Το ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος [βλ. κάτω], στη συγκεκριμένη κατάσταση, βρίσκεται σε θέση Προέδρου των ΗΠΑ είναι κάτι που με ξεπερνάει από τη μέρα της ορκομωσίας του – έτσι ήταν πάνω κάτω από τότε – ή μάλλον πριν και από αυτήν.
Το ότι σήμερα ακόμα, η περίπτωση του αντιμετωπίζεται παντού – και από το ελληνικό Twitter – σαν ένα είδος κανονικότητας, αστείας μεν και διασκεδαστικής, ίσως και θλιβερής, κανονικότητας όμως, είναι κάτι που με ξεπερνάει ακόμα περισσότερο. Και ας μην αναφερθώ στην προοπτική της επανακαθόδου του.

Το φαινόμενο είναι η επιτομή του …“this is not happening”. Ταυτόχρονα είναι το “απόλυτο” [δεν χρειάζεται άλλο] επιχείρημα εναντίον των liberal leftists – ανθρώπων του προέδρου στο κυβερνών κόμμα. * Η κατάσταση του JB αποτελεί το πρίσμα υπό το οποίο οφείλει κανείς να δει όλα όσα υποστηρίζουν : απ’ την επείγουσα ανάγκη για booster δόσεις, μέχρι τον ηρωϊκό αγώνα του Ζελένσκι, το δίκιο της Χαμάς και τις συνθήκες βρασμού του πλανήτη.

* Είναι αυτοί που τον πίεσαν να ξανακατέβει. Το επίπεδο της ανωμαλίας που βασιλεύει αυτή τη στιγμή στο Δημοκρατικό στρατόπεδο φαίνεται από την ανυπαρξία ανταγωνιστή του JB για το χρίσμα.