Θα έλεγε κανείς ότι ο καιρός …δεν κάνει ό,τι μπορεί για να “δικαιώσει” τις τερατολογίες της Επιστήμης με “ε” κεφαλαίο – βλ. δεξιά screen shots απ’ την Lifo, πάντα στην πρώτη γραμμή της παραπληροφόρησης. Για ολόκληρο το άρθρο περί του οποίου με ενημέρωσε ο stcigar, εδώ.
Οι θερμοκρασίες είναι σαφώς χαμηλές για την εποχή [πρωτομαγιά έχουμε τη Δευτέρα] απορεί διακαώς λοιπόν κανείς, από που οι σούπερ δυσοίωνες προβλέψεις.
Ο κύριος Λέκκας τυγχάνει καθηγητής γεωλογίας και διαχείρισης φυσικών καταστροφών. Είναι όμως η …μετεωρολογική κοινότητα που αναμένεται να πάρει τη σκυτάλη από εκείνη των επιδημιολογολοιμωξιολόγων για τα επόμενα χρόνια, με πιθανότητα φυσικά [περιστασιακής ή μη] συνύπαρξης μ’ εκείνους, όπως και με τους …σεισμολόγους. *

Ένα προκαταρκτικό ερώτημα : πώς γίνεται εφιαλτικές προοπτικές σε κάθε [μα …κάθε] τομέα να μονοπωλούν, 24/7, τις ειδήσεις στα απανταχού μίντια;
Μια πρώτη απάντηση [θα την στοιχειοθετήσουμε σε μια σειρά (όχι ακριβώς) “συνωμοσιολογικών” κειμένων] είναι ότι, το όλο κόνσεπτ αφορά στην αέναη παραγωγή εικονικής πραγματικότητας, ανησυχητικά υπομνηστικής του μεσαιωνικού μοτίβου “αμαρτία – ενοχή – επικείμενη Αποκάλυψη” που όριζε το πλαίσιο συμμόρφωσης στις επιταγές της “Civitas Dei”.
Το πράγμα είναι υπεράνω αμφισβήτησης : σκοπός των δικαιωματιστικών και των απόλυτα εναρμονισμένων με αυτά …οικολογικών κινημάτων [climate change, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας] είναι το πέρασμα της πεποίθησης στις μάζες ότι Νούμερο Ένα εχθρός του περιβάλλοντος και κάθε μορφής ζωής μέσα σ’ αυτό, μαζί και της δικής του, είναι …ο άνθρωπος.

Μη μπαίνοντας καν [προς το παρόν] στην ουσία του θέματος του ανθρωποκεντρικού Climate Change, εντύπωση προκαλεί ο χειρισμός του από κυβερνήσεις …όλως τυχαίως, προσανατολισμένες όλες τους στο όραμα μιας “νομοτελειακά” προκύπτουσας …παγκόσμιας διακυβέρνησης. Και φυσικά απ’ τα ελεγχόμενα από [ή …ελέγχοντα] αυτές media : Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει, ο χρόνος είναι ελάχιστος, το τελευταίο που έχουμε δικαίωμα να κάνουμε είναι να τον ξοδεύουμε σε άσκοπες συζητήσεις. Αυτό αποτελεί “επιχείρημα” για τον εξοβελισμό του δημόσιου διαλόγου, αλλά και για τον εξοστρακισμό, επικοινωνιακό και όχι μόνο, των “αρνητών” απ’ την επιστημονική κοινότητα. Η …απειλή άλλωστε εξοστρακισμού είναι το “απόλυτο” μέσο συμμόρφωσης όλων των υπολοίπων.
Πέρα απ’ το πόσο “επιστημονικά” ακούγονται όλα αυτά [ενισχυόμενα με χυδαία τρικ όπως η παρομοίωση των “αρνητών” του climate change με τους …Flatearthers] αξίζει να σκεφτεί κανείς ότι, ως προς τις αυθεντικές περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης [θεομηνία, πόλεμος], παρέχουσες το παράδειγμα για την παρούσα κλιματολογική προσέγγιση, έχουμε να κάνουμε όχι με “προβλέψεις” από περίεργα ενημερωμένα μαθηματικά μοντέλα, αλλά με αλήθειες ορατές, απτές, μη επιδεκτικές αμφισβήτησης.

[Συνεχίζεται]

* Τις προάλλες ένας ακόμα σεισμός, όχι μεγάλης έντασης, χωρίς συνέπειες για τον αστικό ιστό, συνέβη στα Νέα Στύρα. Μη ανησυχητικός κατά τον κύριο Λέκκα, ως εντασσόμενος σε μια φυσιολογική μετα-σεισμική ακολουθία. Μπορούσε αυτό να γίνει αντιληπτό και από ένα ανειδίκευτο αλλά μνήμονα, διαθέτοντα στοιχειώδη ικανότητα συνδυασμού παρόμοιων περιπτώσεων πολίτη. Την επόμενη μέρα, all hell broke lose. Σεισμολόγοι με επικεφαλής τον Γεράσιμο Παπαδόπουλο άρχισαν να μιλούν για επικίνδυνη κατάσταση, ανάγκη ενεργοποιήσεως του σχεδίου “Εγκέλαδος” κτλ.
Ο κύριος Παπαδόπουλος μου είναι συμπαθής από παλιά, τον παρακολουθώ που και που στο Twitter. Ως εκ τούτου, μπορώ να επισημάνω με τη δέουσα επιφύλαξη, μια σταδιακή μετακίνησή του από το νηφάλιο και καθησυχαστικό προς το καταστροφολογικό μοντέλο συμπεριφοράς – δεν θέλω να υπονοήσω κάτι, μπορεί κάλλιστα να ξέρει πράγματα που εμείς αγνοούμε. Επισημαίνω απλώς ξανά την περίεργη συστράτευση των πάντων στον αγώνα τον καλό : ο “πολίτης” – θεατής – “χρήστης” να βρίσκεται διαρκώς στα κάγκελα.
Α, και την ενδιαφέρουσα χρονική ακολουθία της καθησυχαστικής δήλωσης του κυρίου Λέκκα για το σεισμό, και των εφιαλτικών ανακοινώσεών του για το κλίμα, θα έλεγε κανείς δίκην …επανόρθωσης.