Ας αναλογιστούμε τη σημασία που έχει η έκλειψη του ανθρώπινου προσώπου σε μια κοινωνία έτσι δομημένη ώστε, η πιο κοινότοπη απ’ τις κοινοτοπίες που ακούγονται, να είναι η περί “κυριαρχίας της εικόνας”.
Συνδυάζοντας την πάλαι ποτέ “λατρεία των σταρ”, με την κυριαρχία της εικόνας, είχαμε την κουλτούρα της αναγνωρισιμότητας, εκείνη που έσπρωξε δισεκατομύρια κόσμου στο ηλεκτρονικό μαντρί των social media: αίφνης το όνειρο της διασημότητας γινόταν μια “προσιτή πολυτέλεια” ανάμεσα σε τόσες άλλες…
Τί είδους στερητικό σύνδρομο αναπτύσσσεται αυτή τη στιγμή στον νάρκισσο πολίτη; για τις γυναίκες ειδικά, υπάρχει ένας τρόπος μέχρι ενός σημείου να αντεπεξέλθουν, χάρη σε μάσκες με τονισμένη την αισθητική / αισθησιακή παράμετρο. Έχουμε ήδη δει τις μάσκες που φοριούνται σαν σέξι εσώρουχα στο πρόσωπο.
Οι άνδρες, επίσης έμπλεοι της κουλτούρας της αναγνωρισιμότητας, τι ακριβώς θα κάνουν;
Η απάντηση είναι, πιθανώς, μονόδρομος και αφορά …όλους και όλες: πλήρης ενσωμάτωση / απορρόφηση από τα …υπό αναβάθμιση social media. Με τελικό ζητούμενο μια παρουσία αυστηρά διαμεσολαβημένη από την τεχνολογία, ως μόνη επικοινωνιακή διέξοδο. Αλλιώς: μόνο μέσω της κάμερας του skype θα είσαι σε θέση να δείξεις το “αληθινό σου πρόσωπο”.
Αν κάποτε η τεχνολογία έφερε αυτό το πρόσωπο σε επαφή με εκατομμύρια [αχρείαστων] “φίλων” / “ακολούθων”, σύντομα θα αποτελεί μοναδική δίοδο επικοινωνίας ακόμα και με τους αληθινούς σου φίλους. Η ίδια η έννοια της φιλίας, προϊόν άλλου είδους κοινωνιών και εποχών, προορίζεται να εκλείψει.
Με την παρουσίαση των social media ως αναγκαίας και ικανής συνθήκης [=αποκλειστικής προϋπόθεσης] του φαίνεσθαι, η υπακοή του πόπολου στις εντολές του λογοκριτή θα γίνεται όλο και πιο απλή υπόθεση. Η σύνδεση, ως προϋπόθεσης, μιας ευπειθούς συμπεριφοράς * με την ίδια τη …δυνατότητα συμμετοχής του “πολίτη” στη δημόσια ζωή, θα είναι καταλυτική για την συμμόρφωση του. Και θα τον μετατρέψει σε μέλος μιας “ορδής” η οποία, ευκαιρίας δοθείσης [πχ. όταν κάποιος “τολμά” να εμφανισθεί κάπου χωρίς μάσκα] θα μεταπίπτει σε zombie crowd, υποκαθιστώντας την αστυνομία στο κατασταλτικό της έργο.
Τι προκύπτει εξ αυτού, εκτός των άλλων; ότι το “defund the police” που κάποιοι υποστηρίζουν επί αμερικανικού εδάφους δεν είναι, πιθανώς, τόσο ακραίο και παράλογο όσο δείχνει.

*Social distancing, μάσκες, υπακοή στους περιορισμούς της κυκλοφορίας, λήψη εμβολίων δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, αποφυγή σχολίων που θέτουν σε κίνδυνο “τη δημόσια υγεία”, δηλ. την επίσημη αφήγηση…