Διαβάζοντας περί εμφυλίου στους κόλπους της πέραν της ΝΔ δεξιάς, και γρονθοκοπημάτων εντός κοινοβουλευτικής αιθούσης, θυμήθηκα ένα ταμπεραμεντόζικο τυπάκι απ’ τα γυμνασιακά μου χρόνια, τα κατορθώματα του οποίου μάθαινα από κοινό γνωστό. Κάθε τόσο μπλεκόταν σε γραφικούς καυγάδες, άλλοτε με περαστικούς, άλλοτε με συμμαθητές, καμιά φορά και με καθηγητές του. Σε μια απ’ τις πρώτες περιπτώσεις, πάνω στην προκαταρκτική λογομαχία, ο αντιπαρατιθέμενος προσφεύγει στο κλασικότερο των διαχρονικών κλισέ :

“Ρε μαλάκα, γαμώ τη μάνα σου!”
Τώρα, δεν ξέρω πώς αισθάνθηκε ακούγοντας την απάντηση, εμένα πάντως με άφησε ψιλοάναυδο, εξ ου και μου έχει μείνει :
“Ωραίο γούστο έχεις ρε μαλάκα!“

Οι έξαλλες αντιδράσεις που συνοδεύουν το άκουσμα του κλισέ μου φαίνονταν πάντα παβλοφικές και ηλίθιες, ακριβώς γιατί πρόκειται για …κλισέ-πυροβολισμό στον αέρα, μη αφορώντα συγκεκριμένο πρόσωπο (άγνωστο κατά κανόνα), ούτε αντιπροσωπεύοντα κάτι πιο απτό από ένα “άι γαμήσου” ας πούμε.
Τα παραπάνω ισχύουν και για τον λεβέντη των κομμένων απ’ τις ευρωοεκλογές Σπαρτιατών (επ’ αυτού, ίσως αργότερα), ο οποίος δίπλα στην μήνη του κυρίου Τασούλα (γέλιο…), γίνεται και αντικείμενο εγκωμίων από παραδοσιακά αρσενικά – ομοϊδεάτες του.

Κάτω, extra bonus, πρώτη (;) παρέμβαση “ξάδελφου Κασσελάκη” στο πολιτικό τοπίο.