ιδιαίτερα αυτών που έχουν να κάνουν με την ζωή και την επιβίωση είναι χαρακτηριστικό “μαύρων” καθεστώτων.

Η πρώτη φράση του dnk εμπεριέχει μια εκπληκτικά εύστοχη διαπίστωση :
Αυτό που επιβάλλεται στα νομικά ζητήματα, απαγορεύεται στα ιατρικά. Η τιμωρητική προσέγγιση είναι η ίδια για κείνον που ερευνά τα δεύτερα, κι εκείνον που αρνείται να το κάνει με τα πρώτα.
Το ίδιο ισχύει με το κείμενο στο σύνολό του.
Κι εκείνο που θα πρέπει να επισημάνει κανείς είναι ότι “ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου”, όποιο και αν είναι αυτό, θα έπρεπε να απαιτούνται όχι μιντιακά εφέ, αλλά σοβαρά νομικά και ιατρικά επιχειρήματα περί το ότι ο ανεμβολίαστος, ας πούμε, θέτει σε κίνδυνο τη …συλλογική επιβίωση.
Λέω “θα έπρεπε” και όχι απλώς “απαιτούνται” γιατί η εικόνα της δικαιοσύνης στις μέρες μας δεν επιτρέπει μεγαλύτερη αισιοδοξία από εκείνη των υπόλοιπων θεσμών.