Έχουμε ξαναμιλήσει για το ζήτημα των 15-minute cities & neighbourhoods [check εδώ].
Με αφορμή την παράνοια που απελευθερώθηκε τις τελευταίες μέρες [“να περιοριστούν οι μετακινήσεις στις απολύτως απαραίτητες”, με αφορμή μία ήπια κακοκαιρία], θυμήθηκα το βίντεο που είχα δει προσφάτως στο YouTube : στιγμιότυπα από την κινητοποίηση μιας κοινότητας [Oxford City] του είδους που …δεν ευδοκιμεί στη χώρα μας. Η πόλη έχει επιλεγεί για την πιλοτική εφαρμογή του προγράμματος της 15-miute neighbourhood.
Η γκουγκλομεταφρασμένη επίσημη παρουσίαση του project : “Η πρόταση γειτονιών διάρκειας 15 λεπτών στοχεύει να διασφαλίσει ότι κάθε κάτοικος έχει όλα τα απαραίτητα (καταστήματα, υγειονομική περίθαλψη, πάρκα) σε απόσταση 15 λεπτών με τα πόδια από το σπίτι του. Στοχεύουν στην υποστήριξη και προσθήκη υπηρεσιών, όχι στον περιορισμό τους”.
Οι αναγνώστες του blog δεν χρειάζονται υποθέτω περαιτέρω σχόλια. Αξιοσημείωτο, επιστρέφοντας στο βιντεο είναι, ότι, οι πλέον ανησυχούντες / συμμετέχοντες είναι οι εκτός άμεσης οικονομικής δραστηριότητας : οι ιδιαίτερα νεαρής και οι …κάποιας ηλικίας, συνταξιούχοι ή μη – οι τελευταίοι όντας φορείς, εκτός των άλλων, μιας εγγράμματης κουλτούρας, βαίνουσας προς απόσυρση.

Με όσα “ευοίωνα” αυτό συνεπάγεται.